LWB Luxemburger Wörterbuch
 
metzen bis mid(d)elen (Bd. 3, Sp. 146a bis 147a)
 
metzen trans. Verb.: «behauen» (Steine — Wb. 06).
 
Metzer M.: «Einwohner von Metz».
 
Metzer gebr. als attrib. Adj.: Metzer Kueb M.: «Dohle» (Coloeus monedula) — dafür auch: klenge Kueb, Kiirchekueb, Stäkueb — s. Kueb sub 1) Metzer Burdong M. (der Ladestock der früheren Flinte oder ein Blasrohr — Bléiser, s. d. — wurde an einer Schnur aufgehängt, deren Enden an die Ohren gedrückt werden. Das Rohr wurde mit einem Eisen angeschlagen, der tiefe, summende Ton im Ohr wurde M. B. genannt — C) M. Kiischt F. — s. Mäkiischt; M. Mirabell F.: «Mirabellenart».
 
Metzercheskraut N.: «Malve» — s. Bréidercheskraut.
 
Metzerlach ON.: «Metzerloch» — Gemeinde Sassenheim, Kanton Esch-Alz.
 
Metzervioul, Metz(e)vioul F.: «Goldlack» (Cheiranthus cheiri).
 
Metzert ON.: «Metzert» — Dorf der belg. Provinz Luxemburg — B 23.
 
Metzlerei (lok. Mosel und Sauer: Metzgerei) F.: 1) «Metzgerladen» — s. auch: Metzleschbuttéck; übtr.: 2) «blutige Rauferei»; 3) «Schinderei» — s. Schënn.
 
Metzlesch (Sauer u. Mosel: Metzgesch, Metzgisch) F. — s. Metzleschfra.
 
Metzlesch- -blutt N. — s. Metzeler-; -buttéck M.: «Metzgerladen» — si gi vill op (an) de M. (kaufen viel Fleisch ein); -fra F.: «Metzgersfrau» — s. Metzlesch; -gank M.: «unnützer Gang» — ech hun e M. gedu (gemaacht — in den Satzungen der Metzgerinnung aus dem Jahre 1753 ist die Verpflichtung ausgedrückt: wer in einem Dorf Vieh gekauft hat, muß es dem ihm begegnenden Zunftgenossen (wahrheitsgemäß) sagen, damit dieser nicht unnützerweise in dasselbe Dorf geht); -gesell M. — s. Metz(e)ler-; -geschir N.: «Handwerkszeug des Metzgers»; -ham F.: «Schinken aus einem Metzgerladen» (im Ggs. zu Bauerenham — s. d. — oder Éisleker Ham — s. d.); -hond M.: «Metzgerhund»; -krop M.: 1) «Fleischhaken»; 2) (allgem.) «großer Haken»; -schiirteg N.: «Metzgerschürze»; -schip F.: «langer Metzgerkittel» (aus Baumwolle mit weißen Streifen — C); -zoossis F.: «Wurst aus dem Metzgerladen» (im Ggs. zu Bauerenzoossiss);
 
Metzvioul F. — s. Metzervioul.
 
Mi, Mia, Miichen, Mim(m)i Kurzform zu Maria (s. d.).
 
Miau F.: 1) (gew. Ton: 2) «Ruf der Katze»; 2) (Ammenspr., meist Ton: 1) «Katze».
 
miauen intr. Verb.: «miauen» — dafür auch: mauzen, marauzen.
 
Miäächzeg ON. — s. Miezeg.
 
Mica M. — wie hd.
 
MichVar. zu Misch (s. d.).
 
Michèle (wie frz., auch Ton: 1) weiblicher Vorname: «Michaela» — erscheint auch als: Michelin, Mischelin.
 
Mickmack (lok. Osten) M.: «Durcheinander».
 
Micks M.: 1)s. Mierbel; 2) (lok.: Grevenmacher) — s. Meck.
 
midd (s. Ltb. Nr. 73 — LSA Karte Nr. 161) Adj.: 1) a. «müde» — ech si m. wéi en Hond, wéi e Mued — ech wor sou m., ech konnt nët méi (op de Bee stoen, mech nët méi réieren) — ech si m. fir ëmzefalen — ech sin esou m., haut den Owend brauch ech nët gewéit ze gin — en huet sech m. geschwat an dach näischt erreecht — si hu sech m. gedanzt (gelaf, gesprongen, gesongen, gekrasch, gelaacht usw.) — en huet sech nët m. gemaach (nicht angestrengt) — du gesäis m. (er)aus — ech sin esou m. an de Glidder (an de Been), ech mengen ech kréien d'Gripp — Raa.: léiwer kal, wéi m., sot de Kantonnier — vum Näischtmaache gët een och alt m. — du bas och vu Beruff m. — maach dech nët m. (am Gesiicht — rege dich nicht auf, auch: gib dir keine Mühe, es ist doch umsonst); b. «(ange)trunken» — e kuckt esou m. dran — en as m. am Gesiicht (an den Aen) — séng Bee si m.; 2) «überdrüssig» — ech sin dees Dénge m. — ech sin deem sénger ewell laang m.! — wann dee ménger sou m. wir, wéi ech sénger ...! — ech sin dénger Tricke m. — bas de dës Liewes m.? (zu jem., der dabei ist etwas Gefährliches, Unüberlegtes zu tun) — 't gët ee kenges (näischt) méi m., wéi dës Kuch (dës gudden Iessen); 3) a. «ausgelaugt» — de Buedem as m.; b.«bodenmüde» — dat Stéck gët de Grompere m. — steigernd: [Bd. 3, S. 147] middegZussetz.: doud-, iwwermidd, vermidden (s. d.).
 
Middegkät, -keet, Mittegkät, Middhät, -heet F.: «Müdigkeit» — e konnt nët méi stoe vu M. — du raschts (rastest) och fir déi M. déi komme soll (zu einem Faulpelz) — ech spiren d'M. nach an alle Glidder — ech gin déi M. nët méi lass.
 
Mid(d)el (lok. Nösl.: Muddel) M.: «Schnittmuster, Vorlage, Modell» — Ra.: kee M., a kee Kiddel (s. d.) — iron.: wou hues de nëmmen dee M. do fond? (dieses komische Muster, auch: diesen komischen Menschen) — un deem elo (un deem Kand) kënnt dir iech e M. huelen (zu Jungverheirateten) — dat as mer e M. (komischer Kauz) — dat as kee M. a keng Mooss, kee M. a kee Stouss (formlos) — e M. schneiden — e féidrege (s. d.), hallefféidrege (s. d.) M. — en O-Middel (Holzmodell für Dauben — Senninger Winzerspr. — Annuaire Inst. G. D., Section de Linguistique, etc. 1929) — Zussetz.: ongemiddelt (s. d.).
 
mid(d)elen trans. Verb.: «unförmlich, lächerlich kleiden» — et as ëmmer sou (koriéis) gemiddelt — et kënnt ëmmer sou gemiddelt (unordentlich gekleidet) — Echt.: et as esu oagemiddelt — cf. vermiddel(éier)en, verhatzt sub verhatz(el)en sub 2) — Zussetz.: erofmiddelen (s. d.).

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut