Méinertméisam, méisemMéis-chenMéischdrëf, Méischtrëf, Määschdrëf, Mëschdrëf, MiesdrëfMéischduerf, Méischdërf, Méischtrëf, MëschdrëfMéischtrëf, Meeschdrëf, MeeschdorrefméissegMéisseggankMéisseggängerMéiwMéizchenméizenMekanicksmullmekaneschMekanik, MekenikMécanicienMekanissjä, Mekanissjen, MekanissiMekanoMekesmelakegMëlañgemëlañgéierenMëlani, MelaniMëlass, Melaass, MolassMëläsMelchiormelden, mellenMellesMeldongmëléieren, mäléierenmëléiertMelickshaffMelicksheck, MelécksheckMëllMellMëllMëllem, Méil, Mill, MollMëllGemëltersMëllMëllmëllMëll-mëll-MëllkappMëllkappMëllbierchenmëlldéidegMëllechMëllech-MëllechautoMëllechämerMëllechbockMëllechbrächMëllechbräiMëllechbréitchenMëllechbrudderMëllechbuttéckMëllechdëppchenMëllechdëppenMëllechféiwerMëllechfilterMëllechfläschMëllechfraMëllechgeldMëllechgeschäftMëllechgesiichtMëllechglasMëllechhandelMëllechhändlerMëllechhoerMëllechigelMëllechsikerMëllechjhangMëllechkallefMëllechkanMëllechkarMëllechkäerchenMëllechkännchenMëllechkillerMëllechkouMëllechkonnMëllechkrautMëllechkraitchenMëllechkrouMëllechkummerMëllechmannMëllechmaschinMëllechmëtschMëllechoderMëllechpaiMëllechpompelMëllechséiMëllechsuenMëllechsikerMëllechschockelaMëllechschofMëllechstroossMëllechsuenMëllechtratsch |  Méinert M.: 1) — s. Méi(n)er(t); 2) (lok.: Oberkorn) «langbeinige Spinne».
méisam, méisem Adj.: «mühsam, beschwerlich».
Méis-chen N.: 1) Dim. zu Mous (s. d.); 2) bes.: «Krauskohl» — dafür auch: Wäärjhem, Zaffuëjer, Zaffouescher — Nösl.: krauselicht Mous — cf. Kabes II.
Méischdrëf, Méischtrëf, Määschdrëf, Mëschdrëf, Miesdrëf ON.: «Mösdorf» — Dorf der Gemeinde Mersch, Kanton Mersch — 244.
Méischduerf, Méischdërf, Méischtrëf, Mëschdrëf ON.: «Möstroff» — Dorf der Gemeinde Bettendorf, Kanton Diekirch — 185.
Méischtrëf, Meeschdrëf, Meeschdorref ON.: «Mörsdorf» — Dorf der Gemeinde Mompach, Kanton Echternach — 362.
méisseg Adj.: «müßig, untätig» — en as keng Stonn m. — méisseg ze goe féiert zu jidd Näischnotzegkät — Aufforderung: sëtz nët esou m. do — spöttisch: de méissege Mann (der Wirt) — Spw.: besser Mécke gefaang, wéi m. gaang — s. sub Méck; 2) «untauglich, sinnlos» — dat si sénger méisseger Plangen a Gedanken — dat as méissegt Geschwätz (sinnloses Gerede); 3) «unbeackert, brach» — en huet dat Stéck ewell laang m. leie loossen — dat Stéck läit m. (dafür lok. Merkholtz: 't as engt egdelt Stéck); 4) «überdrüssig» — e gët der Saach geschwë m.; 5) refl. mit dem Modalv. goen: «meiden» — looss dech deem Borscht sénger m. goen, soss hëllefen ech der op (meide diesen Burschen, stelle den Umgang mit ihm ein) — looss dech där Saach m. goen (géi der Saach m. — stelle diese Umtriebe ein) — looss dech dees m. goen (kümmere dich nicht darum) — géi dech ménger m. (laß mich in Ruhe).
Méisseggank M.: «Müßiggang».
Méisseggänger M.: 1) «Müßiggänger» — en dëskréiert wéi e M. (er schwatzt wie ein M.); 2) «Sprengung, die ohne Wirkung bleibt» — cf. Fascht sub 3).
Méiw F.: «Möwe».
Méizchen F.: «rundes Backwerk» (Ga).
méizen (Ösling, Süden) trans./intr. Verb.: «nach mehr verlangen, den Appetit anregen» — dat do as eppes dat méizt (schmeckt gut, verlangt nach mehr) — 't méizt nët méi (ich habe genug davon, es verlangt mich nicht mehr danach) — manchmal spaßh., in angeblich abweisendem Ton gebraucht: ee, dat do méizt jo! (als handle es sich um eines der ähnlich gebildeten, tadelnden Verben).
Mekanicksmull F.: «mechanischer Backtrog».
mekanesch Adj.: «mechanisch».
Mekanik, Mekenik (Ton: 3) F.: «Bremse, Hemmvorrichtung am landwirtschaftlichen Wagen» — erscheint auch als: Manik, Méckenik, Mëgënek, Wiltz: Megenik, Bœven: Mikanik, Reckingen (Mess): Mikenik, Nösl., Gilsdorf: Miggenik, Bettingen (Mess), Mosel: Mécanique (wie frz.), Manik, Rosport: Jamenek.
Mécanicien (wie frz., Ton: 3), Mekanissjä, Mekanissjen, Mekanissi M.: «Mechaniker, Maschinenschlosser» — en huet fir M. geléiert — en as M. bei der Eisebunn, an engem (enger) Garage.
Mekano (Ton: 1 oder 2) M.: «Metallbaukasten» (nach einer bestimmten Marke).
Mekes M.: «Geld» — cf. Méck sub 4).
melakeg — s. malakeg.
Mëlañge (von frz. mélange, Ton: 1 oder 2) M.: 1) allgemein: «Mischung» (Kaffee, Zuckerbohnen, Backwerk); 2) (lok.) «Buff (Magenbitter) mit Branntwein» — gët mer e M.
mëlañgéieren trans. Verb.: «mischen, vermischen» — s. auch: mëléieren — frz. mélanger.
Mëlani, Melani (Ton: 1) weiblicher Vorname: «Melanie» — erscheint auch als: Mëll, Mell(chen), Melli, Meli, Minni, Lani, Lann(i).
Mëlass, Melaass, Molass (Ton: 1) M.: «Zuckerrübensirup» — dafür auch: Rommelsgebääss (Westen), Zaroup (Nösl.), Mischtrol(l) (lok.: Niederkerschen), Jhitz, Jhips (s. d. sub I), Leckschister (lok.: Hamm).
Mëläs (Ton: 1) F.: «Lärche» — lok. dafür: eng Tënn déi schléift.
Melchior männlicher Vorname: «Melchior» — erscheint als: Melcher, Mëllécher, Méilécher (die beiden letzten Formen auch als Hausname).
melden, mellen (Nösl.: mälen) trans./intr. Verb.: 1) a. «melden, anzeigen» — de Bierg mellt, d'Gehëlz schwätzt (Bergmannspr.: das Hängende zeigt Einsturzgefahr an) — d'Auer mellt (die Uhr zeigt den Schlag an) — den Zuch mellt (die Signalglocke der Eisenbahn ertönt) — tommel [Bd. 3, S. 129] dech, et huet ewell gemellt (Zug) — et gouf am Radio gemellt — d'Zeidong mellt Frascht (Wettervorhersage) — dat muss de der Poliss m. — de Chef huet d'Affär misse m. — den Zuch as mat enger Stonn Verspéidong gemellt — den Hond huet gemellt, et muss eppes an der Wier sin (der Hund hat Laut gegeben, gebellt); b. Kartenspiel (Sechsundsechzig, Belote usw.): «ansagen» — ech hun nach zwanzeg (véierzeg) ze m. (König und Königin der gleichen Farbe) — en huet dës elo honnert gemellt — si hu liicht wannen, si mellen äis dout (haben durch Ansagen das Spiel gewonnen); substant.: Melles N. — spillt dir, mir hu M. — ech hun e Koup M. — hues de näischt M.?; c. «berichten» — wat hues de ze m.?; d. «befehlen» — du hues hei näischt ze m. — spaßh. dafür auch: karmellen — wat wëlls du dann hei ze (kar)m. hun?; 2) refl.: a. «sich bemerkbar machen, ankündigen» — de Mo mellt sech, 't as bal Mëtteg (man verspürt Hunger) — d'Kand mellt sech, gëf em d'Fläsch — mell dech alt näs emol (gib Nachricht von dir, Telefon, Schreiben, Besuch) — a! mells de dech erëm? — ech hu mech missen om Polissbüro m. — du brauchs nët ze fäerten, e mellt sech schons (macht seine Ansprüche schon geltend) — den Zaldot as sech m. komm — wann et ëm d'Mëttesstonn geet, mellt hien sech — fir sou schéin Deeg wéi d'Kiirmes, mellt een sech ëmmer — méng Rematisseme mellen sech — 't huet eppes sech gemellt (bei abergläubisch aufgefaßtem Vorzeichen); b. «bewerben» — ech hu mech fir déi nei Plaz gemellt — fir dee Posten hun sech der vill gemellt — wéi et drëm hiergong, du huet keen sech gemellt (zu einer Dienstleistung) — Zussetz.: of-, umellen (s. d.).
Meldong (lok.: Meléng, Melléng) F.: «Meldung, Mitteilung, Nachricht» — hien huet keng M. méi gedoen (keine Nachricht mehr gegeben) — en huet keng M. dervu gedoen (gar nichts verraten) — d'Zaldoten hu M. kritt fir direkt ofzemarjhéieren — iwwer déi Saach elo muss ech M. maachen (Meldung erstatten) — den Hond huet Melléng gedoen (hat Standlaut gegeben).
mëléieren, mäléieren trans. Verb.: 1) «mischen»; 2) «einmischen» — mëléier dech nët an hire Sträit.
mëléiert Adj.: «meliert» — en huet gro m. Hoer (grau meliertes Haar).
Melickshaff Stellenbez. bei Echternach: «Melickshof».
Melicksheck, Melécksheck ON.: «Melickheck» — Häusergruppe der Gemeinde Consdorf, Kanton Echternach — 280.
Mëll I, Mell — s. Mëlani.
Mëll II, Mëllem, Méil, Mill, Moll (lok. Redingen, Bettborn: Méil(d), Miel(d)) F.: 1) «Melde» (Atriplex) — anermools wéi d'Leit an den Hongerjore M. giess hun, amplaz Schlappmous (früher als die Leute in Hungerjahren Melde statt Kohl aßen); 2) «Gänsefuß» (Chenopodium) — Zussetz.: Gaarde-, Sau-, Schwéngsmëll (s. d.).
Mëll III M.: «Abfall beim Dreschen» (Weizen, bes. Hafer, gebraucht als Viehfutter) — Abl.: Gemëlters N.: (allgemein) «Abfall» — im bes.: «Abfall von Kaff, Hülsen».
Mëll IV F. — s. Mëlz.
Mëll V M. — s. Mill V. | |