| Drau (Echt.: drε:u) F.: «Bohrgestell mit Rundgang»; Zussetz.: -buer (Ton: 1) M.: «Rundhand-, Brustbohrer».
Drauf Pl. Drauwen Mosel allgem. M., sonst auch: F.: 1) «Traube», Traubensorten: Follecher, Hintsch, Rhäifränsch, Réissleng, groe Réissleng, Rulänner, Schassla, Sylvaner, Moschtgedeller, Assmannshaiser, Pinot, Pickbull u. andere; 2) Mosel: «Traubenspalierstock» auch Riew; 3) «traubenförmiger Ausschlag» (med.).
Draufel s. Traufel.
Draufelt ON.: Dorf, «Drauffelt», Gemeinde Munshausen, Kanton Clerf. — 66.
Drauliicht F.: 1) «Irrlicht», auch Trau- Rauliicht, lok. Rolut — Spottreim (lok. Rosport): D., liicht mir an dir, Liicht dir an Huewerstréi. Dass dech der Huelstän (Hol-) erschléi!; 2) «schlechte Öllampe»; 3) «abstoßendes Frauenzimmer»; 4) «energieloser Mensch, Einzelgänger»; Volksglaube: Drauliichter sin d'Séilen vun onerléiste Kanner.
draupeg, auch drupzeg, drëpseg, driipseg, s. auch truppeg Adj.: «niedergeschlagen, lustlos».
Draupegkät F.: «Niedergeschlagenheit».
draupen intr. Verb.: «untätig sein» (weil ohne Interesse).
draus Adv.: 1) «daraus, draus» — en as draus eraus (aus den Schwierigkeiten) — e mecht sech näischt d.; 2) übtr.: «geistesgestört» — en as d. auch: en as aus dem Haischen (er ist geistesgestört).
Drauwe(n)-: -ballech M.: «Treber»; -bidden F.: «Bütte zum Aufnehmen der Trauben bei der Weinlese»; -bléi F.: 1) «Rebblüte»; 2) «Zeit der Rebblüte»; -blat N.: «Rebblatt»; -fest N.: «Traubenfest»; -gebääss N.: «Gelee oder Fruchtsaft, eingekocht aus Traubensaft oder Most, mit Zusatz von weichen Birnen und Zucker»; -heck F.: «Rebstock an einer Mauer» (außerhalb des Weinbaugebietes); -hie(r)scht (lok. Mosel: -her(re)scht) M.: «Traubenlese»; -kranz M.: «Rebzweig mit Traubenbehang»; -kär M.: «Traubenkern»; -maart M.: «Traubenmarkt»; -moont M.: «Oktober»; -saaft M.: «Traubensaft»; -spréif F.: «Star» (Vogel); -stack M.: «Rebstock», meist nur Stack; -viz M.: spaßhaft für Wein; -wieder N.: «sonniges, die Traubenreife begünstigendes Wetter» — Spw.: Wat den August nët kacht, dat kann de September nët broden; -wollef M.: «Art Eisenkorb, zum Ausladen der Trauben».
Drä, Dree (lok. Osten drai) F.: «Drohung» Wb. 06.
Dräätchen (Norden) s. Dreetchen.
dräën, dreën, draën (Ösling), draien (Osten) intr. Verb.: «dräuen, drohen» — Ösl.: en drait, Part.: gedrait, Praet.: drait, lok. Osten: 3. Pers.: en draicht, Part.: gedraicht — engem mat der Fauscht, mat dem Bengel, Geriicht dr. — engem mat Doud an Däiwel dräen.
Dräft s. Draff II.
dräfteg, drëftig Adj.: «kräftig entwickelt» — D. Kanner — D. Fierkelen.
Dräger M.: «Hausierer» (s. Gängeler).
dräi (phV. cf. Ltb. 66) Num.: «drei» — zu dräi an dräi goen — wéi spéit as et? Spaßh. Antwort: haalwer bäi ver dräi — in zahlreichen Abzählreimen: än, zwä, d. usw. — D. Auer — Halwer d. — A Véiërel op (nach) d. — D. (mol) as göttlech — Nët bis d. ziele kënnen (sehr dumm sein) — De Bam (Stack) set: «Stell mech fräi, dann droen ech fir d.» — Dat dauert eng Éiwegkät an nach d. Deg — D. Gänsen an e Framënsch maachen e Maart — Mat d. Häre begruewe gin — E mecht e Gesiicht wéi d. Deg Reen — Déi d. Äishelleg (gestreng Hären) — Folkl.: Déi d. Jofferen (meist die drei heiligen Jungfrauen Fides, Spes, Caritas) dazu der Kinderreim (in dem wohl die heiligen drei Marien gemeint sind): Sonna, Sonna, scheine, Mer fueren iwer de Rheina, Do sëtzen dräi Jofferen, Déi eng déi spënnt Seid, Déi eng déi spënnt Weid, Déi aner hänkt d'Dicher op, Bis dass déi heileg Sënnche schengt — Déi d. Kineken (dazu Sing.: än Dräikinek) — Kinderreim beim Dreikönigsumzug: Hei kommen d. Kinneken aus Muergeland, Mat engem Stär aus Gotteshand (parodiert: Den hënneschten huet de Läpp verbrannt) Alleluja! Alleluja!
Dräi- / dräi- : -äneg Adj.: «dreieinig»; | |