| Ois, pl. -sen, f., die Achse, l'essieu. — Holl. as; ital. asse; pol. os.
Ois, pl. -sen, f., die Achse (einer Wage), le brayer, l'axe, f.
Ois, Schöllebois, pl. -sen, f. (écon.), die Schande, bâton un peu recourbé qu'on porte sur les épaules.
Ois, pl. -sen, f., der Wellbaum am Glockenstuhl, das Glockenjoch, das starke in Zapfenlagern gehende Holz, welches die Glocke trägt, le mouton, la hune, forte pièce de bois à laquelle la cloche est suspendue par ses anses.
Oi'schiden (seng Kleeder), part. oigeschott, sich eilig ankleiden, s'habiller à la hâte; holl. zijne kleederen anschieten.
Oi'schlappen, part. oi'geschlappt, seine Schuhe hinten niedertreten. — Ech schlappe' meng Schong oin, je mets mes souliers à la hâte, en pantoufles; engl. i slip on my schoes.
Oi'schloën, u'schloën (Ef.), abplätzen, mit dem Waldhammer zeichnen, marquer avec le marteau.
Oi'sichen, part. oi'gesicht, vor Gericht laden, citer devant un tribunal.
Oissen, oisseg sen, von Kühen, ochsen, rindern, être en chaleur, s. spilleg.
Oi'stiechen, part. oi'gestacht, anstecken, infecter, gâter. — Ee' raudegt Schof stecht èng ganz Hièrd oin, il ne faut qu'une brebis galeuse pour gâter tout un troupeau. . . . . . . Unius scabie grex totus in agris Corrumpitur.
Oi'stiwelen, part. oi'gestiwelt, anzetteln, anstiften, machiner, tramer, ourdir.
Oi'stronzen, part. oi'gestronzt, anschnauben, anfahren, brusquer, rabrouer, rudoyer.
Oitesch, über, in, dans. — Oitesch èng halew Stonn, in einer halben Stunde, dans une demi-heure.
Oiwen, pl. id. m., der Ofen, le four, fourneau, poêle. — Hunsr. Mdt.Ach, Stuffel! ech muß jo verkalle Wann dau mech vunn dem Uhwe jähst; Drauß kann sich jo käh Mensch erhalle. Ach, Stoffel, ech muss jo erkalen, Wanns de mech vun deem Oiwe' jæs; Kee' Mensch ka' sech dobauss'n erhalen. — E' kann sech de' Gude' beim warmen Oiwen oindun; en hoit z'ièssen an ze drenke' genog, il a de quoi boire et manger à son aise auprès d'un bon feu. Bene illi est ligno, vino, cibo. — En Oiwen hetzen, einen Ofen beizen, chauffer un four; engl. to hèat (hiht) an oven; holl. een oven heeten.
Oiwe'lach, pl. -lächer, n., das Ofenloch, la bouche, la gueule de four. — Prov. Dât blenkt wé Karfonckelsteen am Oiwe'lach, sagt man[S. 315] von einem nur einen schwachen Glanz von sich gebenden Gegenstande, z. B. einem unechten Juwele.
Oiwe'peif, pl. -en, f., die Ofenröhre, durch welche der Rauch abzieht, le tuyau, la buse de fourneau, de poêle.
Oiwen, oben, en haut. — Oiwe' beglass, ann önne' beschass, (niedriges Sprüchwort), Oben Hui! Unten Pfui!
Oiweneriwer, obenhin, superficiellement, négligemment, à la hâte.
Oi'wènnen, part. oi'gewandt, anwenden, employer. — All Mettel oi'wènnen, employer toutes les herbes de la Saint-Jean, employer, pour réussir en quelque affaire, tous les moyens dont on peut s'aviser.
Oiwenzeg, nach oben, par haut. — Dé Medcin deet oiwenzeg an önnerzeg goen, diese Arznei wirkt nach oben und nach unten, cette médecine fait aller par haut et par bas.
Oiweschter, pl. id., m., der Oberst, der Befehlshaber eines Regiments, le colonel. — Holl. overste.
Oiweschterwupp, m. (in der gemeinen Sprechart), die vornehmste Person, der Anführer in einer Gesellschaft, le coryphée, boute-en-train.
Olive'schlass, pl. -schlæsser, n. (serr.), ein französisches Schloß Schloß das auf zwei Seiten zu öffnen ist, une bénarde.
Olla podrida, f. (span.), (Faultopf), ein Kraft= oder Würzgericht, bestehend aus klein geschnittenem und scharfgewürztem Fleisch von verschiedener Art.
Om (ôm), m. (méd.), das Leichenwasser, la sanie, matière aqueuse, pus séreux, sanguinolent et d'une odeur fétide produit par des ulcères.
OEm, um, gegen, vers. — OEm den Owent, gegen Abend, vers le soir; ital. in sul far della sera. | |