| Maschinne(n)-/maschinne(n)- -aarbecht F.: «Maschinenarbeit» — Ggs.: Handaarbecht; -fabrek F.: «Maschinenfabrik»; -geck M.: «Maschinenliebhaber»; -gewier N.: «Maschinengewehr» — übtr.: en huet eng Maul wéi e M.; -haus N.: «Maschinenhaus»; -méisseg Adv. a. «maschinell, mit der Maschine» — sou Saache gin haut m. gemaacht (dafür auch: op der Maschin); b. «gedankenlos» — dat sin esou m. Aarbechten, déi ee mécht ouni ze iwwerleën — 't as alles m. erofgaang (das lief nach Art einer Maschine ab); -pistoul F.: «Maschinenpistole»; -raum M.: «Maschinenraum»; -schapp M.: «Lokomotivschuppen» (Eisenbahnerspr.) — oft abgekürzt zu: Schapp (s. d.); -saz M.: «Maschinensatz» (Druckerspr.) — Ggs.: Handsaz. -schrëft F.: «Maschinenschrift»; -setzer M.: «Maschinensetzer» — (Druckerspr.); -ueleg M.: «Maschinenöl».
Maschinatioun F.: «Machenschaft» — dee mécht elauter sou Maschinatiounen.
maschinell Adj.: «maschinell» — séng Schräinerei as m. gutt ageriicht — eng m. Aarbecht.
Maschinerie F.: 1) «Maschinerie»; 2) «Maschinenaufbau» — dat as der eng M., 't fënt een sech nët dran erëm (komplizierter Maschinenaufbau) — déi ganz M. wor futti (alle Maschinen); 3) — s. Maschin sub 3).
Maschinist M.: a. «Maschinist» (fachlich geschulter Maschinenführer); b. bes.: «Lokomotivführer» (Eisenbahn) — en as op der Eisebunn M.
Mascht I M. — s. Ma(a)scht I II III.
Mascht II (Osten: Mast) F.: «Mist» — M. a Knascht (Mist und Dreck) — dee Jong as esou faul (s. d.) ewéi M. (Wortspiel mit der Doppelbedeutung von faul — verfault u. träge) — liddereg wéi M. — s. Mëscht.
Mascht-/mascht- -hammel M.: «unsauberer Mensch» (auch moralisch); -naass Adj. — s. mëschtnaass — cf. plätschnaass; -(e)pull M.: 1) «Jauche» — mir hun de M. ausgefouert (Jauche zum Düngen der Felder ausgefahren) — ech stoung bis un d'Knéien am M. — e sténkt ëmmer no M. — dat sténkt ewéi M. — de M. leeft d'Stroossen an — se hun e M. beim Haus ston, 't kënnt e Schëff drop fueren — iron.: 't as kloer wéi M.; 2) «Jauchegrube» — de M. as voll.
Mascht III (lok.) M.: «Moos» — s. Moss.
maschteg — s. ma(a)schteg.
maschten — s. mëschten.
maseg (lok.: Lenningen) Adj.: «mager» — wéi as dat Kand esou m.
Maselchen (Ton: 1 — Pl. Maselcher — Ga) F.: «Strangschlaufe» — cf. ZELIQZON, S. 425 masséle — cf. Maassel.
Masematten Plur. tant.: «schlechte Geschäfte» (jiddisch).
Maserik (Ton: 3 — lok.: Maserif, Moserik, neben korrektem: Mosaik) M.: 1) «Mosaik»; 2) «Mosaikplatten und Steingutplatten» — lo kréien s'och nach esou deiere M. an de Gank — mir huelen deen do M. (M.platten dieser Farbe, Art und Qualität).
Masett, Mazette (wie frz., Ton: 1) I F.: 1) «altes, steifes Tier» — sou eng al M. as fir näischt méi ze brauchen (taugt zu nichts) — dat do as Fleesch vun enger aler M.; 2) [Bd. 3, S. 97] «Stümper» — du fiers (grad) wéi eng M. (fährst [genau] wie ein Stümper) — du spills haut erëm wéi eng M.; 3) «charakterloser Mensch»; 4) «dummes Frauenzimmer»; 5) «Name für Kuh».
Mas(s)ett II F.: «eiserner Schlegel der Schmiede und Steinhauer» — frz. massette.
Masgrad, Masgerad, Maskerad M.: 1) «maskierte Person»; 2) «Maske» — frz. mascarade.
Masik, Masek M.: 1) «bösartiges Pferd»; 2) übtr.: «eigensinniger Mensch»; 3) «Hansnarr» (Wb.06).
Mask F. und M.: 1) «Maske»; 2) «maskierte Person» (Mann oder Frau) —et ware vill Masken om Ball — dazu: Maskebal M.: «Maskenball».
maskéiert Adj.: «maskiert».
Maskéiert F., Maskéierten M.: «maskierte Person» (Frau oder Mann).
Maskapei F.: «Handelsgesellschaft» (vereinzelt lok., nach dem holländischen Maatschappij). | |