LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Moud bis Moume(n)- (Bd. 3, Sp. 172b bis 173b)
 
Moud (lok. Mosel: Mouden) M.: 1) «Gewohnheit, Gebrauch, Sitte» — 't as säi M. (seine gewöhnliche Handelsweise) — fréier war et (de) M. (früher war es Sitte) sou opzetrieden, haut as dat anescht — et as, et kënnt aus dem M. (ist nicht mehr gebräuchlich) — lok. Arsdorf: 't as elo aus Mouden — esou vill wéi et am M. as — bei hinne geet et nach ëmmer nom ale M. (sie leben noch immer nach den alten Gebräuchen, der alten Sitte) — 't war ëmmer sou M. hei — dat as elo esou am M., am Mouden (so der Gebrauch) — as dat deen neie M.? (z. B. bei einer Unhöflichkeit) — dat as preisesche M., en huet ëmmer nach e Streech fir säin Här — Ra.: wou et M. as, huelen se d'Kou mat an d'Bett — cf. Kiirch sub 2); 2) (Osten: F.) «Mode, Kleidermode» — de franséische, de preisesche M. — en as op de (nom, no dem) leschte, op den neie M. gekleet (nach der letzten Mode gekleidet) — 't as en neie (eng nei) M. — dat as de grousse M. haut — et as kee M. méi mat Lasticksschong — déi grouss Hitt sin nët méi (de M.) am M., si sin aus dem M. — sech op de M. droen (Ga — nach der Mode kleiden) — e geet dem M. no — Zussetz.: Fréijoers-, Hierscht-, Summer-, Wantermoud(en).
 
Moude-/moude- -geck M.: «Modenarr»; -geckeg Adj.: «modenärrisch»; -journal M.: «Modezeitung, Modezeitschrift» — s. Journal sub 2); -méchesch (lok.) F.: «Putzmacherin»; -pëppchen, -popp F.: «Modepuppe».
 
Mouder F. — s. Mudder.
 
Moudert männlicher Vorname — s. Muedert.
 
moudesch Adj./Adv.: 1) «modisch»; 2) «mehrstimmig, polyphon» — si sangen haut m. an der Mass (singen mehrstimmig, Ggs. zum ursprünglich einstimmigen Choralgesang) — Zussetz.: al-, neimoudesch.
 
Mouer I (Nösl.: Muër — Dim.: Méierchen, Nösl.: Mierchen) M.: «Mohr» — en as schwaarz wéi e M. — 't waren der wéi Moueren ewéi se rëmkoumen (sie waren von der Sonne gebräunt, auch: sie waren sehr schmutzig) — dat Klengt huet Krauselen ewéi e M. — de Méierche bei der Krëpp (die Mohrenfigur an der Weihnachtskrippe, die als Geldbüchse für Missionsspenden dient und nach dem Einwurf eines Metallgeldstückes mit dem Kopf nickt) — e Méierchen [Bd. 3, S. 173] (eine ganz schwarze Katze, auch: verbrannter Kuchen) — cf. Neger.
 
Mouere(n)- -apdikt F.: «Mohrenapotheke» (ihre zwei großen Mohrenfiguren gehörten zu den Sehenswürdigkeiten für die Kinder vom Land beim Stadtbesuch, gelegtl. der Oktav-Pilgerfahrt — s. Oktav); -brout N.: 1) «(kretischer) Mohrenkümmel»; 2) «Fenchelsamen» (C); -kand N. (euph.) — s. Houerekand; -kapp M.: «Mohrenkopf» (Gebäck); -kinnek M.: «Mohrenkönig an der Weihnachtskrippe»; -land N.: «Mohrenland» (für Kinder: fremdes, ferner geheimnisvolles, von Schwarzen bewohntes Land).
 
Mouer II N. — s. Muer.
 
mouerzens. muerzen.
 
Moufel M. — s. Maufel.
 
Mouk (lok. Echt.: Mock, Nösl.: Muck, gelegtl. Muéck) F.: 1) «Kröte» — Ra.: déi kleng Mouken hun och Gëft (hun hiirt Gëft no beieneen — s. Gëft sub 1) — d'Mouke si gëfteg (nach dem Volksglauben sind Kröten giftig) — d'Mouken tonken (die Kröten rufen) — e sëtzt do wéi eng (gepléckt) M. (er macht ein verdrießliches Gesicht, auch: sitzt zusammengekauert da) — en huet e Gesiicht wéi eng geschwolle M. (dsgl.) — en as gewiirweg wéi eng M. (er ist sehr steif, auch: er ist sehr gelenkig) — e spréngt wéi eng M. — cf. Kret, Klonkenell; 2) a. «mürrisches, unfreundliches, gedrungenes, zusammengekauertes, auch: im Wachstum zurückgebliebenes Kind» — 't as esou eng kleng M. — in Spott- und Neckreimen: (z. B.) di Bënzelter Mickmucken / di kucken wi d'Mucken / si sprangen wi d'Fräschen / wann de Wand bliist / fléien se wi d'Äschen; b. «älteres, plumpes, mürrisches Frauenzimmer» — déi elle M.; 3) «heimlicher Geldvorrat, Schatz» — s. Mautsch sub 2) — en huet eng gutt (déck) M.; 3) «Mauch» — M. um Fouss — s. Crapaud, Mauch; 4)s. Mock II; 5)s. Mock III — Zussetz.: Äerd-, Feld-, Gaarde-, Ooschmouk (s. d.).
 
Mouke(n)- -blat N.: «Huflattich» (Wb.06) — cf. Botterblat, Fuurz sub 2), Ieselsfouss, Lämblat; -blumm (lok.) F. — s. Fräscheblumm; -bruck M.: «Laich der Kröte»; -dréischel F.: «Art Giftpilz» — cf. Dréischel sub 2); -gras N.: «Krötenbinse» (Juncus bufonicus); -kraut N.: «weißes Fettkraut» (Sedum album) — s. Juddendrauf; -lambrout N.: «stumpfblättriger Ampfer» — dafür auch: Strief, Poppelootschen, Moukesauerampel (s. d.); -prabbli M.: 1) «gemeine Pestwurz» (Petasites officinalis); 2)s. Botterblat; 3) «Pilzart»; 4)s. Lämblat; -sauerampel M.: 1) «Milzkraut» (Chrysosplenium); 2) «stumpfblättriger Ampfer» (Rumex obtusifolius) — dafür auch: Strief (s. d.); -säl N. — s. -bruck; -stän, -steen M. — s. Mock II (?)
 
moukeg Adj.: 1) «mürrisch, unfreundlich» — moukegt Wieder; 2) «zusammengekauert» — e sëtzt m. do — cf. Mouk sub 2)a.
 
Moukollef (lok.) M.: «Kaulquappe» — s. Kauzekapp.
 
Moul, Mull (meist im Pl. gebr.: Moulen) I F.: 1) a. «Fausthandschuh» — e Puer Moulen — fir Brennesselen ze rappen deet ee Moulen un — an de Moule kritt een d'Fanger méi warem wéi an den Händschen (Handschuhen) — man unterscheidet: lénge (leinen) Moulen, gestréckte (gestrickte) Moulen, Lieder-, Wantermoulen — ablehnend: Moulen och! — cf. Quetschen och; b. (lok.: Walferdingen) «Waschlappen»; 2) (lok.) «Pelzpantoffel».
 
Moul II F. — s. Mull I.
 
Moulef M. — s. Maulef.
 
Moum, Mumm F.: «Muhme» — d'M. Séiss (Theaterstück von Dicks) — M. Aneleis (Volks- und Kinderlied — s. MKr. Nr. 167-170) — dee Bërschtelchen as eng M. ueter d'Duerf (dieser kleine Bursche ist überall im Dorf dabei, wo es etwas zu sehen gibt — s. Duerfsieschter) — wou as de Jhang? — spaßh. Anwort: e läit an der M. hirem Schouss — s. Méim.
 
Moume(n)-/Mumme(n)-

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut