LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Miselchen, Miseli bis mitockseg (Bd. 3, Sp. 156b bis 158a)
 
Miselchen, Miseli F.: «Urinrinnsel» (Ammenspr.) — da maach och schéin eng M. (zum Kleinkind) — wat huet et eng M. gemaacht, dat as ewell eng Musel (s. d.) gin.
 
Miseler M.: 1) «Bewohner der Moselgegend» — Zussetz.: Ënner-, Uewermiseler; 2) «Weinbauer, Winzer»; 3) «Moselwein» . [Bd. 3, S. 157]
 
Miselermeedchen N.: «Mädchen aus der Moselgegend» (z. B. in dem bekannten Lied von Batty Weber).
 
Miselesch F.: «Bewohnerin der Moselgegend».
 
miserabel Adj.: 1) «erbärmlich, elend, verworfen» — e miserable Mënsch — e miserabelt Kand (ungezogen, auch: nur zu Streichen aufgelegt) — abee, déi hu jo schéi m. Kanner! — dat as eng m. Geschicht — wat hu mer miserabelt Wieder! — wat hu mer eng m. Aarbecht — deen huet e miserabele Charakter — Kartenspiel: ech hu m. Kaarten — sehr abfällig: sou e miserabelen Hond, wéi dat een as — d'Gesellschaft as an enger miserabeler Situatioun; erweitert zu: miserabeleg — de Bouf as déi lescht Zäit sou m., en dät een aus der Haut fueren; 2) Adv.: «erbärmlich, unwohl» — et as mer awer sou m. de Muergen (fühle mich äußerst unwohl) — ech si m. drun, et schmaacht mer näischt méi — hien as m. drun, keen Akommes a kee Verdéngscht — cf. hondsmiserabel.
 
Miserabelegkät, -keet F.: «Erbärmlichkeit, Nichtswürdigkeit, Verworfenheit» — sénger Miserabelegkäte sin ech nun awer midd — séng Miserabelegkäten hu mer d'Liewe verbattert.
 
Miserabel(s)kätskréimer M.: «Mensch, der andern Sorgen schafft» (Du).
 
Miseräbelchen M.: «kleines Glas Branntwein».
 
Miserchen, Mizerchen Pl. — s. Mierbel, Miss(en) I sub 6.
 
Misère (wie frz., Ton: 1) M. und F. — s. Misär.
 
Miserere M.: 1) «Bußpsalm» — an der Doudevesper gët de M. gesongen — déi hun eppes gesongen, 't huet ee gemengt et wir de M. (so traurig und so eintönig); 2) «bösartige Krankheit im Unterleib» — im bes. a. «Blinddarmentzündung»; b. «Koterbrechen bei Darmverschluß» — cf. Béisecht, Vreckecht, Träipeverschlëppung.
 
Miséricorde (wie frz.) im Ausruf der Sorge: o M! (oh Elend!) — o M. et compagnie (C).
 
Miski M.: «Parfum aus getrockneten und kleingeschnittenen Blumen» — Folkl.: eng Këschtche M. erhielt man, vor etwa fünfzig Jahren noch, als Zugabe bei größeren Einkäufen oder als Neujahrsgeschenk in Apotheken; es waren gewöhnlich getrocknete, kleingeschnittene und in Parfum getränkte Blumen (oder mehrfarbiges, parfümiertes, gröberes Sägemehl) in kleinen, mit verschiedenfarbigem Papier ausgeschlagenen Schachteln. Diese wurden in die Schränke gelegt.
 
Misseg ON.: «Mussy la Ville» — Dorf in der belgischen Provinz Luxemburg.
 
Missel (wie frz., Ton: 1 u. 2) F.: «Missale, Meßbuch».
 
missens. mussen.
 
Missionär M.: «Missionar» (in der Heidenbekehrung tätiger Priester oder Ordensmann) — du schwätz ewéi e M. (du suchst zu überzeugen).
 
Missioun F.: 1) a. «katholische Volksmission» — von drei Tagen Dauer: kleng M. — über längeren Zeitraum, etwa acht oder vierzehn Tage: grouss M. — mir haten elo M. hei an der Par — d'Redemptoriste-Patren hun d'M. gepriedegt; b. nur Pl.: Missioune(n) «Werk der Heidenbekehrung-» — haut as Affer fir d'M. — et gët gesammelt fir d'M. — de Pater as an d'M. gaang (ist zur Heidenbekehrung abgereist) — en as an d'M. geschéckt gin; 2) «Auftrag, Bestimmung, Pflicht» — et as nët méng M. fir der dat ze soen — ech hun dofir keng M. kritt.
 
Missiouns- -affer M.: «Opferspende für das Werk der Heidenbekehrung»; -andacht F.: «religiöse Abendfeier»; -ausstellung F.: «Ausstellung (meist mit Verkauf) von Gegenständen aus den Missionsländern»; -bild N.: «Andachtsbild» (bei einer Volksmission ausgeteilt); -erneierung F.: «Missionserneuerung» (kurze Wiederholung, gewöhnlich drei Tage, ein Jahr nach der Volksmission); -gebiet N.: «Gebet für die Heidenbekehrung»; -haus N.: «Haus der Elisabethinerinnen» (gegenüber der Kathedrale in Luxemburg-Stadt, wo während der Oktave Missionsausstellungen stattfinden); -kräiz N.: «großes Holzkreuz zur Erinnerung an eine Mission» (vor der Kirche oder zwischen den Pfarrdörfern aufgestellt) — nom Rousekranz gët a ville Poren (Pfarreien) nach virum M. gebiet; -pater M. — s. Missionär; -priedegt F.: «Predigt zur religiösen Erneuerung»; -schwëster F.: «Missionsschwester»; -veräin M.: «Verein zur Unterstützung der Missionstätigkeit». [Bd. 3, S. 158]
 
mistereg (lok.: Grevenmacher) Adj.: «hoffärtig, dummstolz» — e mist(e)- regt Déngen (Frauenzimmer).
 
Mistri M.: «Geheimnis» — maach dach kä M. mat där Affär, 't as ewell um Bur (s. d.) erzielt gin (tue nicht so geheimnisvoll, es ist allgemein bekannt — frz. mystère).
 
Mit F.: «Miete» (bes. Moselgegend, dafür gängiger: Hauszëns — s. d. — neuerdings auch: Loyer — s. d.) — e kritt sein M. nët bezuelt.
 
Mitaine (wie frz., Ton: 1) F.: «Handschuh ohne Finger» — s. Moul.
 
miten trans. Verb.: «mieten» (Moselgegend — dafür meist: lounen — s. d.) — dazu: vermiten — s. verlounen sub 1).
 
Miter M.: «Mieter» (oft abfällig) — dafür auch: Locataire (s. d.).
 
Mitock M.: 1) «Wiedehopf» (Upupa) — dafür auch: Bëschbuppert (-bb-), Butbutt, Drecksvull, Riffer, Sténkert, Wuppert (s. d.) — in dem Volkslied von der Vogelhochzeit heißt es vom M.: de M., deen hieft der Braut den Zip op — der M. ruft: keng Steiere méi (Dicks: Vulleparlament — politische Satire); 2) «Starrkopf» — cf. Tock, Tockskapp.
 
mitockseg (Ton: 1) Adj.: «starrköpfig, eigensinnig».

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut