LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Kurelerei bis Coussin (Bd. 2, Sp. 486b bis 488a)
 
Kurelerei F., Gekurels N.: «verworrenes Geschwätz»; 3) «Querulant, Prozeßkrämer» — Zussetz. Duerefkureler s. d.; 4) «unzuverlässiger Mensch» (in Handel u. Wandel). [Bd. 2, S. 487]
 
Kurem M.: 1) «Mut, Ausdauer» (Wb 06); 2) «gesunder, praktischer Sinn».
 
kuremen (lok. Vianden) intr. V.: «seufzen».
 
kuren, kueren trans .V.: 1) «kosten, schmecken» (Mosel, veraltet) — da kur emol!; 2) «wählen» — den Hiirt gët gekuer (gekor).
 
Kureplaz (lok. Kautenbach) F.: «Stelle neben der Tenne, wo das ausgedroschene Korn liegt».
 
Kures M.: 1) «Lederpaletot»; 2) «preußischer Soldatenmantel»; 3) abfällig: «verschmutzte Kleidung».
 
Coureur (wie frz., doch Ton 1) M.: 1) «Teilnehmer an einem Sportwettrennen»; 2) «Schürzenjäger».
 
Kurf (Pl. Kurwen) F.: 1) «Kurve» (Straßenkrümmung) — gëf uecht, lo kënnt eng kuurz K. — déi K. läit gutt (schlecht) — en huet déi K. gutt geholl — en as an der K. bäigaang (eingerannt); 2) s. Kierb sub 2.
 
Kurfirscht (lok. Echt.) M.: in der Raa.: wéi Kurfirschten Antun säi Jong (so fein gekleidet).
 
Kuriositéit, Küriositéit F.: 1) «Merkwürdigkeit, Seltsamkeit, Seltenheit, eigenartiges Naturgebilde» — übtr.: hien as un sech schon eng K.; 2) «Neugier» (selten) — deen as vun enger K., e muss seng Nues an alles stiechen.
 
kurjéis s. korjéis.
 
Kurrewitt, Kurriwitt M.: «Durchfall» — en huet de K., an dat nët ze knaps.
 
Courrier (wie frz., doch Ton 1) M.: 1) «Tagespost» — as de C. nach nët do? (die einzulaufende Post) — as de C. ënnerschriwen? (die abzuschickende Post); 2) in dem Begriff: C. diplomatique: a. «Sonderkurier im diplomatischen Dienst» — b. «diplomatische Post», dafür auch Valise diplomatique; 3) iron.: «Durchfall» — s. Kurrewitt.
 
Cours I (wie frz., Pl. Kuren) M.: «Währungskurs» — wéi as haut de C. vum franséische Frang?
 
Cours II (wie frz., Pl. Kuren) M.: «Kursus» — e gät an den englesche C. — en huet vill Kure beluegt op der Universitéit — dazu: Cours supérieurs Pl. M. «Oberkurse an höheren Lehranstalten» — dafür häufig Sg.: en as um C. supérieur — Zussetz.: Danzcours s. d.
 
Kurscht (Mutfort), Korscht (Schengen) M.: «karstartiges Gerät, um Mist aus dem Stall zu entfernen» — s. Kaascht II.
 
Course (wie frz.) F.: 1) «Wettlauf, Wettrennen» — d'Kanner hu C. gemaacht — d'C. as gestoppt gin — übtr.: si maache C. am Drénken (wetteifern miteinander im Trinken) — Zussetz.: Autos-, Motor-, Päärds-, Veloscourse; 2) «Auftrag, geschäftlicher Gang» — ech hun nach eng C. ze maachen; 3) «Weg, Hub eines Maschinenteils».
 
Coursier (wie frz., doch Ton 1) M.: «Laufbursche» — dafür meist Laafborscht s. d.
 
kurssen intr. V.: 1) «wettlaufen, wetteifern»; 2) «sich beeilen bei irgend einer Tätigkeit» — wat si mer gekursst fir den Zuch ze kréien.
 
Courtage (wie frz., Ton 1 oder 2), Kurtaasch M.: «Maklergebühr».
 
Courtier (wie frz., doch Ton 1) M.: «Makler» (bes. Börsenmakler) — en as C. op der Bourse — e spillt de C. (dafür auch Geldfockert M.).
 
Court-pendu (wie frz., doch Ton 2), Kurpandi M.: Art kurzstieliger Apfel (Malus plarimela).
 
Couche (wie frz.) F.: 1) «Kindbett» — d'Fra as an der C. (an de Couchen) — si as an der C. gestuerwen — si huet eng fausse C. gemaacht (eine Fehlgeburt, dafür spaßhaft: Postkutsch) — e mecht e Gesiicht wéi eng fausse C.; 2) «Lage, Schicht» — déi gro, déi rout, de giel C. (bei der Eisenerzgewinnung, die Schichten sind genau erkennbar und durchlaufend) — eng falsch C. (eine taube Gesteinsschicht) — eng C. Steng an eng C. Zillen (abwechselnd beim Bau einer Mauer) — eng C. Kock an eng C. Minett (beim Füllen des Hochofens) — ech hun der Dir eng zwät C. gin (einen zweiten Farbanstrich) — eng C. Vernis op engem Bild; 3) «Backtuch» (womit der Teig abgedeckt wird, damit er schneller aufgeht); 4) s. sub Kautsch II.
 
Kuschboun M.: «schmaler Sohllederstreifen als Unterlage für den Schuhabsatz» (Schusterspr.) — frz. couche-point.
 
kuschelen refl. V.: 1) «sich einduckeln, einhüllen» — nu kuschel dech schéin an deng Nana! (zu einem Kind); 2) «sich anschmiegen» — da kuschel dech bei mech!
 
kuschen refl. V.: (auch häufig absolut gebraucht): 1) «sich niederlegen» — kusch dech! auch: kusch! (zu einem Hund); 2) «gefügig sein, widerspruchslos nachgeben» — deen huet (sech) säi ganzt Liewe laang gekuscht — wat deen dohäm kuscht (wie er zu Hause [Bd. 2, S. 488] immer nachgibt) — du brauchs nëmmen ä Wuurt ze soën, da kuscht en (sech).
 
kuschereg Adj.: «müde» — ech sin haut esou k.
 
Cousin s. Koseng — dazu: e rechte C. (Geschwistersohn) — se sin nach C. vun Uedem an Éiv hier (weitläufig verwandt).
 
Cousine (wie frz., doch Ton 1) s. Kosengesch.
 
Cousinage (wie frz.) M.: «Vetternwirtschaft» — das alles de rengste C.
 
kussen (Nösl.) s. këssen.
 
Kussi M.: «Küßchen» (Ammenspr.) — da gëf der Giedel e K.
 
Coussin (wie frz., doch Ton 1, Pl. Coussien) M.: «weiches Kissen».

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut