LWB Luxemburger Wörterbuch
 
mag bis Maisholz (Bd. 3, Sp. 80b bis 81b)
 
mag (Nbform ma): Ind. Präs. 3. Pers. Sg. «mag» (zu mögen), dessen Infinitiv in der Ma. nicht besteht — weitere, seltene Verbalformen: Ind. Präs. ech, hie méi(t) (Redingen), ma·ç (Nösl.), mo·x (Diekirch), Ind. Prät. ech, hie muecht — Konj. Prät. ech, hie magt, miet, miecht, moch, muecht, si miten (Redingen) — Part. Prät. magt, miecht, muecht — et mag säin — hie mag recht hun — wee weess, e mag soë wat e wëllt — e miet odder e miet nët (er mag oder er mag nicht) — e mag nët kommen — e mag sech nët kraze, wou et e bäisst — ech muecht et nët leiden (es geschah gegen meinen Willen) — ech miecht bal soën (möchte fast sagen) — ech miecht him dees nët geroden hun — se mi(e)ten dann an de Kaffi (Gasthaus) gaange sin (möchten vielleicht) — hien huet et nët muecht maachen — wann än ä gutt leiden huet muecht, wéi ech hien . . . — a moch, (mox), [Bd. 3, S. 81] en näischt wéi saufen a mat der Kaart spillen.
 
Mag(a)rin, Marg(a)rin F.: «Margarine».
 
Magd F.: «Durcheinander» (lok.: Brandenburg) — von magderen — s. mauderen.
 
Mageséng, Magaséng M.: 1) «Lager»; 2) «Verkaufslager».
 
Magesinjee (Ton: 3), Magasinier (wie frz., Ton: 3) M.: «Lagerverwalter».
 
Maginotlinn F.: 1) «Maginotlinie» (Befestigungslinie an der frz. Grenze); 2) «Kinnbart» (spaßh.).
 
Magistratur, Magistrature (wie frz.) F.: «Richterstand» — en as an der M. — e geet an d'M.
 
Magnéit (Mang-néit) M.: 1) «Magneteisen» (vom Schuster u. der Näherin zum Aufheben der Nägel und Nadeln verwandt); 2) «anziehendes Frauenzimmer».
 
Magnéitnol (Mang-néitnol) F. «Magnetnadel».
 
Magnificat (Mang-nifikat) M.: 1) «kirchlicher Lobgesang» (Lobpreisung der Jungfrau Maria); 2) «Gebetbuch für Kommunionkinder, nach dem Titel benannt»; 3) spaßh. in gewissen Kartenspielen: «eines der höchsten Spiele» — dafür auch: Tantum ergo (s. d.).
 
magnifique (wie frz., doch Ton: 1, lok. verdreht zu magjhifick) Adj.: «herrlich».
 
Magnolia (Mang-nolia — Pl. Magnoliën) M.: «Magnolie».
 
Mahagoni M.: «Mahagoniholz» — dafür meist Acajou (s. d.).
 
Mai I, Maichen, Maichs. Maria.
 
Mai II — s.II.
 
ma(i)ja, ma(i)jo (lok.: majuën, matju) Interj.: 1) (Ton: 1) «aber ja, jawohl» — m., sou as et grad; 2) (endbetont, herausfordernd, trotzend) «nun» — m., hun ech dann nët recht? — m., hien huet mir dach näischt ze soen — abweisend: m., wou denks du hin?; 3) (auf beiden Silben betont) «ja so, genau so» — m., sou wollt ech soen — m., dat wollt ech jhust hun — e wollt nach bleiwen, m., (beide Silben betont und gedehnt) ech mengen esou, mir näischt dir näischt gouf en erausgehäit — cf. ma.
 
Maijosch, Maijësch M.: «Brenneisen des Schusters» (das an einem Flämmchen gewärmt wird und dazu dient, die Schuhabsätze mit (schwarzem) Wachs zu überziehen) — frz. mailloche.
 
Maikäfer M. — s. Kiewerlek.
 
Mailchen F.: 1) Dim. von Maul (s. d.) «Mäulchen»; 2) «Küßchen» — gëff mer eng M.
 
Mailer Pl. von Maul (s. d.).
 
Mailermécher M.: «Fratzenschneider, Possenreißer».
 
Maillot (wie frz., doch Ton: 1), Mailjo M.: «Trikot» (besonders zum Turnen, Schwimmen, Rennfahren) — en enke M. — si war am M. — de M. jaune (wie frz. — trägt der vorläufige Gesamtsieger nach jeder Etappe im Tour de France) — de Jhäng huet de M. j. (ist Träger des M. j.) — en as M. j.
 
Mailschort M.: «Legierung aus Kupfer, Nickel und Zink» — frz. maillechort.
 
Main d'œuvre (wie frz.), Main d'œuver F.: 1) «Arbeitskräfte» — d'M. as rar, deier; 2) «Arbeitsleistung» (bei der Herstellung) — do as d'M. d'Haaptsaach derbäi.
 
Mairon, Mairoan M.: «Majoran» (Majorana hortensis oder Origanum majorana) — Gewürzpflanze, die bei der Herstellung von Träipen (s. d.) verwandt wird.
 
Mais I M.: «Mais» — eng Ball M. (Körnermais) fir d'Hénger ze fidderen — séisse M. (sweet corn) — gemuelene M. — dazu die Zussetz.: Maiskär M.: «Maiskorn» (meist Pl. Maiskären); Maismiel N.: «Maismehl» (gemahlener Mais).
 
Mais II (lang gezogen) 1) «Lockruf für die Katze» — auch verdoppelt: Maismais; 2) F.: «Katze» (Ammensprache) — dafür auch: Munnimais-chen (s. d.).
 
Mais III (Osten: Mais-chen, Pl. Maisercher — s. d. sub 2) F. Pl.: «Fastnachtsgebäck» (oft in Form einer Maus mit Schwanz) — cf. Nonnefascht.
 
Mais IV Pl. zu Maus (s. d.).
 
Mais- -derres M. (lok.: Grevenmacher) — s. Maiskinnek; -dreck (Pl. Maisdrecker) M.: 1) «Mäusekot» — et as nëmmen een wéi en opgeriichte M. (für bes. kleinen Menschen); 2) a. (im Pl. lokal) — s. Maiszéckerchen — eng Tiitche (Düte) Maisdrecker; b. «Schokoladekörner (frz. granulé) zum Garnieren von Gebäck»; 3) «kleiner Schuhnagel» — dafür auch: Morbiljong (s. d. sub a.); -fal F.: 1) «Mausefalle» — e gät mat Maisfale fäl; 2) «Falle» (überhaupt); -gëft N.: «Mäusegift»; -holz N.: «Bittersüß» (Solanum dulcamara); [Bd. 3, S. 82]

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut