LLU Lexikon der Luxemburger Umgangssprache
 
Lamèntéren bis Lassfîtzen (Bd. 1, Sp. 261 bis 263)
 
Lamèntéren, part. gelamèntéert, wehklagen, jammern, lamenter. — Lat. lamentare.
 
Lammel, pl. -en, f., der Schmutz, l'ordure, la crasse. — Vergl. mittelalt. belammeln, beschmutzen.
 
Lammelzeg, schmutzig, wird meistens von den Füßen der Strümpfe gesagt, sale, crasseux.
 
Lamóer, für Namóer, Namur (géo.), au confluent de la Meuse et de la Sambre.[S. 262]
 
Land (à) halen, Einhalt thun, einhalten, s'arrêter, se modérer.
 
Landschlecher, pl. id., m., die Blindschleiche, l'orvet, l'orvert, petit serpent très commun en Eurepe.
 
Länge Verband, m. (arch.), die Schiftung, le joint d'aboût.
 
Langhalm, m., 1 (bot.), die Schmiele, das Schmielengras, la canche; 2° die Hut auf leeren Feldern, die Trift, la vaine pâture.
 
Langkef, pl. -en, m. (char.), der Langwagen, Langbaum (das lange Holz am Wagen, welches das vordere und hintere Gestell mit einander verbindet, la flèche.
 
Längt, pl. -en, f., die Länge, la longueur. — Holl. lengte; engl. lenght.
 
Lann, pl. -en, f. (bot.), die Linde, le tilleul.
 
Lanne'blé, pl. -en, f., die Lindenblüthe, die wohlriechende, gelbliche Blüthe der Linde, la fleur de tilleul. S. Krakelsnoss.
 
Lannenthé, m., der Lindenblüthe=Thee, le thé de fleurs de tilleul.
 
Lânst, längs, le long. — Lânst de' Wee, längs dem Wege hin, dem Wege entlang, le long du chemin. — En hoit es lânst 't Lèppe' krît, (in der gemeinen Sprechart), er ist tüchtig geschmiert worden, er ist übel weggekommen, il a été sanglé, on lui a fait un rude traitement, il a été sévèrement condamné.
 
Lânst goën, vorbei gehen, passer. — Engl. go along. — Èng schén Damm sot emol: »Ech héren esó vill Leit sech bekloën, dat se sech ennuyéren. Dât as, weil ze sech net ze beschäftegen, an sech net mat sech sèlver ze önnerhale' wessen. Mir get 't Zeit menger Lièwen net lâng: wann ech elèng doheem sen, dann hoilen ech e' Boch, ech leee' mech op 't Fenster, an ech kucken 't Leit dé lânst gin.« — Am lânst goën, im Vorbeigehen, en passant. — Dât geet ièch lânst 't Nois, davon wird man euch das Maul sauber halten, il faut que vous vous en torchiez la barbe. — Holl. dat gaat uwen neus vorbij.
 
Lânst kommen (der), entgehen, échapper.
 
Lanter, pl. -en, die Laterne, Leuchte, la lanterne. — Engl. lantern; holl. lantaarn. — L'invention des lanternes remonte à la plus haute antiquité. Les anciens se servaient de vessies pour faire des lanternes. — Le 4 juillet 1645 fut publié et fait savoir par les carrefours de Paris que en chacun hôtel d'icelle ville y eût sur la fenêtre une lanterne et une chandelle ardente durant la nuit. Depuis ce temps, chaque bourgeois fut chargé d'illuminer sa croisée jusqu'à l'établissement des lanternes publiques.
 
Lanter, pl. -en, f. (meun)., der Drilling, la lanterne, petite roue formée de plusieurs fuseaux, dans laquelle engrènent les dents d'une autre roue.
 
Lantermächer, pl. id., m., der Blechschläger, Klempner, Laternenmacher, le ferblantier, lanternier. — Engl. lanternmaker; holl. lantaarnmaker.
 
Lantermagik, pl. -en, f., 1° die Drehorgel, Leierorgel, der Leierkasten, l'orgue à cylindre ou de Barbarie; 2° die Zauberlaterne, la lanterne[S. 263] magique, instrument d'optique qui porte sur un plan extérieur les objets peints sur le verre. — Engl. magic lantern; span. linterna magica.

Opéra sur roulette et qu'on porte à dos d'homme,
Où l'on voit par un trou les héros qu'on renomme. (Lemierre.)

— Les lanternes magiques furent inventées par Robert Bacon, anglais, religieux de l'ordre de St.-François, qui, pour cela, fut accusé de nécromancie. Quelques-uns attribuent au père Kirker, jésuite, l'invention des lanternes magiques.
 
Lantsem, langsam, doucement. — Obd. landsem. — Prov. Lantsem mat der Braut! sachte! sachte! nicht so hitzig. — Prov. Lantsem am Ièssen, lantsem an der Arbecht, wie einer ißt, so arbeitet er auch; engl. quick at meat, quick at work.
 
Lapp, auch Lupp, pl. -en, (in der gemeinen Sprechart), ein lüderliches Frauenzimmer, une femme de mauvaise vie. — Vergl. Obd. Luppe, Hündin, Betze, Hure; lat. und ital. lupa. — Luppe scheint von laufen, holl. loopen, herzukommen. — Les prostituées à Rome portaient le surnom de lupæ (louves). — Etiam meretrices lupæ dicuntur, quia luparum instar sunt rapaces. (Isidorus.)Gaunersp. Der Lappen, Schimpfwort der Dirnen gegen Mannspersonen, s. v. a. Hammel.
 
Lappeg, 1° kraftlos, wässerig, schaal, faible, mince; 2° schlaff, locker, lâche. — Dee' Béer as lappeg, cette bière est mince, plate. Dât Seel as ze lappeg, cette corde est trop lâche.
 
Lappen, part. gelappt, abnehmen, sich verringern, diminuer, tomber. — Holl. verslappen.
 
Lâscht, pl. Läscht, f., die Last, la charge. — E' Lâscht Kwètschen, Kîschten, une charge de prunes, de cerises.
 
Lassfîtzen, s. Lasszâpen. — Engl. feaze (fihs).

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut