Mess, MëssMessMëss-mëss-MëssbëllegenMëssbrauchMëssbrauchenMëssdéidegMëssdéidegMëssdotMëssfalenMëssfällegMëssgebuertMëssgedoenMëssgrëffMësshalenMësshandelenMëssjorMësslädegMëssledegMësslechMësslechkätMëssléngenMëssmuttMëssrodenMëssstandMësstounMësstrauenMësstrauenMësstraueschMëssverhältnesMëssverständnesMëssverstoenMësswuessMësszilltMessagerMessagerieMessajheeswonMessajhëschMësselMësselMësselbauermëssenMessendrotMesser, Mess, MeessMesser-MessergraffMessergrëffMesserkrichMesserlimech(t)MesserpickertMesserréckMesserrimmMesserschekMesserschädMesserspëtz(t)MesserstéchMesserstillMesserchenMesserchesMessing, MesséngMessire-JeanMëstelerMëstel(t)erMesureMetaMëtallmëtallenMetenMeter, MäterMeter-MeterkareeMeterkibbMetermoossmeter(e)n, mäterenMëthod, MëthoudMétierMeetjee, Mëtjee, MëttjenMëtschMëtschädMëtsche(n)-MëtschebroutMëtschebuttéckMëtschendägMëtschefréisserMëtschennotariusmëtschgieweg, mëtsch(e)gewegMëttMëtt-mëtt-MëttsummerMëttsummeschMëttwanterMëttwanteschMëtteg, Mëttenschiele MMëttegiessenMëttelMëttel-mëttel- | Mess, Mëss II F.: «Handelsmesse» — en as op Frankfurt op d'M. — in Zussetz.: Mustermess, Schuebermëss (s. d.).
Mess F.: 1) Bachname: «Meß»; 2) «Gegend des Meßbaches im Kanton Esch» — en huet Familjen op der M. — e kënnt vun der M.
Mëss-/ mëss- (Vorsilbe: miß-) -bëllegen trans. Verb.: «mißbilligen»; -brauch (Ton: 1) M.: «Mißbrauch» — nu maach kee M. mat dénge Suen — ech maache kee M. dervun (von einem anvertrauten Geheimnis); -brauchen (Part.: mëssbraucht — Ton: 1 und 2) trans. Verb.: «mißbrauchen» — en huet säin ege Meedche mëssbraucht (Inzest); -déideg Adj.: «niederträchtig, verbrecherisch»; -déideger, -déidécher, -déidegen (lok.: Missdéidécher) M.: «Missetäter, Sünder» (C — bes. in Kriminalfällen) — e souz do wéi e M. — e gesäit eraus wéi e M.; -dot F.: «Missetat»; -falen (Ton: 1 oder 2) intr. Verb.: «mißfallen» — dat huet him schrecklech mëssfall; -fälleg Adj.: «mißfällig»; -gebuert F.: «Mißgeburt» (auch Schimpfwort); -gedoen Verbadj.: «fehl, unüberlegt gehandelt»; -grëff M.: «Mißgriff» — datt se deen do agestallt hun, wor e M.; -halen (Ton: 2) refl. Verb.: «sich ereifern, seiner Unzufriedenheit Ausdruck geben» — en huet sech däermoossen iwwer déi Saach m., en as alt krank gin; -handelen trans. Verb.: «mißhandeln»; -jor N.: «Fehljahr»; -lädeg, -ledeg Adj.: «mißleidig, überdrüssig»; -lech Adj.: 1) «ärgerlich, verdrießlich, erregt» — m. a verdrësslech (Echt.); 2) «ungünstig, unpassend» — mësslecht Wieder — eng m. Saach; -lechkät F.: «Unannehmlichkeit, Notzeit» — mir sin elo aus alle Mësslechkäten eraus; -léngen intr. Verb.: «mißlingen»; -mutt M.: «Mißmut»; -roden (Ton: 2) intr. Verb.: «mißraten» (auch als Part. Perf. und Verbadj.) — et as alles dëst Joër m.; -stand (Pl. Mësstänn) M.: «Mißstand, Übelstand»; -toun M.: «Mißton»; -trauen (Ton: 1) N.: «Mißtrauen»; -trauen (Ton: 1 oder 2) intr. Verb.: «mißtrauen»; -trauesch (Ton: 1 — lok.: mësstraiesch) Adj.: «mißtrauisch»; -verhältnes N.: «Mißverhältnis»; -verständnes M. und N.: «Mißverständnis»; [Bd. 3, S. 141] -verstoen trans. Verb.: «mißverstehen» — du hues mech alt nammel mëssverstan(en); -wuess M.: «Mißwachs»; -zillt Adj.: «unerzogen» — mësszillte Kanner (C).
Messager (wie frz., Ton: 1 oder Ton: 2) M.: 1) «(fahrender) Landbote» — erscheint als (Ton: 2): Mëssajhi, Mëschasi, Messajhi, Maschajhi, Maschasi, Maschärsi, Maschassi, Manschasi — (Ton: 1) Mercherjhi — cf. Kommissionär — e ronkt a bléist, rullt hin an hir, bal wéi beim Mëschasi säi Gefir (Gœrgen, Spackelter); 2) (lok.) «Briefträger».
Messagerie (wie frz.) F.: 1) «Speditionsfirma»; 2) «(Zeitungs-)Vertrieb».
Messajheeswon M.: 1) «Botenwagen»; 2) «Planwagen, der die Bauernfrauen zu den Wochenmärkten brachte».
Messajhësch F.: «Botenfrau, Botin».
Mëssel I (Pl. Mësselen) M.: «Meinungsverschiedenheit, Streitgegenstand, Irrtum» — se kruten e M. wéinst där Wiss — loosse mer de M. deelen (einen gütlichen Vergleich ziehen, den Unterschied z. B. zwischen verlangter und gebotener Summe aufteilen).
Mëssel II M.: «Kleingeld» (Du).
Mësselbauer M.: 1) — s. Mëttelbauer; 2) «Prozeßkrämer». | |