LLU Lexikon der Luxemburger Umgangssprache
 
Rèng bis Repugnéren (Bd. 1, Sp. 371 bis 372)
 
Rèng, schlau, fin, rusé. — Mer ka' méh rèng se' wé en aner, ower net méh rèng wé all aner. On peut être plus fin qu'un autre, mais non pas plus fin que tous les autres. (La Rochefoucault.) — En hoit èng rèng Nois, er hat eine feine Nase, il a le nez fin.
 
Rèngegen, part. gerèngegt, reinigen, nettoyer, purifier. — 't Feier rèngegt alles.

Omnia purgat edax ignis. (Ovide.)


 
Renglot, pl. -en, f., die Königspflaume, Augustpflaume, la prune de reine Claude, auch reine Claude. Elle doit son nom à la reine Claudine, première femme de François Iʳ, et fille du roi Louis XII.
 
Renken, pl., Ränke, Kniffe, pl., intrigues, chicanes. — En hoit Renken hanner den Ohren, er ist ein Ränkeschmied, c'est un intrigant, un chicaneur.
 
Rènken, part. gerènkt, lenken, den Wagen, die Deichsel umbiegen, braquer, tourner, détourner.
 
Rènnert, m., der Durchfall, Durchlauf, Brechfluß, la courante (pop.), la diarrhée, le dévoiement. — Engl. courânt; span. curso; ital. scorrenza.
 
Rènnscheier, pl. -en, f., die Läuferin, la coureuse, fille ou fem me qui aime à courir, qui ne se plaît point au logis.[S. 372]
 
Renoncéren, renoncer, entsagen, Verzicht leisten. — Lat. renuntiare; engl. renounce; span. renunciar; ital. renunziare.
 
Renseignement, m., die Erkundigung, Auskunft. — A titre de renseignement (jurispr.), se dit d'une déposition reçue en vertu du pouvoir discrétionnaire du président, sans que le témoin soit astreint au serment, als Erkundigung.
 
Rentier, m., der Rentner, Zinsheber.
 
Renvoi, m., der Zusatz, die Nachweisung; (jurispr.) die Verweisung an ein anderes Gericht.
 
Réparation d'honneur, f., die Ehrenerklärung. — Engl. reparation of honour; ital. riparazione d'onore.
 
Répartiteur, m., der Steuervertheiler.
 
Repas, m. (pastus, pâture), die Mahlzeit, das Mahl. — Engl. repast; ital. pasto.
 
Repasséren, repasser, 1° wieder vorbeigehen, wieder zurückkehren; 2° noch einmal durchgehen; 3° abziehen (Messer); 4° noch einmal rasiren, raser une seconde fois.
 
Repentir, m., grande boucle de cheveux, große Haarlocke.
 
Répértoire, m., 1° das Repertorium, Findebuch, Auffindebuch; 2° (thé.) die Sammlung von Schauspielen, worunter das jedesmal aufzuführende Stück gewählt wird, die Schauspielsammlung. — Engl. repertory.
 
Réplique, f. (thé.), das Stichwort, nach welchem der andere einfallen muß.
 
Repondéren, part. repondéert, répondre, gutsprechen, bürgen. — Louis XIV partant pour aller faire le siége de Mons, madame de Maintenon dit à Louvois : Monsieur, nous répondez-vous de la vie du Roi? Non, dit le ministre, mais je réponds de sa gloire. — Mer ka' net repondéren vu' sengem Courage, wa' mer kees an der Gefohr gewièscht as; on ne peut répondre de son courage, quand on n'a jamais été dans le péril.
 
Repp (röpp), pl. -en, f., die Rippe, la côte. — Angels., engl., holl. rib.- Et könnt een em 't Reppen am Leiw ziæhlen, on lui compterait les côtes, se dit d'une personne ou d'un animal extrêmement maigre.
 
Reppchen, pl. Reppercher, f., der Anfang eines gestrikten Strumpfes, le bord.
 
Reprimènt, pl. -en, der Verweis, Tadel, la réprimande. — Engl. reprimand.
 
Rèpsen, part. gerèpst, rülpsen, roter. — Nds. reppen; holl. rispen.
 
Rèpsert, pl. -en, m., 1° der Rülps, le rapport, rot, émission sonore, par la bouche, de vents ou de gaz provenant de l'estomac; 2° der Rülpser, le roteur. — Obd. Rops; lat. ructus.
 
Répugnance, f., aversion, der Widerwille, die Abneigung. — Ital. ripugnanza; engl. repûgnance.
 
Repugnéren, répugner, zuwider sein, widerstehen. — Ital. repugnare; engl. repugn.[S. 373]

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut