| Schnudelé róde' Rack, mit diesem nur in der Kindersprache üblichen Ausdrucke bezeichnet man ein Truthuhn, oder hetzt man es auf.
Schnudeleg, 1° rotzig, morveux; 2° naseweis, gelbschnäbelig, impertinent, morveux.
Schnudelen (iwer èppes), part. geschnudelt, über etwas schnüffeln, etwas bekritteln, critiquer, censurer, trouver à redire.
Schnudeler, pl. id., der Rotzbube, Schnudelbock, le morveux.
Schnupsdeg, s. Racksdeg.
Schnutz, Schnutzbârt, pl. Schnutziärt, s. Schnorré.
Schocken, part. geschockt, stoßen, anstoßen (mit den Gläsern), bei Tische die Gläser anklingen, choquer, trinquer. — Kil. schocken; engl. shock.
Schocke'kîscht, pl. -en, f., Art dicker und saftiger Kirschen.
Schodé, pl. -en, m., eine Art Backwerk, dünner Kuchen, der gewöhnlich in der Flamme gebacken wird, daher auch Flammkuchen heißt, l'échaudé, m., — Vergl. celt. scauten, sorte de pain; mittellat. eschaudati panes. — Une charte de l'Église de Paris de l'année 1202, fait mention des échaudés sous le nom de panes leves qni dicuntur echaudati.
Schofskapp, pl. -kæpp, m., der Schafskopf (Schimpfwort), le nigaud, imbécille.
Schoibermess, pl. -en, f., die Bartholomäusmesse, Schobermesse, la grande foire de Luxembourg. — Par lettres patentes du 20 oct. 1340, Jean-l'Aveugle, roi de Bohême, comte de Luxembourg, institua à Luxembourg une foire annuelle qui commence le 24 août. Ce fut dans les premiers jours de cette foire, en 1346, que la nouvelle de sa mort fut apportée en cette ville. Le deuil fut si grand, que les marchands se virent obligés de remballer leurs marchandises sans avoir rien vendu, ce qui fut cause qu'ils appelèrent cette foire, Schadbaremess (foire ruineuse). Telle est l'origine du nom de Schaber ou Schobermesse, qu'elle a conservé jusqu'à nos jours. (Christiany, Précis hist. et chronol.du pays de Luxembourg.) — Nach dem Jdiom des Mittelalters, welches in unsern vaterländischen Urkunden und Aktenstücken nicht unbekannt ist, heißen die Worte Schawern, Schauren, Schuren soviel als beschützen oder[S. 405] beschirmen; da nun König und Graf Johann allen fremden zu dieser Jahrmesse kommenden Kaufleuten einen so ausgezeichneten Schutz und Schirm gedeihen ließ, so mag dieselbe hernach deswegen Schawermesse, das heißt Schutz= und Schirmmesse, d. i. freie Messe genannt worden sein.
Schoid, m., der Schade, le dommage. — Prov. Deen de' Schoid hoit brauch' fir de' Spott net ze soirgen, les battus paieront l'amende; ital. chi ha il danno, non li mancan le beffe. De' Schoid geet an de' Notzen, oder 't as kee' Schoid esó gróss, 't as e' klènge' Notzen derbei, à quelque chose malheur est bon. Nullum sine auctoramento malum est. Mat Schoide' get Ee' weiss, durch Schaden wird man klug, dommage rend sage; lat. quæ nocent, docent. Heureux celui, qui pour devenir sage, Du mal d'autrui fait son apprentissage. Et as Dauere' Schoid, es ist Jammerschade, ewig Schade, c'est grand dommage.
Schoid, pl. -en, m. (agr.), der Schwaden, die Gans, der Frosch, ein Armvoll Aehren, deren gewöhnlich 4 zusammen eine Garbe ausmachen, la javelle (poignées de blé, d'avoine, etc., qu'on laisse sécher sur le sillon avant d'en faire des gerbes). — Vgl. nds. Schwade, Sense. — 't Frûcht op Schoide' leeen, das Getreide in Schwaden legen, javeler les blés. 't Schoiden ophièwen, die Schwaden aufhäufen, amasser les javelles. 't Schoiden a'leeen, die Schwaden auf das Band legen, mettre les javelles sur le lien.
Schoid, pl. -en, m., der Schwaden (die Breite, welche man mit der Sense erreicht), l'andain, m., ce qu'un faucheur abat d'un coup de faux, à chaque pas qu'il fait (ital. andàta, der Gang); 2° die Reihe mit der Sense abgehauenen Grases, rangée de foin fauché.
Schoil, pl. -en, f., die Schale (eines Eies), la coquille. — Engl. shell; angels. scyl.
Schoil, f. (maré.), die Furche, Kerbe, le cran, repli de la chair dans la bouche du cheval.
Schoimen (sech), part. geschoimt. sich schämen, rougir, avoir honte. — Ech hoi' mech geschoimt wé e' Bèttseecher, ich bin schamroth geworden, j'ai rougi de honte. — E' schoimt sech an 't Aën, doir geet net vill, er hat alle Scham verloren, il a mis bas toute honte. — Schoim dech an dein Hièrz ewègân, Schäme dich in dein Herz, tu devrais mourir de honte.
Schoir, f. (agr.), das Ausheben oder Einsammeln der Garben, des Obstes; die Ernte, la levée, la récolte.
Schoir, Plóschoir, die Schar, Pflugschar, le soc.
Schoirbok, pl. -en, m. S. Schwob.
Schoirbock, m., der Scharbock, die Zahnfäule, le scorbut. Maladie contagieuse qui attaque principalement les marins; corruption de la masse de sang qui s'annonce par le gonflement et le saignement des gencives, la chûte des dents, etc.
Schoirkapp, pl. -käpp, m., der Schorkopf, Einer mit geschornem[S. 406] Kopf, le tondu, pelé. — Il n'y avait que trois tondus et un pelé, se dit d'une assemblée de gens dont on ne fait pas grand cas.
Schoischdeg, pl. -er, m., der Schornstein, la cheminée. — Nds. Schosteen.
Schoischdegdèckel, pl. -en, m., die Schornsteinhaube, Kappe; ein Schornstein=Aufsatz, der entweder den Zweck hat das Einfallen des Regens zu verhinderen, wo sie nur aus einem Satteldache besteht, oder den schädlichen Einfluß des Windes, aus welchem ein Rauchen entspringt, zu hindern, wo sie ein blechener halber Cylynder ist, der drehbar und mit einer Windfahne versehen ist, le tabourin, machine tournante qu'on attache au-dessus d'une cheminée, pour l'empêcher de fumer.
Schoischdegfeeer, pl. id., m., der Schornsteinfeger, le ramoneur. — On dit que les savoyards, ayant vu la marmotte s'élever, en s'appuyant de son dos et de ses pattes, le long des fentes des rochers, conçurent l'idée de suivre la même méthode pour monter dans les cheminées et les nettoyer. On sait que les mots ramoneur, ramoner, etc., viennent de ramon, vieux mot qui signifiait balai, et qui lui-même est formé de ramus (rameau, branche.)
Schoiweisen, pl. id., n. (cout.), der Schaber, le gratteau. | |