LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Mullfudder bis Munnerëfer Waasser (Bd. 3, Sp. 180b bis 181b)
 
Mullfudder N.: «Futter, das im Futtertrog verabreicht wird» — Zussetz.: Bak-, Brout-, Kéi-, Päerds-, Trietmull (s. d.); 3) «häufiger Flurname» — an der M.
 
Mull II (meist im Pl.: Mullen) F.: 1) «Miesmuschel, Eßmuschel» — dazu: Mulleniessen N., Mullefriess F.: (derb) «Essen, das nur oder hauptsächlich aus Muscheln besteht»; Mullenzopp F.; 2) «charakterloser Mensch».
 
Mull III N.: «Mullgewebe, Gaze».
 
Mull IV F. — s. Moul I.
 
Mull V M. — s. Mall II.
 
Mull(en)- (zu Mull I) -dësch M.: «Backmulde, die durch Auflage einer Platte als Tisch verwendet wurde, diente auch zum Aufbewahren des Brotes»; -kraz, -schär, -schier F.: a. «Trogscharre»; b. «Teigkratze».
 
Mullebierchen (lok.: Reimberg) F.: «Hagebutte» — cf. Millebéinchen.
 
Mullebutten, -butzen, -buppen (lok.) Pl. — s. Millebéinchen.
 
Mulligel M.: «Igel» — s. däreg Échel, Kéisécker. [Bd. 3, S. 181]
 
Mulles männlicher Vorname zu: Emil (s. d.).
 
Mulo (Ton: 1) M.: «dicker Knicker» — cf. Jhick I sub 1).
 
Multimillionär M. — wie hd. (Inbegriff des größten Reichtums) — e féiert sech op wéi e M. — mengs de ech wär M.? — s. Millionär.
 
multiplizéieren trans./intr. Verb.: 1) «multiplizieren»; 2) «die Beine beim Gehen kreuzweise setzen, unsicher gehen, torkeln» — deen huet eng fatzeg an de Been, kuck emol wéi e multiplizéiert.
 
Moulure (wie frz.) F.: «Verzierung bei Gipser-, Schreinerarbeiten».
 
Mum(m) F. — s. Moum.
 
Mummelbuppen Pl. F.: «Hagebutten» (lok. Folscheid).
 
Mummenäercher Pl. — s. Aarmenä.
 
Mummenzéiwen Pl. F. — s. Däiwelsfiescht, Moumefäscht.
 
Mummes M. — s. Mommes.
 
Mumpitz, Mompitz M.: «Unsinn, Humbug» — wat erziels de do fir e M.? — gleefs du nach dorunner? dat as dach alles M.
 
Mum(p)s M. (Wb.06: F.): «Mumps, Ziegenpeter» — dafür auch: Baueremumps.
 
munch, mun(n)ech, muench (Echt.: moanch) Adj./Pron.: «manch» (Mosel, Osten wenig, Norden nicht gebräuchlich) — wat hun ech munche, munnéche Gank fir dech gedoen! — muencher Äfalt as schon al do eragefall — 't as scho muencher (engem) leed gin — moancher Mensch (Echt.).
 
munchaner, munchereen, muncheen Pron.: «mancher» — m. wir nët esou domm gewiescht! — muenchereen denkt alt, wann s d'et och esou gutt häss! — et huet scho m. muenches gemengt! — Schnellsprechreim: wa muencheree wësst, wat muencheree wéier, méich muenéchmol, muenchereen muencherengem méi Éier; do muenchereen nët wees, wéi muenchereen as, gët muenéchmol muencherengem muenéches verwass (MKr Nr. 541).
 
mu(e)ncherlä, -lee Pron./Adj.: «mancherlei».
 
mu(e)néchmol Adv.: «manchmal».
 
Munitioun, Munutioun F.: «Munition» (Schießbedarf) — Mil.: M. ausgin, verdelen — übtr.: en huet all séng M. verschoss (alles vertan, seine Kraft verpulvert, seine Argumente erschöpft) — séng beschte M. verschoss hun (seine besten Argumente frühzeitig vorgebracht haben) — deen huet all séng M. bei de Fraleit verschoss, en daagt näischt méi — da komm mat der M. (spaßh. burschikos: komm mit dem Essen) — ech hat keng M. méi (kein Geld mehr), du wor de Spaass eriwwer.
 
Munn I M.: 1) «Widerrist» (bes. beim Pferd); 2) «Mähne» — dafür auch: Man.
 
Munn II F.: 1) «Geliebte»; 2) (lok.: Wiltz) «Kuß» — kréien ech keng M.? (bekomme ich keinen Kuß?); 3) «Vulva».
 
Munn III (lok. Redingen) F.: «Laune, Stimmung» — bes. in der Ra.: 't as mer nët an der M. (ich habe keine Lust dazu, bin nicht dazu aufgelegt) — wann et him an der M. as, da kriss de wat s de wëlls — cf. eppes am Kapp (s. d. sub 2)d.) hun, eppes stoen hun.
 
munnechs. munch.
 
Munnefell N.: «Zwerchfell».
 
munnen intr. Verb.: «dünken» — s. gemunnen.
 
Munnéng (Pl. Munnéngen — Bœven: Munjen, Bauschleiden: Munneg, Pl. Munnegen und Munnigen, Gilsdorf: Munnige, Echt.: Moanijhe, Pl. Moanijhen, Moaningen, Wiltz: Moanichen, Nösl.: Maanjen (Sg. und Pl.), Ga: Munneg, Pl. Munnegen, Munnéchen) F.: «kirchliches Heiratsaufgebot» — déi éischt, zweet, drëtt M. — et sin dräi Munnénge matenee gaangen — si hun haut déi éischt M. kritt — si sin an de Munnéngen — d'Brautleit sollen nët an der Mass sin, wou hir Munnénge gin — déi éischt M. wor ewell gaangen, du hun s'opgestéckt — haut hun se déi lescht M. kritt, e Mëttwoch gi se bestuet — Folkl.: dem Pfarrer wurde früher als Entgelt für das Heiratsaufgebot ein Stück Fleisch vom Broschtkär (s. d.) und ein Kranz Kuchen übergeben; in den Kirchenweistümern steht diese Gabe dem Pfarrer nur beim Hochzeitsfest zu.
 
Munnerëf, Munrëf (heute meist das schriftsprachliche: Mondorf vorgezogen) ON.: «Mondorf» — Dorf und Gemeinde Mondorf, Kanton Remich — 527 — die Dorfbewohner unterscheiden: d'Duerf und das Badeviertel, daher auch: Bad Mondorf (nach den dort erbohrten Thermalquellen) — ech gin op M. an de Bad, an d'Kur — dazu: Munnerëfer Waasser N.: «Heilwasser der Thermalquellen von Bad-Mondorf».

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut