LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Mullebierchen bis Munzen (Bd. 3, Sp. 180b bis 182a)
 
Mullebierchen (lok.: Reimberg) F.: «Hagebutte» — cf. Millebéinchen.
 
Mullebutten, -butzen, -buppen (lok.) Pl. — s. Millebéinchen.
 
Mulligel M.: «Igel» — s. däreg Échel, Kéisécker. [Bd. 3, S. 181]
 
Mulles männlicher Vorname zu: Emil (s. d.).
 
Mulo (Ton: 1) M.: «dicker Knicker» — cf. Jhick I sub 1).
 
Multimillionär M. — wie hd. (Inbegriff des größten Reichtums) — e féiert sech op wéi e M. — mengs de ech wär M.? — s. Millionär.
 
multiplizéieren trans./intr. Verb.: 1) «multiplizieren»; 2) «die Beine beim Gehen kreuzweise setzen, unsicher gehen, torkeln» — deen huet eng fatzeg an de Been, kuck emol wéi e multiplizéiert.
 
Moulure (wie frz.) F.: «Verzierung bei Gipser-, Schreinerarbeiten».
 
Mum(m) F. — s. Moum.
 
Mummelbuppen Pl. F.: «Hagebutten» (lok. Folscheid).
 
Mummenäercher Pl. — s. Aarmenä.
 
Mummenzéiwen Pl. F. — s. Däiwelsfiescht, Moumefäscht.
 
Mummes M. — s. Mommes.
 
Mumpitz, Mompitz M.: «Unsinn, Humbug» — wat erziels de do fir e M.? — gleefs du nach dorunner? dat as dach alles M.
 
Mum(p)s M. (Wb.06: F.): «Mumps, Ziegenpeter» — dafür auch: Baueremumps.
 
munch, mun(n)ech, muench (Echt.: moanch) Adj./Pron.: «manch» (Mosel, Osten wenig, Norden nicht gebräuchlich) — wat hun ech munche, munnéche Gank fir dech gedoen! — muencher Äfalt as schon al do eragefall — 't as scho muencher (engem) leed gin — moancher Mensch (Echt.).
 
munchaner, munchereen, muncheen Pron.: «mancher» — m. wir nët esou domm gewiescht! — muenchereen denkt alt, wann s d'et och esou gutt häss! — et huet scho m. muenches gemengt! — Schnellsprechreim: wa muencheree wësst, wat muencheree wéier, méich muenéchmol, muenchereen muencherengem méi Éier; do muenchereen nët wees, wéi muenchereen as, gët muenéchmol muencherengem muenéches verwass (MKr Nr. 541).
 
mu(e)ncherlä, -lee Pron./Adj.: «mancherlei».
 
mu(e)néchmol Adv.: «manchmal».
 
Munitioun, Munutioun F.: «Munition» (Schießbedarf) — Mil.: M. ausgin, verdelen — übtr.: en huet all séng M. verschoss (alles vertan, seine Kraft verpulvert, seine Argumente erschöpft) — séng beschte M. verschoss hun (seine besten Argumente frühzeitig vorgebracht haben) — deen huet all séng M. bei de Fraleit verschoss, en daagt näischt méi — da komm mat der M. (spaßh. burschikos: komm mit dem Essen) — ech hat keng M. méi (kein Geld mehr), du wor de Spaass eriwwer.
 
Munn I M.: 1) «Widerrist» (bes. beim Pferd); 2) «Mähne» — dafür auch: Man.
 
Munn II F.: 1) «Geliebte»; 2) (lok.: Wiltz) «Kuß» — kréien ech keng M.? (bekomme ich keinen Kuß?); 3) «Vulva».
 
Munn III (lok. Redingen) F.: «Laune, Stimmung» — bes. in der Ra.: 't as mer nët an der M. (ich habe keine Lust dazu, bin nicht dazu aufgelegt) — wann et him an der M. as, da kriss de wat s de wëlls — cf. eppes am Kapp (s. d. sub 2)d.) hun, eppes stoen hun.
 
munnechs. munch.
 
Munnefell N.: «Zwerchfell».
 
munnen intr. Verb.: «dünken» — s. gemunnen.
 
Munnéng (Pl. Munnéngen — Bœven: Munjen, Bauschleiden: Munneg, Pl. Munnegen und Munnigen, Gilsdorf: Munnige, Echt.: Moanijhe, Pl. Moanijhen, Moaningen, Wiltz: Moanichen, Nösl.: Maanjen (Sg. und Pl.), Ga: Munneg, Pl. Munnegen, Munnéchen) F.: «kirchliches Heiratsaufgebot» — déi éischt, zweet, drëtt M. — et sin dräi Munnénge matenee gaangen — si hun haut déi éischt M. kritt — si sin an de Munnéngen — d'Brautleit sollen nët an der Mass sin, wou hir Munnénge gin — déi éischt M. wor ewell gaangen, du hun s'opgestéckt — haut hun se déi lescht M. kritt, e Mëttwoch gi se bestuet — Folkl.: dem Pfarrer wurde früher als Entgelt für das Heiratsaufgebot ein Stück Fleisch vom Broschtkär (s. d.) und ein Kranz Kuchen übergeben; in den Kirchenweistümern steht diese Gabe dem Pfarrer nur beim Hochzeitsfest zu.
 
Munnerëf, Munrëf (heute meist das schriftsprachliche: Mondorf vorgezogen) ON.: «Mondorf» — Dorf und Gemeinde Mondorf, Kanton Remich — 527 — die Dorfbewohner unterscheiden: d'Duerf und das Badeviertel, daher auch: Bad Mondorf (nach den dort erbohrten Thermalquellen) — ech gin op M. an de Bad, an d'Kur — dazu: Munnerëfer Waasser N.: «Heilwasser der Thermalquellen von Bad-Mondorf».
 
Munnes F.: 1) «Katze» (Ammenspr.); 2) «Vulva» — cf. Munn II sub 3), Munni. [Bd. 3, S. 182]
 
Munni I F.: 1) «Katze» (Ruf- und Kosename, auch: Minnimais-chen — Ammenspr.); 2) «Küßchen» — cf. Munn II sub 2); 3)s. d. vor. sub 2).
 
Munni II M.: 1) «Zuchtstier»; 2) übtr.: «grober Kerl».
 
Munrëf ON.: 1)s. Munnerëf; 2) «Menufontaine» (Dorf der belgischen Provinz Luxemburg bei Fauvillers) — dafür auch: Munerhof.
 
Munsebunsel F.: 1) «kleine Glaskugel zum Knickerspiel» (diente früher als Verschluß der Limonadeflaschen — cf. Aga(t)); 2) (lok.) «Hagebutte» — auch: Muselbusel.
 
Munz M.: 1) «Pansen der Wiederkäuer»; 2) (lok.: Kanton Wiltz) «Minze, Pfefferminze» — cf. Manz, Peffermënz.
 
Munzefrësser M.: «Schimpfwort für die Einwohner aus Clausen» (s. d.).
 
Munzgefaach N.: «Pansen, Teil des Rindermagens».
 
Munzen I ON.: «Munshausen» — Dorf und Gemeinde Munshausen, Kanton Clerf — 62.
 
Munzen II Pl. M.: 1)s. Munz sub 1); 2)s. Munzefrësser — déi Clausener M.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut