KrécherKréckKréckKréckKréckKréckKréckchenKréckebësserkréckegkréckegKréckel(es)Kréckel(es)kréckelenKréckelsbiergCréquisbiergKréckel-KréckelfeierKréckelfixKréckelfixfeierKréckelliederKréckelschongkréckelegkréckenKréckikréckserigKredenzdëschelchenCrédirentierKreditCredokredjëft, -jëssKreemchenKreemches-KreemchesbutteckKreemcheskromKreemchesmaartKreepchenKreepchesmännchenKreepwokregéileg, kregéilenKréiKréibänk, KribänkKréichenKréi(el)chen, KréijelchenkréienkréienKréi(e)naKréi(e)naëschnidderKréiennaupenKréieneimäärderKréierjekelKréiferlekKréikKréimäsKréimerFixfeieschkréimerKrein, GreinKrinnesKréinchenkréinenkréinenKréinonkkréinselenKréinselerKréischelKréischelbockKréischeldéierKréischels-Kréischelches-KréischelsgebäässKréischelchesgebäässKréischelsheckKréischelchesheckKréischelsjhelliKréischelchesjhelliKréischelsstackKréischelchesstackKréischelstaartKréischelchestaartKréischelswäinKréischelcheswäinCrémaillèreKrëmatengCrèmeKrämKrämeflütt, Krämekichelchen, Krämentaartakrämencrème, krämkrëmenalesch, krommenalesch, krëmenaleschzegCrèmerieKrëmmchen, KrëmpchenkrëmmenKrëmmt, KrëmptKrëmtchesBrëschtchesKrempelKrempel-KrempeljudKrempelmaartkrempelegkrempelen | Krécher M.: 1) «Käfer» — dazu die Zussetz. Päärdskrécher s. d.; 2) «Kriecher, niedriger Schmeichler» — Krécher a Schlécher as e Gedéiesch, wat ech ämol nët ausstoe kann — dazu die Zussetz. Aaschkrécher s. d.
Kréck I M.: 1) «Kerbe im Holz» (z. B. Medernach, Syren) — dafür auch Kierf s. d.; 2) «Furche, Kerbe am Gaumen des Pferdes» (Ga).
Kréck II s. Kléck sub 3.
Kréck III F.: 1) «Nußknacker» — Kurzwort für Nësskréck s. d.; 2) «altes, zahnloses Weib».
Kréck IV s. Krätsch I.
Kréck s. Kréi.
Kréckchen s. Laiskraitchen.
Kréckebësser M.: «alter, gebrechlicher Mann» (Ga).
kréckeg I Adj.: «gekerbt» — cf. Kréck I sub 1, Krack sub 1.
kréckeg II Adj.: «schwach, entkräftet» — cf. Krak sub 1-3.
Kréckel(es) I F.: «wilde Pflaume» — frz. crèque — dafür auch wëll Kréischelen, cf. Kréischel.
Kréckel(es) II N. s. Kréckelschong. [Bd. 2, S. 463]
kréckelen V.: 1) intr.: «leicht knarren, knistern» — de gefruerene Schnéi (d'Äis, wat nët fest as) kréckelt ënner de Féiss — eng wackeleg Trap kréckelt, wann än drop trëtt — de Sand kréckelt engem ënner den Zänn, wann d'Zalot nët propper gewäsch as — der Kaz hir Hoer kréckelen, wann än driwer fiert — wann d'Miwele kréckelen, das eng Wareng (ist von schlimmer Vorbedeutung) — spaßh. wann d'Schong kréckelen, da sin se nët bezuelt; 2) trans. in der Ra.: engem eng kr. (jemandem eine Ohrfeige herunterhauen); 3) engem eng k. (einen Bären aufbinden).
Kréckelsbierg BergN.: (östl. Übersyren), mit wildem Pflaumengehölz bestanden — dafür volksetymologisch auch Créquisbierg (weil angeblich der französische Marschall Créqui im Jahr 1684 dort gelagert haben soll).
Kréckel- -feier N., -fix M., -fixfeier N.: «Zündholz, das beim Anzünden kréckelt»; -lieder N.: «Leder, das zum Anfertigen von Kréckelschong (s. d.) benutzt wird»; -schong Pl. M.: «Schuhe, die beim Gehen einen knarrenden Ton von sich geben» — früher waren derartige Schuhe auf dem Lande sehr begehrt, weil es für vornehm galt, solche zu tragen; manche glaubten, der Schuster könne das Kréckelen (s. d. sub 1) in die Schuhe hineinzaubern, andre bestellten bei ihm für fünf Su Kréckel(es) (s. d.); mancher Schuster schickte seine Kunden hänselnd zum Leineweber um dort Kréckel(es) zu kaufen. Tatsächlich schmierte vor etwa 40 bis 45 Jahren in Ospern der Schuster einen klebrigen Brei zwischen Sohle und Brandsohle um das Kréckelen zu veranlassen.
kréckeleg Adj.: «knarrend».
krécken trans. Verb.: cf. kräcken.
Krécki M.: «Mähre».
kréckserig Adj./Adv.: 1) «schielend» (lok. Echt.) — k. Auën (Schielaugen) — k. kucken (schielen) s. berlucken; 2) «verstört, geistesabwesend» (Nösl.).
Kredenzdëschelchen M.: «Tischchen, auf dem während der Messe die Fläschchen mit Wein und Wasser stehen».
Crédirentier (wie frz., doch Ton 3) M.: «Altersrentner».
Kredit (wie hd.) M.: «Kredit» — se kafen alles op K. (cf. puffen) — en huet niirges méi K. — dazu: Crédit foncier (wie frz., doch beide Ton 1) M.: «frühere staatliche Grundkreditanstalt» — früher war es hauptsächlich diese Anstalt, die Kredite zum Hausbau gewährte; spaßh. sagte man: déi Strooss hei hääscht C. f. (d. h. in dieser Straße sind die Häuser noch nicht bezahlt).
Credo M.: 1) «Glaubensbekenntnis»; 2) «Kirchengesang» — en as bekannt wéi de Pilatus am C. — cf. sub Gräisch.
kredjëft, -jëss: Fluchwörter — oft mit dem Zusatz: -namol — dafür auch kërt-, hackert- s. d.
Kreemchen (Dim. zu Krom s. d.) M.: 1) «kleiner Laden» — si huet esou e K. (abschätzig); 2) «minderwertige Ware» — 't as lauter K. an deem Butteck — haalt äre K.!; 3) «Gerümpel, Plunder» — hal dee K. do nët op, gëf dem Lompekréimer en; 4) «Pack, Gesindel» — dat as lauter Krom a K., déi an deenen Haiser wunnen — dafür auch Kreemcheskrom, Päckelcheskrom s. d.
Kreemches- -butteck M.: «Kramladen» (Rümelingen); -krom M. s. Kreemchen sub 4; -maart M.: «Trödelmarkt».
Kreepchen (Dim. zu Krop s. d.) M.: 1) «Häkchen» — im bes. «Angelhaken»; 2) «kleiner Kropf».
Kreepchesmännchen s. Kropemann.
Kreepwo F.: «Hakenwage».
kregéileg, kregéilen s. kragéileg, kragéilen.
Kréi (Kréck, Kréich, Krick, Kri) 1) «Elster» (Pica pica) — der Name bezeichnet niemals die Krähe — en as sou hongreg wéi eng K. (ausgehungert) — 't huet Kréiennaupen, gëf uecht op et (sie stiehlt) — s. Kréck, Elster, Léister; 2) «bösen Sieben» — s. (Häärz-)Kna.
Kréibänk, Kribänk F.: 1) «Krugbank» (Stufengestell zum Aufstellen von Krügen, Schüsseln, Tellern, von Küchengeschirr überhaupt) — sou ä sin ech, sot den Edem, du huet en an d'K. geschloen; 2) «Knochengerüst des Rückens» — du klenge Bouf, du hues nach kä Réck, du hues eng K. wou den Aasch drun hänkt; 3) spaßh.: «die in mehreren Reihen übereinander an der Brust getragenen Orden». | |