LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Organisatioun bis Oskar (Bd. 3, Sp. 296a bis 297a)
 
Organisatioun F.: 1) «Organisation»; 2) «Veranstaltung» — Zussetz.: Schoulorganisatioun.
 
organiséieren trans. Verb.: 1) «organisieren, veranstalten» — et wor alles gutt organiséiert — eng Festlechkät o.; 3) «sich unrechtmäßig durch List oder Gewalt aneignen» (der deutschen Soldatensprache aus dem zweiten Weltkrieg 1940-1945 entnommen) — dazu substantiv.: hien as gutt am O.
 
organiséiert Verbadj.: «organisiert» — di meescht Aarbechter sin hautdesdaags o. (gewerkschaftlich o.).
 
Organist M.: «Organist».
 
Orgeat (wie frz. — Ga) M.: «Gerstentrank, Kühltrank».
 
Orgie (Pl. Orj(h)iën — Ton: 1 oder 2) F.: «Orgie» — si halen Orjhiën of.
 
Orgelist M.: 1) «Organist»; 2) (lok.: Grevenmacher) «leichtsinniger Musiker» — s. Organist, Uergelist.
 
Orickelchen F.: «Aurikel» (Primula auricula).
 
orientéieren Verb. 1) refl.: «sich zurechtfinden»; 2) intr.: «unterrichten» — hien as schlecht (gutt) orientéiert.
 
Origine (wie frz. — Pl. Orijhinnen) M. und F.: «Herkunft» — e ka séng O. nët verläächnen.
 
Original (oriʒin/a:l) M.: 1) «Original, Urschrift» — e liest alles am O. — ech geséich gär den O. vun deem Akt; 2) «eigenartiger Mensch».
 
Orchester (or/kεstər) M.: 1) «Orchester»; 2) «Orchesterraum».
 
orchestréieren trans. Verb.: «für Orchester bearbeiten».
 
Orléans (wie frz., Ton: 1 — lok: Uerlejang, Uerlejan — C) M.: «Kleiderstoff».
 
Orléanskläd, -kleed N.: «Kleid aus Orléans-Stoff».
 
Ornament, Ornement (Pl. Ornamenter) M. und N.: «Ornament».
 
Ornat M.: «Ornat» — in der Redewendung: am vollen, a vollem O. (im ganzen Gepränge).
 
ornéieren trans. Verb.: «ornieren, schmücken» — ornéiert Buschtawen (Prachtbuchstaben, verzierte Kapitälchen — Ga).
 
Orphelinat (wie frz., oft mit t gesprochen) M. u. N.: «Waisenhaus» — s. Wesenhaus.
 
Orphéon (wie frz., Ton :1) M.: «Name für Gesang- oder Musikvereine».
 
Orteñss. Hortense sub 1 und 2) — blo, wäiss (H)orteñsen.
 
Ortograf M. und F., Ortografi F.: «Orthographie» — eng gutt, e gudden Ortograf — eng richteg, schlecht Ortografi.
 
ortografesch Adj.: «orthographisch» — en ortografesche Feler.
 
Orvaler (Ton: 1) «von Orval» — O. Béier M. (Bier der Abtei Orval);
 
O. Blumm F.: «Gichtkraut, Gnadenkraut» (Gratiola off.); O. Téi N.: «Gichtkrautaufguß» (Gratiola und Herba Roberti).
 
Oschtchen, Oschtjen, Hoschjen, Ëschtchen (Pl. Hoschtercher, Oschtercher) F.: 1) «Hostie» — eng geseent(en) O.; 2) «Oblate» a. z. B.: «Unterlage bei Gebäck»; b. «farbige Scheibe aus Gebäck oder Fett als Schmuck des Kirmesschinkens»; c. «kleine, weiße oder gefärbte Scheibe aus Oblatenmasse, -teig, die ehedem zum Festkleben von Formularen (z. B. Abwesenheitslisten, Stundenplänen), auch wohl zum Verschließen von Umschlägen benutzt wurden» — cf. Oblat.
 
Osécken (Ton: 1 — Nösl.: Osigen, Osicken) Plur. tant.: «sehr grober Abfall beim Flachs- u. Hanfbrechen» (diente zur Herstellung von groben Tüchern — s. Oséckenduch) — Ga: «Schwungwerg» — cf. Ospen, Ëspen, Anen.
 
osécken Adj.: «aus dem groben Abfall, Osécken, hergestellt» — dazu: [Bd. 3, S. 297] oséckeg Adj./Adv. — o. gestréckt (schlecht gestrickt, so daß die Fäden herausstehen).
 
Osécke(n)- -duch N.: «sehr grobes linnenes Tuch zum Anfertigen von Asch-, Saattüchern, Säcken usw.» — Ggs.: Räischtenduch (s. d.) — O. as esou staark, déi lescht Tëll fällt op der Kiirfechtstrap erof (lok.: Osweiler); -hiem N.: «grobes linnenes Hemd» — en O. dauert e Liewe laang; -kiddel M., -schip F.: «grober linnener Kittel»; -stréisak M.: «grobes linnenes Unterbett zum Einfüllen von Stroh oder Kaff».
 
oseleg Adj. — s. ouseleg.
 
Osens. Ospen.
 
Oskar männlicher Vorname: «Oskar» — erscheint als: Oss(i).

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut