LLU Lexikon der Luxemburger Umgangssprache
 
Sourdine bis Spanner (Bd. 1, Sp. 421 bis 423)
 
Sourdine, f., der Dämpfer (auf Tonwerkzeugen). Eine Vorrichtung an den musikalischen Jnstrumenten, besonders an den Saiteninstrumenten, theils um den Ton sanfter und schwächer zu machen (zu dämpfen), theils um das Fortklingen der Saite zu hindern. — Ital. sordino; engl. sourdine.
 
Souricière, f., die Mäusefalle der Polizei. Il se dit, à Paris, d'un endroit mal famé, qui reste ouvert pendant la nuit, et que la police tolère, afin de pouvoir y surveiller et saisir au besoin les hommes dangereux qui viennent y chercher un refuge.
 
Sous bande, unter Bande, mittelst eines schmalen Papierstreifens versiegelt. — Mettre sous bande un journal, une lettre, l'entourer d'une bande de papier ou de deux bandes qui se croisent.
 
Sous-maître, Sous-maîtresse (instr. publ.), celui, celle qui, dans un établissement d'éducation, surveille les élèves et remplace les professeurs en titre, soit pendant les heures d'étude, soit même dans les classes, quand le professeur est absent. Dans les pensions ou écoles de jeunes filles, le seul terme usité pour désigner toutes les dames que la directrice s'adjoint, est sous-maîtresse, der Unterlehrer, die Unterlehrerin.
 
Sous-pied, m., bande de cuir ou d'étoffe qui passe sous le pied et qui s'attache des deux côtés au bas d'une guêtre ou d'un pantalon, de manière à la retenir et à l'empêcher de remonter, die Struppe, der Steg. — Span. sopies.
 
Soutache, f., tresse de galon de poil de chèvre, de soie, etc., Ziegenhärene, seidene Tresse.
 
Soutane, f., habit long à manches étroites, et boutonné de haut en bas, que portent les ecclésiastiques, der lange Leibrock der Geistlichen. — Celt. sotana; ital. sottana.
 
Soutane (anc. cost.), s'est dit d'un vêtement laïque qui descendait jusqu'aux pieds. Au 12° siècle, et même dans le 13#. et le 14» on portait beaucoup de soutanes.
 
Souvenir, m., ce qui rappelle la mémoire de quelque chose, das Andenken, das Erinnerungsgeschenk.
 
Spackdull, pl. -en, f. (orf.), das breite Ende eines Löffelstiels, so genannt wegen seiner Aehnlichkeit mit dem flachen Theile eines Spatels, spatule.[S. 422]
 
Spackel, pl. -en, f. (bot.), die Hagebutte, le gratte-cul, fruit rouge de l'églantier, du rosier, ainsi dit de l'usage qu'on en fait à la campagne, qui consiste à en mettre dans les lits pour empêcher de dormir.
 
Spackeldâr, pl. Spackeldiär, m. (bot.), der wilde Rosenstock, Hagebuchenstrauch, l'églantier, m.
 
Spackelrós, pl. -en, f. (bot.), die Heckenrose, Hundsrose, l'églantine, f.
 
Spadé, pl. -en, m., wird scherzweise gesagt für Degen oder Säbel, épée, espadon. — Vergl. gr. σπαθη, spatule. — Ital. spada; span. espada.
 
Spalax, pl. -en, f. (tonn.). f., das Klöbeisen, der Spalter, le coutre, fendoir.
 
Spalmèsser, pl. -en, n. (bouch.), das Hackmesser, le fentoir.
 
Spalpló, pl. Spalplé, m. (men.), der doppelte Nuthobel, le bouvet à deux pièces.
 
Spalsä, pl. -en, f. (men.), die Bretsäge, la scie à refendre. — S. Klapsä.
 
Spalsæ, pl. -en, f. (charp.), die Schrotsäge, la grande scie, le passe-partout.
 
Spân, pl. -en, f., die Spanne, l'empan, m. — Engl. span.
 
Spâné, die Spanne, Handlänge, ein Spiel, in welchem einer der Spielenden ein Stück Geld gegen eine Mauer et cetera wirft, und ein Anderer, der nach ihm wirft, gewinnt, wenn sein Stück Geld dem ersten um eine Spanne nahe gefallen ist. — Engl. span.-farthing.
 
Spânholz, pl. Spânhölzer, n. (serr.), die Zwinge, la mordache, tenaille de bois qu'on met dans l'étau, pour tenir les ouvrages délicats que les mâchoires de l'étau pourraient endommager.
 
Spann, pl. -en, f., die Spinne, l'araignée, f. — Den Hèrzog vu' Lottrengen gów sengem ganzen Hof e' grósst Ièssen. 't wor am Vestibule gedèckt, an de' Vestibule góng op e' Parterre. Metten am Souper mèngt èng Damm èng Spann z'erblecksen. S'erschrèckt, dæt e' Kreesch, steet op vum Desch, rènnt an de' Gard a' fællt an 't Grâs. An deem Ablek héert se, dat Ee' nièwent se tröllt; et wor den éschte' Minister vum Hèrzog. — Ach! sot se, Dir rassuréert mech; ech sen Ièch vill Dank schölleg. Ech hu' gefoirecht èng Dommheet gemaacht ze hoin. — Ei, Madamm, wiè' könnt dât iwerdroën! Me sot mer, wor se ganz deck? — Se wor abscheileg. — As se lânst mech gefluen? — Wât well Der soën? Èng Spann soll fléen! — Wé, fir èng Spann mâcht Der esó en Tapage! Git, Madamm, Dir sit net gescheit; ech hoi' gemeent et wir èng Flentermaus.
 
Spanne'fangeren, Spinnenfinger, des doigts d'araignée (longs et maigres).
 
Spannen, part. gesponnen, spinnen, filer. Prés. Ech spannen, du spenns (spönns), e' spennt, mir spannen, etc. — Von Katzen, schnurren, espèce de râlement que le chat produit à volonté, et qui annonce presque toujours son contentement. — 't Kâtz spennt, die Katze schnurret, le chat ronfle, file au rouet; holl. de kat spint.[S. 423]
 
Spanner, pl. -er, m., der Sprenkel (einer Säge), das Hölzchen, das der Strick der Säge klemmt und mittelst dessen man den Strick umdreht, so daß das Sägeblatt mehr ausgespannt wird, la clef, le garrot.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut