| Lurissegkät, -keet F.: «Bosheit, Hinterhältigkeit».
lurmen s. lurelen.
lus s. lous I. u. II.
Louche (wie frz.), Lusch F.: «Suppenkelle, Schöpflöffel».
louche (wie frz.) Adj./Adv. «verdächtig» — da's l. (kommt mir verdächtig vor) — 't as eng l. Affär — e louchë Personnage — en huet sech l. beholl.
Lusek, Lousek M.: 1) «Zwerchsack» (aus zwei Teilen bestehender Sack, mit einem Schlitz in der Mitte, der zwerch über die Schulter getragen wird; oder auch Tasche an einem Riemen an der Seite getragen) — d'Aarbechter, wann se fréier op d'Schmelz schaffe si gaang, haten hire Proviant fir d'Woch an engem L. — de Mann mat de Schläifsteng hat d'Steng an engem L.; 2) «große Tasche, großer Korb» (wenn der Bauer von der Kirmes nachhause ging, bekam er Kuchen, Fleisch usw. mit; er hatte ein Tuch in der Tasche, damit knotete er einen Sack und trug in diesem Sack die Eßwaren nachhause; dieser Sack hieß Lusek); 3) übtr.: «Bauch, Wanst» — fëll der emol de L. gutt.
Lusi s. Louise.
Luss I männlicher Vorname: «Luzian» — auch: Lucien (wie frz., Ton 1) — Lussie — Lutz.
Luss II, Lussi, Lucie (wie frz., Ton 1), Lusséi (Westen) weiblicher Vorname: «Luzia» — erscheint auch als Lazei (s. d.), Zei — mäint heescht Luss (Wortspiel mit luss — Echt.) — Zussetz. Lazeiëmaart (s. d.).
Lüster M.: 1) «Glanz» — 't as kä L. méi op deem Stofft; 2) «Kronleuchter» — frz. lustre.
Lut(t)em M. s. Locktem.
Lutsch (Echt. Lutz) F.: 1) a. «Schnuller»; b. «Daumen, den das Kleinkind lutscht» — as déng L. gutt?; 2) «Art Zuckerplätzchen»; 3) (spaßh. für) «Zigarette, Pfeife»; 4) «unordentliches Frauenzimmer» — cf. Latsch sub 1).
lutscheg Adj.: «schlampig, schlotterig, nachlässig» (von der Kleidung).
Lutscheméck F.: «Libelle».
lutschen intr. Verb.: «lutschen, saugen, langsam kauen» — d'Kanner l. om (um) Daum — e lutscht de ganzen Dag Zockerbounen — e gät ëmmer un dat Meedchen do l.
Lutschert M.: «Säufer».
lüttéieren intr. Verb.: «ringen» — frz. lutter — dazu: Lutte F. (wie frz.).
Lutteur (wie frz., doch Ton 1) M.: «Ringkämpfer».
Lutter I M.: «Protestant» (veraltet).
Lutter II M.: 1) «Otter» (Westen); 2) «Otterpelz» — frz. loutre — adjektivisch: e lutters Mantel.
lutt(er)esch Adj.: «lutherisch» (veraltet) — dafür heute: protestantesch (s. d.).
Lutvull M.: «Lerche» — s. Léiweckelchen.
Lutzebock M.: «Luzifer».
Lutzefatz M.: 1) «Luzifer»; 2) «unbändiges Kind» — 't as eppes wéi L. an Ziwill (äußerst beweglich, wild) — auch N.: dat L. do — s. Däiwel sub B; 3) F.: «liederliches, unordentliches, zerzaustes Frauenzimmer». [Bd. 3, S. 68]
lutzen (Wilwerwiltz) intr. Verb.: «(herüber)blinzeln».
Luucht, Luut F.: 1) «Leuchte» — mer musse mat der L. opstoën — d'Luuchte sin op eng Kéier ausgaangen — d'Luuchte stin op gréng, op rout (die Verkehrsampeln) — schitt emol Pëtrol an d'L. (fülle Petroleum nach) — Raa.: ech leën em et an d'Trap an ech setzen em eng L. derbäi (Abweisen einer übertriebenen Forderung) — hues du d'L. gehalen? (wenn jem. etwas erzählt, als ob er dabei gewesen wäre) — engem d'L. halen (jemand zu etwas besonders Schlimmem oder zu einer bösen Tat behilflich sein) — Gertraudendag (s. d.), d'L. an d'Baach; 2) «Licht» — géi mer aus der L. — an der L. stoën (Licht abhalten, Aussicht verdecken) — et as nach L. bei hinnen (es brennt noch Licht, d. h. sie sind noch nicht schlafen gegangen) — Raa.: d'L. gät d'Waasser an (wenn die Tage länger werden und man ohne künstliches Licht arbeiten kann; erinnert an den vergangenen Brauch des Lichterschwemmens) — d'Saach kënnt zur L. (ans Tageslicht) — 't Zäit geet ëm, d'L. verbrennt an de Jann stierft nët (die Sache nimmt sich Zeit); 3) «Luft» (Raum, Höhe) — an d'héi L. fueren (sehr erschrecken, sich aufregen) — do wor en op eemol an der L. (geriet er plötzlich in Harnisch) — en as an d'L. gaang (regte sich auf) — de ganze Buttéck (d'Haus) as an d'L. geflunn (explodiert) — d'ganz Saach as an d'L. gaang (wurde aufgelöst, ging pleite) — d'Hëtzt gät all d'L. aus (Hitze zieht durch den Kamin, den Schornstein ab, es wird daher nicht warm im Zimmer) — d'Präisser gin an d'L. (die Preise steigen) — kuck an d'L.! (schau auf, in die Höhe) — säi Geschäft as séier an d'L. gaang (schnell hoch gekommen) — e mécht sénge Goldstécker L. (vergeudet sein Geld) — ech hun hinne L. gemaacht (habe sie vertrieben, auch: habe ihrem Wirken ein Ziel gesetzt) — än an d'L. hiewen (jem. hintergehen, auch: sich ihn vornehmen — Ga) — de Bouf as awer al an d'L. gaang (stark gewachsen) — d'L. as (setzt sech) zou, d'L. as krank, d'L. as ëmsat (es bewölkt sich, es ist dunstig, ein Wetterumschlag steht bevor) — hë kréit keen Luut méi (lok. Ehnen — er leidet an Atemnot) — se fléien nach eng Kéier mat Kutschen an der L. dorëmmer (so vorzeiten von dem Flugwesen prophezeit), sot den alen Dick, an haut as et sou wäit — gesäis de dee Vull, ganz héich do uewen an der L.? (siehst du den Vogel, sehr hoch in der Luft); 4) «Stimmung, Laune» — 't as keng gutt L. hei (schlechte Stimmung, auch: stickige Luft) — 't as keng gutt L. bei em (er ist mißgestimmt) — dir kennt deem séng Luuchten nach nët — 't as schlecht L. am Haus (Mißstimmung) — ech wollt emol kucke, wat fir eng L. hei wir (welche Stimmung); 5) Pl. s. Liicht sub 8) — Zussetz. ad 1): Brems-, Gas-, Karbids-, Pëtrols-, Schluss-, Stall-, Stand-, Stopp-, Uelegs-, Täscheluucht, elektresch L.
Luuchteblumm F.: «Herbstzeitlose» — s. Uuchteblumm, Kéimam, Kéipanz, Koupanz, Koutut, Kéichen, Hierschtblumm, Mukuchen.
Luuchtemann (lok. Mosel) M.: «Einkassierer der Elektrizitätsgesellschaft» — dafür auch den elektrësche Mann.
Luuss M.: 1) «Luchs»; 2) «Pfiffikus» — Raa.: de gréisste L. as de Fuuss (Fuchs) — de L. iwwerhëlt de F. (ein Schlauer findet noch einen Schlaueren).
luusseg Adj.: 1) «klug, verschmitzt» — ei, dat elo wor l.; 2) «heimtückisch» — in der Ra.: l. kal (heimtückisch kalt).
luussen intr. Verb.: 1) «spähen, heimlich schauen» — d'Kanner gi bei den Noper l., wat et do Gutts soll gin — du hues geluusst (beim Versteckspiel der Kinder) — am Examen huet en ëmmer op mäi Blat geluusst — en as alt dorëmmer l. gaang, e krut d'Meedchen awer nët (machte Besuche ohne den Zweck zu verraten und zu erreichen) — luuss mer nët esou an d'Kaart! — do has d'emol gutt geluusst (Glück gehabt) — watt luuss de dann esu van ënnen erop (was schaust du so verstohlen von unten her — Nösl.) — en huet esou vun uewen erof geluusst (verstohlen von oben herab [zu]gesehen); 2) «zwinkern, blinzeln»; 3) (Mil.) «sich an der Arbeit vorbeidrücken» — Abl.: Geluuss N. — wat as dat fir e G., kuck an déng Kaart.
Luussert M.: 1) «Schalk»; 2) «Pfiffikus» — kuck dee L., fir sou Geschäftercher ze maachen as en do; 3) «Lüstling» — kuck der do deen ale L., en huet och nach Freed mat dene klenge Medercher!
Lu(u)ssapel M.: «Apfeltorte».
Luussmaschin F.: «Brille» (spaßhaft).
Luusspätter (Mil.) M.: 1) «Drückeberger»; 2) s. Luussert. [Bd. 3, S. 69]
Luusswollef M.: «Luchs». | |