|  Gemëschs N.: «Mischung»; 2) «einmischen» — Ra.: mësch dech an näischt, da kënns d'an näischt — mësch dech nët an dene Leiden hir Saachen, an hire Stot — hie mëscht sech an alles — do huet een am beschte sech nët dran ze m. — Zussetz.: vermësche(le)n (s. d.).
Mëschmaschin F.: «(Beton-)Mischmaschine».
Mëschong, Mëschonk F.: 1) «das Mischen»; 2) «die Mischung».
Mëscht, Mëst, Mascht, Mast F.: 1) a. «Mist, Exkremente, Tierkot» — d'Kou mécht esou dënn M. — Frage des Tierarztes: mécht d'Päerd geschéckerlech M. (ist das Pferd nicht verstopft?) — hues de d'M. aus dem Stall gefouert? — Raa.: dee mécht och nët méi laang (vill) M. hei (wird in Kürze entlassen werden, auch: er stirbt bald) — du hues och nët laang M. do gemaacht (bist nicht lange auf diesem Posten geblieben); b. «Dung» — Ra.: en as mir léiwer an der M., wéi am Fudder (von einem Faulpelz) — gefault M. (verrotteter Dung) — ech droe M. an de Wéngert — mir féieren haut M. (d' M. haut) — ech lueden d'M. op d'Kar — mar gi mer M. spräden — d'M. gët op dem Mëschtekoup getässelt — mir hun eng Karécht (eng Fouer, en Tëmmer) M. kritt — e Bauer, dee M. verkeeft, verkeeft d'Brout vum Dësch — e sténkt ewéi M. — en as faul, liddreg (träge) ewéi M. — naass ewéi M. — domm wéi M. — sou eng liddreg M. (Faulpelz); c. «Misthaufen» (der Misthaufen vor dem Bauernhaus galt ehemals als das Zeichen der Wohlhabenheit) — wat huet dir eng M. (Mëschten) virum Haus leien! (einen stattlichen Misthaufen) — prahlend: mir hu méi M. ënnerem Dësch (Überreste vom Tisch) leien ewéi dir virum Haus (cf. sub 2) — en as nëmmen do freie gaang, wou eng déck M. (Mëschte) virum Haus loug — d'M. wiisst hinnen an [Bd. 3, S. 139] d'Haus (von einem faulen Bauern gesagt) — den Här vun der M. (der Haushahn) — op sénger M. as den Hunn (s. d. sub 1) Meeschter — Echt.: e kricht hoat, wann en op seiner M. as (kräht laut, d. h. redet viel unter seinesgleichen, sonst wagt er sich nicht vor) — hei sin ech op ménger (bet.) M. (in meinem Machtbereich) — en as nët op sénger M. (er fühlt sich fremd, unbehaglich) — jidderän as Här op sénger M. — Spw.: wann den Dreck M. gët, wir e gär gefouert — spaßh. Drohung (bes. von Kindern): komm du nach eng Kéier laanscht eis M. (an unserm Haus vorbei) — Zussetz.: Blieder-, Dauwe-, Gäässe-, Gënze-, Hénger-, Kanéngerches-, Kéi-, Päerds-, Schoofs-, Schwéngs-, Stréimëscht; 2) a. (lok.: M.) «Schmutz, Unrat» — wien huet déi M. hei gemaacht? — wat as dat e M. an där Lued! — wat hun déi eng M. am Haus! — wat hues du eng M. an den Oueren! — wat as dat eng M. an der Päif! — übtr.: wat as eng M. an deem Duerf, an där Familjen (welch unglaubliche Zustände, welcher Hader); b. «wertlose Dinge, Plunder» — en hat eng M. Saache matbruecht, lo stin se do ze hënneren — sou e(ng) M. keefs du och nach! (solch wertloses Zeug); c. «Unsinn» (auch: M.) — wat dee seet as de rengste M. — wat huet deen e M. verzielt — cf. Kabes, Dong.
Mëscht-/ mëscht- (cf. Mëschte-) -ä N. (meist Pl. -äer): «Ei» (von einem Huhn, das auf dem Misthaufen scharrt und frißt) — cf. Wisenä; -baatsch F.: «Schlagbrett mit Stiel zum Festschlagen der Mistladung» — cf. Dongschlo — dafür auch: Mëschtbriet, -klapp, -schléier, -schlo; -bauer M.: «plumper, dummer Bauer» (verächtlich); -bei F.: «Mistling» — dafür auch: Schäissbei; -bier F.: 1) «Schubkarren zum Mistfahren» — s. auch: Schubkar; 2) «Misttragbahre»; -bierd F.: «Bürde Mist»; -bock M.: «Mistbock» — cf. Bock sub 4)f; -briet N. — s. -baatsch; -gräf, -greef M.: 1) «Mistgabel» — ech géif en emol nët mat engem M. upaken (so schmutzig, auch: so verkommen ist er); 2) übtr. (meist Ton: 2) «Finger» — ewech do, mat dénge Mëschtgräfer (mit deinen schmutzigen, derben Fingern) — cf. Gräf sub 1) und 2); -guewel F. — s. d. vor.; -haf M.: «Misthaufen» (kleiner Haufen Mist auf dem Feld); -hammel M.: «Schmutzfink» — s. Knaschthammel; -hatt F.: «Kiepe, Rückentragkorb zum Misttragen» (bes. im Weinberg); -kaascht, -kuescht, -krop M.: «Mistkarst» (zwei- oder dreizinkige Hacke, mit der man den Mist aus dem Stalle entfernt oder auf dem Feld vom Wagen zieht); -kar F.: «Karren zum Mistfahren»; -kinnek M.: 1) «Schmutzfink»; 2) — s. -krécher sub 1); -klapp F. — s. -baatsch; -knoll F.: «schmutziger Bauer» — s. -krécher sub 1); -koup M. — s. Mëschtekoup; -krabbeler M.: «Hähnchen vom Bauernhof» (im Ggs. zu Hähnchen aus der Zuchtfarm); -krazer M.: «Huhn, das immer auf dem Misthaufen scharrt»; -krécher M.: 1) «schmutziger Bauer» (verächtlich); 2) «Mistkäfer» — s. Päerdswibbeler; -kriw(w)eler M. — s. d. vor.; -krop M. — s. -kaascht; -lueder M.: «Mistlader» (Maschine); -méck F.: «Schmeißfliege»; -naass Adj.: «gänzlich durchnäßt» — d'Hä as nach m., et as nach guer nët gedréchent; -schléier, M., -schlo F. — s. -baatsch; -spräder, -spreeder, -spréider M.: «Miststreuer»; -stull (Mosel) M.: «Gestell zum Aufsetzen der Hotte, Kiepe beim Düngertragen in den Weinbergen» — cf. -bock; -teimer, -tëmmer M. — s. -kar; -waasser N.: «Jauche» — cf. Mëschtepull; -won M.: «Wagen zum Mistfahren» (zum Mistfahren wird das Wobett — s. d. — aufgelegt, es werden Seitenbretter verwendet, die beim Mistladen an der Rong — s. d. — nachgeschoben werden).
Mëschte- | |