CoupespillCoupespillerCoupékupéierenCoupe-papierKuppapjeeCoupe-pâteCoupeurCoupletCoupoir, Coupoir-biseautierCouponKupongRetourcouponKuppKuppelKupp(e)longKuppenetrepreneurKuppenhäerKuppenhärenKuppenhidderKuppjee, Kuppijee, Kupp, Kuppchen, Kudpjee, Kuppi, Kuppéi, Kruppjee, Kruppi, KruppCoupureKurCourKuraaschkurajhéiertCourantKurangCourantkurantKuranzkuranzen, kuranzéieren, koranzéierenKuratell, KüratellKurbaatschCourbatureCourbettekuréierenkurelegkurelenGekurelsKurelerKurelereiGekurelsDuerefkurelerKuremkuremenkuren, kuerenKureplazKuresCoureurKurfKurfirschtKuriositéit, KüriositéitkurjéisKurrewitt, KurriwittCourrierC. diplomatique: aCoursCoursCours supérieursKurschtKorschtCourseCoursierkurssenCourtageKurtaaschCourtierGeldfockertCourt-penduKurpandiCoucheKuschbounkuschelenkuschenkuscheregCousinCousineCousinagekussenKussiCoussinCoussinetKustoscoûte que coûteCoutelierCoutilKutschKutsche(n)-KutschebauKutschebockKutschegäisselKutschegaulKutschegespan(n)KutschegestellKutschegestellKutschekëndchenKutschelanterKutschepäärdKutschepolstren | Coupespill N.: «Pokalwettstreit» — Coupespiller M.: «Teilnehmer an einem Pokalwettstreit» — ä C. as bei der Coupe blesséiert gin (wurde während des Spiels verwundet).
Coupé (wie frz., doch Ton 1) M.: 1) «Eisenbahnabteil» — de C. war nach eidel wéi mer koumen, lo as alles besat; 2) «geschlossene Halbkutsche, geschlossenes Auto».
kupéieren trans. V.: 1) «stutzen» — en Hond k. (ihm Ohren und Schwanz stutzen) — engem Hond de Schwanz k. — e Päärd k. (ihm den Schwanz stutzen) — s. rippen; 2) «verschneiden, eine Flüssigkeit mit einer andern mischen» — Wäi k.; 3) «abheben» (beim Kartenspiel) — da kupéier! — s. hiewen sub B 4; 4) «hemmen, unterbrechen» — dat kupéiert den Appetit (nimmt den Appetit weg); 5) «trennen» — mer si mëtten am Gespréich kupéiert gin (sind im Telefongespräch unterbrochen worden); 6) «geflissentlich übersehen» — en huet mech kupéiert wéi ech em begéint sin (hat mich geschnitten); 7) «lochen» — de Billet k. (den Fahrschein).
Coupe-papier (wie frz., doch Ton 2), Kuppapjee (Ton 2) M.: «Papiermesser».
Coupe-pâte (wie frz.) M.: «Teigmesser, Teigrädchen».
Coupeur (wie frz., doch Ton 1) M.: «Zuschneider» — e war éischte C. — cf. Händscheschnidder.
Couplet (wie frz., doch Ton 1) M.: 1) «Strophe eines Liedes, eines Chansons»; 2) «Gesangeinlage in Possen».
Coupoir, Coupoir-biseautier (wie frz., doch Ton 1, resp. Ton 1 und 3) M.: «Druckheftmaschine zum Beschneiden und Abschneiden von Linien, Ecken u. ä.» (Druckerspr.).
Coupon (wie frz., doch Ton 1), Kupong M.: 1) «Tuchrest» — ech hat Gléck, 't war nach e C. do; 2) «Abschnittschein eines Wertpapiers» — e mecht de ganzen Dag näischt wéi Coupoen ofschneiden; 3) «Fahrkarte» — dafür meist Billet (s. d.) — Zussetz.: [Bd. 2, S. 486] Retourcoupon M.: «Rückfahrkarte»; 4) «Freifahrtschein der Eisenbahner».
Kupp M.: 1) «Holzpflug» (lok. Eich); 2) s. Kuppjee.
Kuppel F.: wie hd.
Kupp(e)long F.: «Kupplung».
Kuppenetrepreneur M.: «Holzschlagunternehmer».
Kuppenhäer M.: «Holzhacker» — cf. Kouertenhäer.
Kuppenhären Pl. M.: iron. für Waldarbeiter, die bei Ansteigerungen im Vorteil sind, weil sie selbst die Holzkorden gestapelt haben — cf. Kouertenhär.
Kuppenhidder M.: «Holzschlaghüter».
Kuppjee, Kuppijee, Kupp, Kuppchen, Kudpjee, Kuppi, Kuppéi, Kruppjee, Kruppi, Krupp M.: «Rist des Fußes» — en décke K. — iwer de K. miessen — frz. cou-de-pied — s. Virfouss sub 1.
Coupure (wie frz., Ton 1 oder 2, Pl. Kupüren) F.: 1) «kleinerer Geldschein»; 2) «Zeitungsausschnitt»; 3) «gestrichene Stelle in einem Theaterstück, einem Film» — 't si vill Kupüre gemaacht gin an deem Film; 4) «falsche Trennung im Drucksatz» (Druckerspr.).
Kur F.: 1) «Heilverfahren» — en as zu Munneref an der K. — Zussetz.: Kneipp-, Loft-, Päerds-, Sonne-, Waasserkur — übtr.: än an d'K. huelen (sich jemand vornehmen); 2) «Heilbad» — en as erem an d'K.
Cour F.: 1) «Großherzoglicher Hof» — en as an der C. (hat dort eine Anstellung, auch: ist Würdenträger am Hof) — e kënnt an d'C. (nimmt am Empfang im Großherzoglichen Hof teil); 2) «Gerichtshof» — Conseiller an der C. (= Conseiller à la Cour supérieure de Justice = Obergerichtsrat); 3) «Hof, Austritt» (in Wirtshäusern u. dgl.) — wou as hei d'C.? 4) übtr.: e mecht, e schneid er d'C. (macht ihr den Hof).
Kuraasch (Ton 2) M.: «Mut, Herzhaftigkeit» — en huet K. ze friessen, ma 't schléit em nët duer (ist energisch, bringt es aber zu nichts) — en hat sech et fest virgeholl, mä op eng Kéier huet en de K. verluer — en huet kä K. am Leiff (an der Box, an der Panz) — de K. as em an d'Box gerëtscht — dann huel all däi K. zesummen (a béid Hänn) — maach em K. (ermutige ihn) — en huet sech K. gemaacht (hat sich Mut angetrunken) — dajee, K.! (Mut gefaßt) — dir huelt engem iewer och all K. — frz. courage.
kurajhéiert Adj.: «mutig, energisch» — das emol e k. Framënsch — substantiv.: du bas där Kurajhéierter kän.
Courant I (wie frz., doch Ton 1), Kurang M.: 1) «Strömung» — de C. vun der Musel war esou staark, mir si mam Aacher nët iwer komm (nicht an das andere Ufer) — mir stin hei am C. d'air (im Luftzug); 2) in den Raa.: au C. sin (am K. sin) (auf dem Laufenden, gut unterrichtet sein) — au C. setzen (über den Stand einer Sache unterrichten) — dir setzt mech au C. wann eppes Neis as.
Courant II (wie frz., Ton 1 oder 2) M.: «Bereitschaftsdienst» (Gerichtsspr.) — en huet (de) C.
kurant (wie hd., Ton 2) Adj.: 1) «gangbar» — mer hun nëmme k. Wueren — das e ganz kuranten Artikel — souvill Daler k.; 2) «geläufig» — e schwetzt k. franséisch; 3) «allgemein gebräuchlich» — 't as e kuranten Ausdrock — 't as k. (allgemein bekannt).
Kuranz (Pl. Kuränz) M.: «Art Tanz» — am K. danzen.
kuranzen, kuranzéieren, koranzéieren s. koranzen.
Kuratell, Küratell (Ton 3) F.: «Vormundschaft» (bes. über entmündigte Erwachsene) — e stät ënner K. — frz. curatelle.
Kurbaatsch s. Karbaatsch.
Courbature (wie frz.) F.: «schmerzhafte Schwere in den Gliedern»:
Courbette (wie frz., doch Ton 1) F.: «Bückling, Reverenz» — e mecht iwerall Courbetten fir sech bäizeschmäächelen.
kuréieren trans./refl. V.: «heilen» — en as sech an de Bad k. gaangen — übtr.: du gës och nach dovunner kuréiert — e war huurteg kuréiert wéi keng Mënz méi do war (als es mit dem Geld zu Ende war).
kureleg Adj.: «geschwätzig» — cf. Kureler sub 4.
kurelen (Nösl. kurjelen) intr. V.: 1) «handeln, feilschen» — hien huet ëmmer ze k.; 2) «Wirrwarr anrichten»; 3) «streiten» — hie muss ëmmer k.; 4) «schwatzen» — si hu matenä gekurelt — Abl.: Gekurels N.
Kureler M.: 1) früher: «Laufbote, der in der Stadt die Ankunft fremder Waren ankündigte»; 2) «Vielschwätzer» — Abl.: | |