LWB Luxemburger Wörterbuch
 
moch, much bis Moërt, Moort (Bd. 3, Sp. 160b bis 161b)
 
moch, much Adj./Adv.: «befreundet, intim» — deemols war ech nach m. mat hinnen.
 
Mock I (lok.: Echt.) M.: «Wasserläufer» — s. Gäiz, Schneider, Waasserspann.
 
Mock II F. — beim Spiel Botterschmiere (s. d.) werfen, heißt der Stein, der nicht über das Wasser springt, sondern sofort einsinkt: eng M. (Ksp. Nr. 139) — dafür auch: Mouk (s. d. sub 4).
 
Mock III, Mok F.: «Handspanne» — beim Knickerspiel: eng M. maachen (die Entfernung zwischen zwei Knickern mit der gespreizten Hand abmessen) — dafür auch: Mouk s. d. sub 5).
 
Mocka M. — s. Mierbel.
 
mock(e)leg (lok.: muckeleg) Adj.: 1) a. «rundlich, fett, sich weich anfühlend» (bes. von Kindern und Frauen gesagt) — sou e léift, klengt, mockelegt Meedchen (Mädchen) — e krappege, mockelege Männchen (Bube) — wat huet d'Kënnchen (Kindchen) m. Hännercher, Bäckelcher! b. «fleischig, schwammig» — wat huet d'Kätt m. Ärem! 3) «mollig» — elo gi mer an eist mocklegt Bettchen (sagt die Mutter [Bd. 3, S. 161] zum kleinen Kind); 4) «handlich, passend» — dee Kaascht huet e mockelege Still — s. dazu: gemocklech.
 
Mockendrischel (lok.) F.: «Giftpilz» (C) — cf. Dréischel sub 2).
 
Mockes, Mackes (lok.: Echt): «Art Knickerspiel» (man versucht mit dem dicken Knicker denjenigen des Gegners so oft als möglich zu treffen; bei nur mehr einem Fuß Abstand der beiden Knicker, muß der Knicker aus Augenhöhe fallen gelassen werden).
 
Mod (Pl. Meed, Mäd, Dim. Moodchen) F.: 1) a. (ursprüngliche Bed.) «Mädchen, das beim Hochzeitszug von einem Mann am Arm geführt wird» (also: Partnerin, heute dafür meist: Cavalière — s. Cavalier sub 1) — si wore M. a Kniecht op der Hochzäit — b. (allgem.) «Mädchen» — z. B. in der Ra.: fleete Meed an danze Pafe soll ee vun der Welt erofschafen — cf. danzen sub 3); c. (Kosewort) «Liebling, Liebchen» (meist dafür das Dim.: Modi[chen]) — du bas méng léif brav M. — da maach et schéi, méng M. (zu einem kleinen Mädchen) — du bas eng M. an eng Gedold — iron. drohend: da waart, méng M., dat elo verdreiwen ech der (so z. B. beim Melken, wenn die Kuh ausschlägt — in diesem Sinne cf. Männchen sub 1); 2) heute meist: «Dienstmagd» — eng M. dangen (s. d.) — d'Schnauer (s. d.) as och nëmme M. bei hinnen — eng faul (träge) M.
 
Modalitéit (meist Pl. Modalitéiten) F.: «Modalität» — frz. modalité.
 
Modelamin F.: «stattliches Aussehen, guter Körperbau» — déi Fra huet M.
 
Modell (Ton: 1 u. 2), Model, Moddel, Muddel (alle Ton: 1) M.: 1) «Modell» — 't as kä Middel a kä Model (a kä Kiddel — s. d.); 2) «Muster» — e M. vun engem Jong — huel der de M., e M. drun (nimm es (ihn) dir als Vorbild, Muster) — cf. Stuel; 3) «Satzvorlage» (Druckerspr.); 4) «Kartoffelart» (C) — cf. Middel.
 
Modell- -äerd F.: «Modelliererde»; -gëps M.: «Modelliergips»; -läm M.: «Modellierlehm».
 
Model(l)éier M.: «Modellierer» — frz. modeleur.
 
model(l)éieren trans. Verb.: «modellieren»:
 
Model(l)éierläm M.: «Modellierpaste».
 
modëréieren refl. Verb.: «sich mäßigen» — modëréier dech (e bëss-chen) — dazu Verbadj.: modëréiert «gemäßigt» — frz. modérer.
 
modern Adj. — wie hd.
 
moderniséieren trans. Verb.: «modernisieren».
 
Modersäälchen, -seelchen, -séilchen (lok.: Moudersäälchen) N.: «wolliger Schneeball» (Viburnum lantana) — dafür auch: Mouzelter, Motteler, Mutz.
 
modest Adj.: «modest, bescheiden, geringfügig».
 
Modestie (wie frz.) F.: «Spitzeneinsatz an dekolletierten Damenblusen» (veraltet).
 
Modi(chen), Modéi, Moodchen Kosename — s. Mod sub 1)c.
 
modifizéieren trans. Verb.: «abändern, abwandeln» — frz. modifier.
 
Modist F.: «Modistin» — frz. modiste.
 
Modistebuttéck, -geschäft M.: «Damenhutgeschäft».
 
moduléieren intr. Verb.: «modulieren» (Musik).
 
moëjëster (lok.: Echt., Ton: 1) Adv.: «morgens».
 
moen (lok.: Echt.) intr. Verb.: «wehklagen» — in der Ra.: si hat gemot a gemot a sich vermaacht wi en krank Flu.
 
mo(ë)r (Nösl.: mojer, Echt.: mauer) Adj.: 1) «mager, ohne Fett» — (Vergl. s. sub gouereg) — Spw.: vill Geschwätz, m. Zopp — moërt Fleesch (Magerfleisch) — moëre Speck (Magerspeck) — moëre Kallek (Magerkalk) — haut musse mer m. maachen (fasten, dürfen kein Fleisch essen) — en as esou m. wéi e gemäschten Aaxestill, wéi en Af; 2) «dürftig, kärglich» — dat Stéck Land as ze m. (nicht genügend gedüngt), et kann näischt dra wuessen — mir hun dët Joër e moëren Hierscht (Mosel: wenig Ertrag im Weinberg) — e moëre Verdéngscht (dürftiges Einkommen) — bei hinne gët et m. Mäifel (wenig zu essen) — übtr.: 't goung m. zou an där Konferenz (ohne Schwung und ohne Resultat) — dazu: moërsch (C) — en as m. (er ist etwas mager, daher schlank) moërscheg (Mosel) — m. Drauwen (wenig Most liefernde Trauben) — substantiv: Mo(ë)res — hien ësst nëmme M. (Magerfleisch) — gëf mir eppes (méi) M.
 
Moërkät, -keet F.: «Magerkeit» (Wb.06).
 
Moërt, Moort (Nösl.: Mojert, Echt.: Mauert) N.: «Magerfleisch» — hien ësst nëmmen dat M., d'Fett léisst e leien — übtr.: ech sin em un d'M. komm (habe ihn an einer empfindlichen Stelle getroffen). [Bd. 3, S. 162]

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut