LWB Luxemburger Wörterbuch
 
mujheleg bis mu(e)ncherlä, -lee (Bd. 3, Sp. 180a bis 181a)
 
mujheleg Adj.: «vermodert» — cf. vermuerscht, muddeleg sub 1).
 
mujhelen trans. Verb.: «in kleine Stücke, Scherben schlagen» — Zussetz.: zermujhelen, zermirjhelen.
 
Mukéi F.: a. «Herbstzeitlose» — s. Mubauz sub 2); b. «Samenkapsel der Herbstzeitlose».
 
Mukéichen F.: «Kuh, Rind» (Ammenspr. — s. Mubauz sub 1).
 
Mukelsmouder (lok.: Echt.) F.: «mürrisches, verschlossenes Frauenzimmer».
 
Mukichelchen, -cher Pl.: «Samenkapseln der Herbstzeitlose» — s. Mukéi.
 
mukig (Nösl.: muckig) Adj.: «verschlossen, mürrisch» — cf. moukeg.
 
Mukou, Muku(ch) F. — cf. Mubauz sub 2) -kéi, -kichelchen.
 
Moulage (wie frz., Ton: 1 oder 2), Mulaasch M.: «Abguß».
 
Moulinet (wie frz., Ton: 1) M.: 1) a. «Figur beim Turnen»; b. «Figur beim Tanz» (Quadrille); c. «Figur beim Fechten»; 2) «Ablaufrolle am Angelgerät».
 
Mull I (Osten und Nösl.: Moul) F.: «Backmulde, Backtrog» — maach d'M. an d'Rei, mar bake mer — ech muss nach Miel an d'M. schëdde fir ze baken — Nösl.: Mamm as an der Moul (die Mutter ist dabei den Teig zu kneten) — spaßh.: hien elei as de Rescht aus der M. (er ist das jüngste Kind — cf. Naschtquak); 2) «Futtertrog, Futterkrippe» (meist für Pferde) — dazu: Mullfudder N.: «Futter, das im Futtertrog verabreicht wird» — Zussetz.: Bak-, Brout-, Kéi-, Päerds-, Trietmull (s. d.); 3) «häufiger Flurname» — an der M.
 
Mull II (meist im Pl.: Mullen) F.: 1) «Miesmuschel, Eßmuschel» — dazu: Mulleniessen N., Mullefriess F.: (derb) «Essen, das nur oder hauptsächlich aus Muscheln besteht»; Mullenzopp F.; 2) «charakterloser Mensch».
 
Mull III N.: «Mullgewebe, Gaze».
 
Mull IV F. — s. Moul I.
 
Mull V M. — s. Mall II.
 
Mull(en)- (zu Mull I) -dësch M.: «Backmulde, die durch Auflage einer Platte als Tisch verwendet wurde, diente auch zum Aufbewahren des Brotes»; -kraz, -schär, -schier F.: a. «Trogscharre»; b. «Teigkratze».
 
Mullebierchen (lok.: Reimberg) F.: «Hagebutte» — cf. Millebéinchen.
 
Mullebutten, -butzen, -buppen (lok.) Pl. — s. Millebéinchen.
 
Mulligel M.: «Igel» — s. däreg Échel, Kéisécker. [Bd. 3, S. 181]
 
Mulles männlicher Vorname zu: Emil (s. d.).
 
Mulo (Ton: 1) M.: «dicker Knicker» — cf. Jhick I sub 1).
 
Multimillionär M. — wie hd. (Inbegriff des größten Reichtums) — e féiert sech op wéi e M. — mengs de ech wär M.? — s. Millionär.
 
multiplizéieren trans./intr. Verb.: 1) «multiplizieren»; 2) «die Beine beim Gehen kreuzweise setzen, unsicher gehen, torkeln» — deen huet eng fatzeg an de Been, kuck emol wéi e multiplizéiert.
 
Moulure (wie frz.) F.: «Verzierung bei Gipser-, Schreinerarbeiten».
 
Mum(m) F. — s. Moum.
 
Mummelbuppen Pl. F.: «Hagebutten» (lok. Folscheid).
 
Mummenäercher Pl. — s. Aarmenä.
 
Mummenzéiwen Pl. F. — s. Däiwelsfiescht, Moumefäscht.
 
Mummes M. — s. Mommes.
 
Mumpitz, Mompitz M.: «Unsinn, Humbug» — wat erziels de do fir e M.? — gleefs du nach dorunner? dat as dach alles M.
 
Mum(p)s M. (Wb.06: F.): «Mumps, Ziegenpeter» — dafür auch: Baueremumps.
 
munch, mun(n)ech, muench (Echt.: moanch) Adj./Pron.: «manch» (Mosel, Osten wenig, Norden nicht gebräuchlich) — wat hun ech munche, munnéche Gank fir dech gedoen! — muencher Äfalt as schon al do eragefall — 't as scho muencher (engem) leed gin — moancher Mensch (Echt.).
 
munchaner, munchereen, muncheen Pron.: «mancher» — m. wir nët esou domm gewiescht! — muenchereen denkt alt, wann s d'et och esou gutt häss! — et huet scho m. muenches gemengt! — Schnellsprechreim: wa muencheree wësst, wat muencheree wéier, méich muenéchmol, muenchereen muencherengem méi Éier; do muenchereen nët wees, wéi muenchereen as, gët muenéchmol muencherengem muenéches verwass (MKr Nr. 541).
 
mu(e)ncherlä, -lee Pron./Adj.: «mancherlei».

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut