| Nout-/nout- -ausgank M.: «Notausgang»; -bréck F.: «Notbrücke»; -brems F.: «Notbremse» — spaßh. zu einem Kind: zéi d'N. (lauf nicht so schnell); -behollef M.: «Notbehelf»; -daf M.: «Nottaufe» — s. Géidaf; -fall M.: «Notfall»; -hëllefer M. Pl.: «Nothelfer» (die vierzehn hl. Nothelfer: Blasius, Dionysius, Erasmus, Ägidius, Cyriakus, Achatius, Georgius, Eustachius, Pantaleon, Christoph der Riese, Vitus der Knabe, Barbara, Margaretha, Katharina) — iron.: de fofzéngten N. (der Überflüssige) — cf. dat fënneft Rad um Won; -holz N.: 1) «Notholz» — in dem alten Rechtsbegriff: Nout- an Doutholz (Nutz- und Fallholz); 2) «Probeholz zum Fugen»; -kléi M.: «Inkarnatklee» — dafür auch: russesche Kléi (s. d.); -ligen F.: «Notlüge» — dafür auch: wäiss Ligen; -räf, -reef M.: «Notreifen» (Winzerspr.: verstellbarer Reifen, der im Notfall einen gesprungenen Faßreifen ersetzt, damit der Wein nicht ausläuft); -rank M., -schlaf N.: «Notring, offenes Kettenglied» — cf. Glidd sub 1); -stall M.: «Notstall» (durch Querbalken verbundene Eckpfosten, Vorrichtung des Schmiedes zum Beschlagen der Pferde und anderer Zugtiere) — du gehéiers an en N. (zu einem wütenden Menschen); -stopp M.: 1) «Lückenbüßer» — bei deem flotte Meedche wëllt ech nawell N. sin; 2) «Notnagel» (Wb.06); -wenneg, -wendeg Adj./Adv.: «notwendig» — e noutwennegt Iwwel — sou n. wéi d'deeglecht Brout — 't wir jo nët n. gewiescht — cf. néideg; [Bd. 3, S. 231] -wennegkät, -wendegkät F.: «Notwendigkeit» — en huet d'N. dervun nët agesinn; -wier F.: «Notwehr».
nout Adj.: «not» — wann et n. dät, da si mir do — cf. not.
Nout II (Echt.: Nutt) F.: 1) «Note» (Musik) — e spillt ouni Nouten (ohne Noten, auch: ohne Notenkenntnis) — e ka keng dräi Noute liesen, an e wëllt en dichtege Musikant sin — ech kann d'Noute liesen, awer nët sangen — wat hun déi eppes gespillt, et war keng richteg N. derbäi — übtr.: e gouf no allen (den) Nouten zerschloen (derb durchgeprügelt) — ech hun him et geblosen, an dat no den Nouten — ech hun em et no den Noute lafe gelooss; 2) (im Pl.: Nouten) «Musik, Partitur» — wien huet d'Noute gemaach (geschriwwen)?
Noute(n)- -blat N.: «Notenblatt» — si hun him d'Nouteblieder durechernee gehäit (sie haben ihm einen Streich gespielt); -heft(chen) N.: «Notenheft(chen);» -pabeier M.: «Notenpapier»; -pult N.: «Notenpult»; -stänner M.: «Notenständer».
Nout III (lok.) F.: «Nute» — s. Nutt I.
Nouthuwwel M. — s. Nutthuwwel.
Noutem ON.: 1) «Nothum» — Dorf der Gemeinde Mecher, Kanton Wiltz — 94; 2) «Nothomb» — Dorf in der belgischen Provinz Luxemburg — B 10.
noute-neleg Adv.: «knapp, kaum» — s. neleg.
Nouzen Pl. — s. Nauzen.
nouzen (veraltet, lok.: Echt.) trans. Verb.: «zurechtweisen, rügen» — än ordentlich duerch-n. — Abl.: Genouz N.: «andauerndes Rügen» — seines G. säin ich sat wi d'Kaz der kaler Eerbëssen (s. Ierbës).
Nouzereien Pl.: «kleinliches Kritisieren, ungerechtes Anklagen»,
Noviz, M., Novice (wie frz.) F.: «Novize, Novizin» — dazu: Noviziat N.
November M.: «November» — Bauernregel: N. naass, gët vill Gras — s. auch sub Mount.
nowell — s. nawell.
Nu M.: «Nu, Augenblick» — ech sin am N. erëm — an engem N. wor alles aus an un, féx a fäerdeg — 't wor am N. geschitt — cf. Hou, Hu. | |