| Patraque, f., jede alte, abgenutzte Sache. — Dé Auer as èng âl Patraque, diese Uhr ist ein altes, abgenutztes Werk.
Patréner, pl. id., m., der Patron, Schutzheilige, le patron, le saint dont on a reçu le nom au baptême. — Engl. patron.
Patrénesch, pl. -en, f., die Patronin, Schutzheilige. — Engl. patroness.
Patriote'rommel, m., Empörung, die im Mai 1787 in den Niederlanden ausgebrochen ist. — Hauptanführer, die beiden Advokaten Van der Noot und Vonk, der Colonel Van der Mersch. — Das Heer der Patrioten vertrieb die Oesterreicher, rückte bis Marsche und St. Hubert vor, und forderte die Luxemburger auf an der Empörung Theil zu nehmen. Aber während die übrigen Provinzen in vollem Aufstande waren, herrschte Ruhe und Ordnung im Luremburger Lande. (Die Hauptthatsachen der Luxemb. Gesch. von Dʳ Jos. Paquet.)[S. 334]
Patt, pl. Pätt, m., ein Trinkgefäß, Maaß flüssiger Dinge, un vase à boire. — Sansk. pâtran (von pâ, trinken, tränken); nd. Pott; celt. pot, ce mot paraît avoir fait partie de la langue primitive. (Mém. sur la lang. celt.) — Lat. patina, patera. Pateræ phialæ sunt dictæ, vel quòd in ipsis potare solemus, vel quòd patentes sunt, disparsisque labris. (Isidorus.) — E' Pente'patt; engl. a pint pot. — E' Schappe'patt, ein schoppiges Thongefäß, vase d'argile, qui tient chopine.
Patt, pl. -en, f., die Knospe, Blütenknospe, le bourgeon, le bouton à fleur. — Engl. bud. — 't Bäm krée' Patten, die Bäume treiben Knospen, les arbres aboutissent.
Patt, f., die Pfote, Tatze, Klaue, das Bein, der Fuß verschiedener Thiere, la patte. — Kil. Pote; span. pata; engl. paw (pah). — Vgl. nds. padden, gehen. — Un seigneur de Tournemine, assigné (au moyen âge) dans son manoir d'Auvergne, par un huissier appelé Loup, lui fit couper le poing, disant que jamais loup ne s'était présenté à son château sans qu'il n'eût laissé sa patte clouée à la porte. — Patte de velours, das Sammetpfötchen, faire patte de velours, cacher sous des dehors caressants le dessein qu'on a de nuire, seine Absicht zu schaden hinter einem freundlichen Wesen zu verbergen suchen.
Patte, f., (serr.), morceau de fer pointu d'un bout et plat de l'autre, das Bankeisen, der Bandstift, die Klammer.
Patte, f., die Taschenklappe, Patte.
Patte, f., die Krebsscheere, la pince, braque d'écrevisse.
Pattsch, pl. Pättsch, das Büschel. — E' Pattsch Hor, ein Büschel verworrener Haare. — E' Pattsch Blummen.
Pattscheblum, pl. -en, f. (bot.), die Pfingstrose, la pivoine.
Pattschen, part. gepattscht, leise krachen. — Vergl. Gaunespr. Putschke, Schießgewehr.
Pattschnâs, naß zum Patschen, naß, daß es patscht, wenn man mit der Hand auf die nasse Kleidung klopft, bis auf die Haut durchnäßt.
Pautelen, part. gepautelt, pantschen, das Getränk durch unreinliches Mischen verderben, verfälschen, frelater la boisson.
Pavee, m., das Pflaster (einer Straße), le pavé. — Celt. pavé; engl. pavement; obd. Pavi. — Om Pavee sen, kein Obdach haben, seine Stelle verloren haben, brodlos sein, être sur le pavé. — De Pavee ophièwen, hannescht mâchen, trièden, das Pflaster aufheben, ausbessern, treten, lever, réparer, battre le pavé. — De' Pavee as gletscheg, das Pflaster ist schlüpfrig; engl. the pavement is slippery.
Paveeen, part gepareet, pflastern, paver.- Mittelalt. pabessen; holl. pavijen; engl. pave; lat. pavire. — Un curé voulant inviter ses paroissiens à faire paver le chemin du presbytère, et ceux-ci prétendant que c'était au curé à faire ce pavage, fit un prône sur ce sujet et prit pour texte ces paroles du psalmiste: Paveant illi, et ego non paveam, et il le traduisit ainsi: »Pavez, quant à moi je ne paverai point.«
Paveeer, pl. id., m., der Pflasterer, le paveur. — Engl. paver, pavier.[S. 335]
Paveeer (Hèlle'-), pl. id., m. (Spitzname), so nennt man zuweilen scherz= und spottweise die Gerichtsvollzieher. S. Dirwiæchter.
Paveesteen, pl. -stèng, m., der Pflasterstein, le pavé. — En Honnert Paveestèng, Hundert Pflastersteine, un cent de pavés.
Paveetrepler, pl. id., der Pflastertreter, le batteur de pavé.
Pavillon, m., 1° die Flagge, die große Schiffsfahne mit der Landesfarbe; 2° das Sommerhaus, Gartenhaus, Lusthäuschen. — Span. pabellon.
Pavot, m., der Mohn, bekannte Pflanze deren Saft das Opium ist. — C'est de l'huile de pavot que se compose l'opium: Ce lait assoupissant, ce lait dont les effets Du paisible Morphée imitent les bienfaits. Le sommeil qui se plaît sous l'humble toit du sage, Fuyait d'un pied léger les superbes lambris; Du pavot pour les grands on découvrit l'usage. Que ne peut la richesse? (Poëme des Plantes.)
Pavo'skapp, pl. -käpp, n., das Mohnhaupt, la tête de pavot.
Pavo'soileg, m., das Mohnöl, l'huile de pavot.
Paysage, m., tableau qui représente un paysagé. die Landschaft, das Gemälde einer Gegend. — Le paysage embrasse la représentation des terrains, des montagnes, des rochers, des arbres, des lacs, des rivières, en un mot de tout ce que peut présenter l'aspect d'un pays. Le terrain, les aspects, les eaux et les ombrages Donnent le mouvement, la vie aux paysages. (Del.) | |