| Quaart M.: 1) 4 Liter; 2) «viereckiges, umfriedetes Stück Land» — auch häufig als FN. z. B. Quaartefeld, an den Quäärten; 3) «Quartier» (ein Teil, ein viereckiges Stück Leder, beim Schuster) — e Q. Suel — dazu: quatre-quarts (wie frz.).
Quaarz M.: «Quarz».
Kuaaschlek, Kuaischlek (lok. Echt). s. Kawäächelchen.
Quaast (Osten) M. u. F. :«die lange Bürste des Tünchers» — dafür auch Wäissquaast s. d.
quabbeleg s. schwabbeleg.
quabbelen s. schwabbelen.
quacke(r)leg (Osten quakelig) Adj.: «schwierig, unsicher» — cf. quokeleg.
Quackestisser M. s. Karblumm sub 2.
quacksen (lok. Esch-Alz. quackschen) intr. V.: 1) «einen quakenden Laut [Bd. 2, S. 476] von sich geben» — en huet en duer geheit, datt e gequackst huet — ech konnt nët méi q.; 2) «zu Grunde gehen» — ech si bal gequackst (vom vielen Essen, von der Hitze, vom Gedränge u. ä.).
Quacksert M.: der im vorhergeh. sub 1 genannte Laut.
Quad(d)éier F.: «hinterer Teil des Schaftes am Schuh, Fersenleder» — déi äänzel Stécker vun der Tiisch (s. d.), d'Iewescht (s. d. I) an der Quadéier sin zesummegebutt gin (sind zusammengenäht worden) — s. Quartéier sub 3.
Quaddel (Pl. Quaddelen, Dim. Quäddelchen, Pl. Quäddelcher) F.: «Nesselmal» (juckende Hauterhebung).
Quadden, Quatten I Pl. tant.: 1) «Quecke» (Triticum repens); 2) «Hundszahn» (Cynodon dactylon) — s. Léiken.
Quadder M.: 1) «Knirps»; 2) «Schwellung» (infolge Bienen- oder sonstigen Insektenstichs oder auch Krankheit) — cf. Quaddel; 3) s. Knadder.
quaddereg Adj.: 1) «untersetzt, zwerghaft»; 2) «mürrisch, verbissen» — s. knaddereg sub 4, cf. d. vor. sub 3.
quaderen (Nösl., lok. Kautenbach) intr. V.: «wimmern» — déi kleng Fierkele quaderen — Zussetz. Gekuaders N.
Quadrat M.: 1) «Quadrat, gleichseitiges Viereck»; 2) «Flächenmaß» — souvill Meter am Q. — dafür auch Quadratmeter s. d. und Meter carré s. d.; 3) fälschlich für Lingot (Druckerspr.) s. d.
Quadratfouss M.: «Quadratfuß» — e Q. Lieder, seit Errichtung der Ideallederfabrik in Wiltz gebräuchlich.
Quadratmeter M.: «Quadratmeter» — s. Quadrat sub 2.
Quadratstän M.: «viereckige Steinplatte».
Quadrill (kAdril) F.: Art Figurentanz.
Quadrilleschwenker M.: (lok. Linger, Niederkerschen) «Redingote».
quadt intr. V.: 1. u. 3. Pers. Sg. Prät.: «sprach» — du quadt ech (hien).
quak: a. Schrei der Kücken — quak! quak! huet der gebak? cf. auch dick; b. Schrei der Frösche.
Quak I M.: «Stück vom Hinterteil des Rindes».
Quak II M.: «Aalraupe» (Lota vulgaris) — dafür auch Laangfëschmudder s. d.
Quak III (Dim. Quäkelchen) M.: «lebhaftes, unruhiges, auch schwächliches Wickelkind» — 't stécht än souvill an e Q. wéi an e Sak.
Quakaasch M.: 1) «Nestküken, Nesthäkchen»; 2) «das letztgeborene Kind, Hätschelkind» — s. Aschtquak.
Quakäächelchen s. Kawäächelchen.
Quaken F.: «Zweizahn» (Bidens cernua).
quaken intr. V.: «quaken» (von Fröschen, Krähen, Kücken) — d'Fräsche quaken, 't gët aner Wieder.
Quakert M.: «Mensch, der leicht aufbraust, aber nicht den Mut hat, tätlich zu werden».
Qualifikatioun (Aussprache Qua- od. Ka-) F.: «Befähigung, Eignung» — en huet keng Q. derfir — frz. qualification.
qualifizéiert Verbadj. s. kalifizéiert — en huet sich fir d'Finale q. (im Sport) — 't as e q. Rëndvéi (ein ausgemachter Dummkopf).
Quallem M.: «Qualm, Rauchentwicklung» — wat as dat fir e Q. heibannen, räiss d'Fenster op — cf. Gallem sub 2.
quallemzeg Adj.: «rauchig, dunstig».
Qualz (Pl. Quälz, Quëlz, Dim. Pl. Quälzercher) F.: 1) allgem. «Knoten unter der Haut, sichtbare Anschwellung» — s. Quadder — dazu das intr. V.: erausquälzen: «anschwellen»; 2) im bes. «Skrofel» — s. Quälléi, Hellech(t)maangel — cf. Galz.
qualzeg (selten quälzeg) s. galzeg (Echt. goalzig). | |