LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Miel- bis Mierfësch (Bd. 3, Sp. 147b bis 148b)
 
Miel- -äppelcher M. Pl. — s. Millebéinchen sub 1); -beidel M.: «Mehlsieb in der Mühle» (nach römischer Art) — cf. Millebeidel; -bittchen F. — s. d. vor. — e kuckt dran wéi d'Maus an der M. (sehr zufrieden); -bock M. — s. -kiewer; -bräi M.: «Mehlbrei» (früher anstatt Kaffee und Brot zum Frühstück) — de M. muss esou eng haart Haut kréien, dass ee kënnt eng Laus drop klécken — cf. Weessebräi; -bréidercher N. Pl. — s. Millebéinchen sub 1); -da (lok. Mosel: Mielbech) M.: «Mehltau» (Oidium); -déier(chen) N.: 1) «Mehlwurm» — s. -mued, -wuerem; 2) «Silberfischchen» (Lepisma) — dafür auch: Fëschelchen (s. d. sub 2); -faass N.: «Mehlfaß»; -frësser (lok.: Vianden) M.: «Mehlkäfer» — cf. -kiewer; -handel M.: «Handel mit Mehl»; [Bd. 3, S. 148] -këscht F.: «Mehlkiste» — im bes. a. «Kiste zum Auffangen des Mehls in der Mühle»; b. «Kiste zum Aufbewahren des häuslichen Mehlvorrats»; -kiewer M.: «Mehlkäfer» (Tenebrio molitor) — auch: -bock; -kniddel F.: «Mehlknödel»; -kummer F.: «Lagerkammer des Mehls in der Mühle»; -mageséng M. und N.: «Mehlmagazin»; -matt F.: «Mehlmotte» (Tinea granella) — dafür auch: Kuermatt; -mrei F.: «Schwätzer(in)» — Folkl.: M. hieß die verwahrloste Frau des «wilden Mannes» in Grevenmacher; -mued M.: «Mehlwurm» — auch: -déierchen, -wurem; -päipel M. — s. -matt; -rutt F.: 1) «Mehlsteinbohle» (Ga); 2) übtr. — s. -wurem sub 2); -sak M.: 1) «Sack von besonderer Stärke und Dichte, zum Einfüllen und Transport des Mehls» — dee kéiert sech wéi e M. (ändert leicht seine Meinung) — en as ëmgedricht wéi e M. (vollends gebessert) — ähnlich: dee léisst sech dréien wéi e M. (die Innenseite des geleerten Mehlsacks wird nach außen gekehrt, damit das noch anhaftende Mehl abfällt, der Sack somit zur Aufnahme des neuen Mehls gereinigt ist) — en as ëmgeschloen ewéi e M. (plump hingefallen) — faul, onbehollef, plomp, schwéier wéi e M. — en danzt wéi e M. — spöttisch: dat elo (scil.: Meedchen) as an e M. gefall (hat sich zu stark gepudert); 2) (lok.: Meelsak) «Nachtschmetterling»; -schëpp F.: «Mehlschaufel»; -siff(t) M. und N.: «Mehlsieb»; -speis F.: «Mehlspeise»; -stëbs M.: «Mehlstaub»; -tut F.: «starke Papierdüte»; -uechteg Adj. — s. mieleg; -wurem M.: 1) «Mehlwurm»; 2) «Spottname für Bäcker»; -zocker M.: «Staubzucker» (fein gemahlener Zucker); -zopp F.: «Mehlsuppe».
 
mieleg (Osten: melig) Adj.: «mehlig» — m. Grompren (Kartoffeln, die beim Kochen auseinanderfallen) — mielegen (mielechen) Zocker.
 
mielzeg Adj.: «mehlig» — m. Äppel.
 
Mier I ON.: «Meir» — frz. Meix-le-Tige — belgische Provinz Luxemburg — dafür auch: Däitsch-Mier, Däitsch-Meesch (s. d.).
 
Mier II (Mosel und Sauer: Meer, Nösl.: Miäär) N.: «Meer» — ech déit e M. ausdrénken (solch großen Durst habe ich) — d'Rout M. (das Rote M.) — dohannen iwwrem grousse M. (im bekannten Lied: Heemwéi von Lentz) — mir gin (fueren) op (un) d'M. an d'Vakanz (in Ferien an das Meer) — si hun eng Villa um M., si wunnen um M. (am Meer — cf. Plage) — e Schëff um M. (auf dem Meer) — en trëtt op, wéi wann e Schëffer om M. hätt (tritt großtuerisch auf) — déif am M. (im Meer) — mir sin iwwer d'M. gefuer — en as iwwer d'M. gaang (nach Amerika ausgewandert) — wann d'M. nët esou grouss wir, wiren der ewell vill zu Fouss erëm komm (auf Auswanderer bezogen) — Verwünschung: léigs d'am (Roude) M.
 
Mier-/mier- -af M.: «Tölpel» — dee M. deen et een as — cf. Séiaf; -bad (meist Pl. -bieder, -beeder) N. und M.: «Seebad, Meerbad»; -boun F.: a. «Feldbohne» (Phaseolus) — dafür auch: Päerdsboun (s. d.); b. Begriff erweitert zu «Gemüsebohne» (als Stangenbohne und Schnittbohne — cf. Boun); -fësch M.: «Seefisch» (im Ggs. zu Süßwasserfisch);

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut