LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Mëschtbauer bis Mëschtel (Bd. 3, Sp. 139a bis 140a)
 
-bauer M.: «plumper, dummer Bauer» (verächtlich); -bei F.: «Mistling» — dafür auch: Schäissbei; -bier F.: 1) «Schubkarren zum Mistfahren» — s. auch: Schubkar; 2) «Misttragbahre»; -bierd F.: «Bürde Mist»; -bock M.: «Mistbock» — cf. Bock sub 4)f; -briet N. — s. -baatsch; -gräf, -greef M.: 1) «Mistgabel» — ech géif en emol nët mat engem M. upaken (so schmutzig, auch: so verkommen ist er); 2) übtr. (meist Ton: 2) «Finger» — ewech do, mat dénge Mëschtgräfer (mit deinen schmutzigen, derben Fingern) — cf. Gräf sub 1) und 2); -guewel F. — s. d. vor.; -haf M.: «Misthaufen» (kleiner Haufen Mist auf dem Feld); -hammel M.: «Schmutzfink» — s. Knaschthammel; -hatt F.: «Kiepe, Rückentragkorb zum Misttragen» (bes. im Weinberg); -kaascht, -kuescht, -krop M.: «Mistkarst» (zwei- oder dreizinkige Hacke, mit der man den Mist aus dem Stalle entfernt oder auf dem Feld vom Wagen zieht); -kar F.: «Karren zum Mistfahren»; -kinnek M.: 1) «Schmutzfink»; 2)s. -krécher sub 1); -klapp F. — s. -baatsch; -knoll F.: «schmutziger Bauer» — s. -krécher sub 1); -koup M. — s. Mëschtekoup; -krabbeler M.: «Hähnchen vom Bauernhof» (im Ggs. zu Hähnchen aus der Zuchtfarm); -krazer M.: «Huhn, das immer auf dem Misthaufen scharrt»; -krécher M.: 1) «schmutziger Bauer» (verächtlich); 2) «Mistkäfer» — s. Päerdswibbeler; -kriw(w)eler M. — s. d. vor.; -krop M. — s. -kaascht; -lueder M.: «Mistlader» (Maschine); -méck F.: «Schmeißfliege»; -naass Adj.: «gänzlich durchnäßt» — d'Hä as nach m., et as nach guer nët gedréchent; -schléier, M., -schlo F. — s. -baatsch; -spräder, -spreeder, -spréider M.: «Miststreuer»; -stull (Mosel) M.: «Gestell zum Aufsetzen der Hotte, Kiepe beim Düngertragen in den Weinbergen» — cf. -bock; -teimer, -tëmmer M. — s. -kar; -waasser N.: «Jauche» — cf. Mëschtepull; -won M.: «Wagen zum Mistfahren» (zum Mistfahren wird das Wobett — s. d. — aufgelegt, es werden Seitenbretter verwendet, die beim Mistladen an der Rong — s. d. — nachgeschoben werden).
 
Mëschte- -kaul F.: «Dunggrube, Jauchegrube»; -koup M.: «Misthaufen»; -piddeler M.: «Mann, der auf dem Misthaufen nach Würmern zum Fischen sucht» (C); -plaz F. — s. -kaul; -pull, Maschtepull (Nösl.: Mëstepuddel) M.: 1) «Jauchegrube am Misthaufen»; 2) «Jauche» — du sténks wéi wann s de an de M. gefall wiirs — e sténkt ewéi M. — de M. leeft d'Strooss an — mir hu gëscht M. ausgefouert — spaßh.: dat as dach [Bd. 3, S. 140] klor wéi M.; 3) übtr.: «schlechte Suppe, schlechtes Getränk» — nenns du dat Zopp, dat as de rengste M.!
 
mës(ch)teg Adj.: «wertlos, minderwertig» — s. maschteg.
 
mëschten, maschten (Osten u. Nösl.: mësten, masten)trans./intr. Verb.: 1) a. «misten» (den Mist aus dem Stall auf den Misthaufen schaffen) — ech hun d'Kéi gemëscht — d'Päerd si gemëscht gin; b. «putzen, säubern» — an deem Haus gët nëmmen zweemol am Jor gemëscht, d'Ouschteren an d'Kiirmes (nur zweimal im Jahr großer Hausputz vorgenommen) — ech hun eis Kummeren emol gemëscht (sauber ausgeräumt und geputzt) — mëscht déng Päif emol, se sténkt jo; 2) übtr.: «entlassen, hinauswerfen» — mat séngen Tricke konnt et nët laang goen, en as geschwë gemëscht gin; 3) «düngen».
 
Mëschtel F. — s. Mëspel.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut