QuakQuakQuakQuakaaschQuakäächelchenQuakenquakenQuakertQualifikatiounqualifizéiertQuallemquallemzegQualzerausquälzenqualzegQualzertqua(a)msQuandelQuankQuankel, QuankerQuantQuantQuantbamQuantesQuantitéitQuantum, QuantemKuarreklosQuartQuartaQuartanerQuartéierQuartettQuaschtquas(s)elenQuas(s)elbrudderquasiQuastQuatéierQuatemberQuatschGequatschQuatschbeidel, QuatschkappquatschegQuatschegkätquatschelegQuatschelegkätquatschenGequatschsQuatschertquattegQuattegrasQuattenQuattenQuatuorQuawäächrékelchenquääsch, quie(r)schQuääsch- / quääsch-quääschfuedemsQuääschholzquääschiwerQuääschtQuäckelchenquäit, queitQuäitengquäkenQuälléiQuällessen, QuällekenQuälzquälzegquängelenGequängelsQuäntchenKublangKuchKuche(n)-KuchendägKucheformKuchenhäerzKuchemännchenKuchepankuchenKuckkuckelen, kutschelenKuckel(i), KuckelchenkuckenGekuckskuckerikuKuckeriku(n)kuckerunikukuck elei, kuck gesei, kuck hei!KuckeskuckeswäärtKuckuckKud(d)elenKuddelfleckKuddelfleckshariKud(d)elmud(d)elGekuddelmuddelsKuddelpakKuddler | Quak I M.: «Stück vom Hinterteil des Rindes».
Quak II M.: «Aalraupe» (Lota vulgaris) — dafür auch Laangfëschmudder s. d.
Quak III (Dim. Quäkelchen) M.: «lebhaftes, unruhiges, auch schwächliches Wickelkind» — 't stécht än souvill an e Q. wéi an e Sak.
Quakaasch M.: 1) «Nestküken, Nesthäkchen»; 2) «das letztgeborene Kind, Hätschelkind» — s. Aschtquak.
Quakäächelchen s. Kawäächelchen.
Quaken F.: «Zweizahn» (Bidens cernua).
quaken intr. V.: «quaken» (von Fröschen, Krähen, Kücken) — d'Fräsche quaken, 't gët aner Wieder.
Quakert M.: «Mensch, der leicht aufbraust, aber nicht den Mut hat, tätlich zu werden».
Qualifikatioun (Aussprache Qua- od. Ka-) F.: «Befähigung, Eignung» — en huet keng Q. derfir — frz. qualification.
qualifizéiert Verbadj. s. kalifizéiert — en huet sich fir d'Finale q. (im Sport) — 't as e q. Rëndvéi (ein ausgemachter Dummkopf).
Quallem M.: «Qualm, Rauchentwicklung» — wat as dat fir e Q. heibannen, räiss d'Fenster op — cf. Gallem sub 2.
quallemzeg Adj.: «rauchig, dunstig».
Qualz (Pl. Quälz, Quëlz, Dim. Pl. Quälzercher) F.: 1) allgem. «Knoten unter der Haut, sichtbare Anschwellung» — s. Quadder — dazu das intr. V.: erausquälzen: «anschwellen»; 2) im bes. «Skrofel» — s. Quälléi, Hellech(t)maangel — cf. Galz.
qualzeg (selten quälzeg) s. galzeg (Echt. goalzig).
Qualzert M.: «mit Skrofeln behafteter Mensch».
qua(a)ms (Osten; Grevenmacher auch bequa(a)ms) Adv.: 1) «vorgeblich, zum Schein» — ech hat et fir q. gesot; 2) «fast, beinahe» — ech hu mech fir q. gefrot — das Rh. Wb. hat quanzis — cf. lat. quam si — cf. verquamst.
Quandel M.: «Hohlschacht im Kohlenmeiler».
Quank s. Quonk.
Quankel, Quanker: in Abzählreimen z. B.: Ennéi, dennéi dotz/ Quënkel, Quankel, Sëlwerschotz (MERSCH, Kinderreime Nr. 406, 407).
Quant I M.: 1) «Spaßvogel» — s. Quantes sub 1 u. 2; 2) «Windbeutel» — dafür auch Quëntert s. d.
Quant II M.: 1) «Eisenspitze am Fahrbaum, mit dem das Schiff vorangestoßen wird»; 2) «große Ruderstange, Stoßstange mit Haken» — lok. Kont, Quënt s. d.
Quantbam M.: «Fahrbaum». [Bd. 2, S. 477]
Quantes M.: 1) «Spaßvogel» — s. Quant I sub 1 — en droleche Q.; 2) «Querkopf, ungeschliffener Bursche»; 3) «schwerfälliger Mensch» — cf. Flantes.
Quantitéit F.: «Quantität».
Quantum, Quantem M.: «Quantum, bestimmte Menge» — en huet säi Q. (= Kont — ist betrunken).
Kuarreklos M.: lok. Nösl. — hän as ëmmer iäweschte K. — cf. Kopphär.
Quart F.: beim Piquetspiel 4 aufeinanderfolgende Karten gleicher Farbe.
Quarta F.: wie hd.
Quartaner M.: wie hd.
Quartéier M.: 1) «Quartier, Unterkunft» — se hu Q. bezun (Militärspr.) — mer haten e schlechte Q.; 2) «Wohnung» — dafür meist Quartier (s. u. Ka.); 3) s. Quad(d)éier.
Quartett M.: wie hd.
Quascht (lok. Vianden Quoast, Echt. Quast, Quoost R IV 2) M.: 1) «Menge» — 't gët e Q. Uebst dëst Joer — übtr. da looss de Q. kommen (heraus mit der Neuigkeit); 2) «Wust» — huel mol dee ganze Q. do ewech.
quas(s)elen intr. V.: «schwatzen».
Quas(s)elbrudder M.: «Schwätzer».
quasi Adv./Conj.: «gewissermaßen, gleichsam, fast» — in halbgelehrter Redeweise: dat as q. eng Noutwendegkät.
Quast F.: «Quaste, Troddel» — cf. Quaast.
Quatéier s. Quartéier.
Quatember M.: «Abstinenztage (Mittwoch, Freitag, Samstag) am Anfang der vier kirchlichen Jahreszeiten» (Advent, Fastenzeit, Pfingstwoche, September) — auf diese Tage fallen auch die priesterlichen Weihen.
Quatsch M.: 1) «Quatsch, Geschwätz» — dazu die Abl. Gequatsch N.: «Quatscherei» — aus deem sengem G. soll der Däiwel klug gin; 2) «Unsinn, sinnlose Plackerei» — esou e Q. — wat déi do ënnerhuelen as alles Q.; 3) spaßh. für «Koadjutor» (im bischöflichen Konvikt). | |