| quaderen (Nösl., lok. Kautenbach) intr. V.: «wimmern» — déi kleng Fierkele quaderen — Zussetz. Gekuaders N.
Quadrat M.: 1) «Quadrat, gleichseitiges Viereck»; 2) «Flächenmaß» — souvill Meter am Q. — dafür auch Quadratmeter s. d. und Meter carré s. d.; 3) fälschlich für Lingot (Druckerspr.) s. d.
Quadratfouss M.: «Quadratfuß» — e Q. Lieder, seit Errichtung der Ideallederfabrik in Wiltz gebräuchlich.
Quadratmeter M.: «Quadratmeter» — s. Quadrat sub 2.
Quadratstän M.: «viereckige Steinplatte».
Quadrill (kAdril) F.: Art Figurentanz.
Quadrilleschwenker M.: (lok. Linger, Niederkerschen) «Redingote».
quadt intr. V.: 1. u. 3. Pers. Sg. Prät.: «sprach» — du quadt ech (hien).
quak: a. Schrei der Kücken — quak! quak! huet der gebak? cf. auch dick; b. Schrei der Frösche.
Quak I M.: «Stück vom Hinterteil des Rindes».
Quak II M.: «Aalraupe» (Lota vulgaris) — dafür auch Laangfëschmudder s. d.
Quak III (Dim. Quäkelchen) M.: «lebhaftes, unruhiges, auch schwächliches Wickelkind» — 't stécht än souvill an e Q. wéi an e Sak.
Quakaasch M.: 1) «Nestküken, Nesthäkchen»; 2) «das letztgeborene Kind, Hätschelkind» — s. Aschtquak.
Quakäächelchen s. Kawäächelchen.
Quaken F.: «Zweizahn» (Bidens cernua).
quaken intr. V.: «quaken» (von Fröschen, Krähen, Kücken) — d'Fräsche quaken, 't gët aner Wieder.
Quakert M.: «Mensch, der leicht aufbraust, aber nicht den Mut hat, tätlich zu werden».
Qualifikatioun (Aussprache Qua- od. Ka-) F.: «Befähigung, Eignung» — en huet keng Q. derfir — frz. qualification.
qualifizéiert Verbadj. s. kalifizéiert — en huet sich fir d'Finale q. (im Sport) — 't as e q. Rëndvéi (ein ausgemachter Dummkopf).
Quallem M.: «Qualm, Rauchentwicklung» — wat as dat fir e Q. heibannen, räiss d'Fenster op — cf. Gallem sub 2.
quallemzeg Adj.: «rauchig, dunstig».
Qualz (Pl. Quälz, Quëlz, Dim. Pl. Quälzercher) F.: 1) allgem. «Knoten unter der Haut, sichtbare Anschwellung» — s. Quadder — dazu das intr. V.: erausquälzen: «anschwellen»; 2) im bes. «Skrofel» — s. Quälléi, Hellech(t)maangel — cf. Galz.
qualzeg (selten quälzeg) s. galzeg (Echt. goalzig).
Qualzert M.: «mit Skrofeln behafteter Mensch».
qua(a)ms (Osten; Grevenmacher auch bequa(a)ms) Adv.: 1) «vorgeblich, zum Schein» — ech hat et fir q. gesot; 2) «fast, beinahe» — ech hu mech fir q. gefrot — das Rh. Wb. hat quanzis — cf. lat. quam si — cf. verquamst.
Quandel M.: «Hohlschacht im Kohlenmeiler».
Quank s. Quonk.
Quankel, Quanker: in Abzählreimen z. B.: Ennéi, dennéi dotz/ Quënkel, Quankel, Sëlwerschotz (MERSCH, Kinderreime Nr. 406, 407).
Quant I M.: 1) «Spaßvogel» — s. Quantes sub 1 u. 2; 2) «Windbeutel» — dafür auch Quëntert s. d.
Quant II M.: 1) «Eisenspitze am Fahrbaum, mit dem das Schiff vorangestoßen wird»; 2) «große Ruderstange, Stoßstange mit Haken» — lok. Kont, Quënt s. d.
Quantbam M.: «Fahrbaum». [Bd. 2, S. 477]
Quantes M.: 1) «Spaßvogel» — s. Quant I sub 1 — en droleche Q.; 2) «Querkopf, ungeschliffener Bursche»; 3) «schwerfälliger Mensch» — cf. Flantes.
Quantitéit F.: «Quantität».
Quantum, Quantem M.: «Quantum, bestimmte Menge» — en huet säi Q. (= Kont — ist betrunken).
Kuarreklos M.: lok. Nösl. — hän as ëmmer iäweschte K. — cf. Kopphär.
Quart F.: beim Piquetspiel 4 aufeinanderfolgende Karten gleicher Farbe.
Quarta F.: wie hd.
Quartaner M.: wie hd. | |