LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Padatten bis Paia(a)ss (Bd. 3, Sp. 307b bis 308b)
 
Padatten (meist: Badatten) Pl. F.: «Kartoffeln» (spaßh.) — frz. patate.
 
Padett(er)cher Pl. 1)a. «kleine Füße»; b. «kleine, zierliche Tanzschuhe» — im Kinderlied: d'Jëffercher mat hire P.; 2) (lok.: Echt.) «panierte Schweinsfüße» — Zussetz.: Schweinspadettercher.
 
Padettéi, Badettéi(Ton: 2) M.: «Art Tanz» (frz. pas d'été — Wb.06) — hues de de Badettéi nees gefletscht? (lok. Mamer: bist du wieder ausgegangen, wo hast du dich herumgetrieben?).
 
Paddel N.: «Paddel».
 
Paddelboot N. — wie hd.
 
paddelen intr. Verb.: «paddeln».
 
Padem M.: «Quecke» (Nösl.) — cf. Ongras.
 
Paf M.: 1) «Pfaffe» (heute fast immer pej.) — Ra.: wéi kënnt der Däiwel un e (de) P. — en houere P. — e ka kee P. richen, geschweins nach gesinn — dee fréiss (all muerges) e P. aniichter, e P. beim Kaffi — cf. danzen sub 3, lafen; 2) «Kirchengänger, Frömmler» — dat as nun awer emol e gellege P.; 3) (politisch) «Anhänger der früheren klerikalen Rechtspartei, heute der Christlich-Sozialen Volkspartei» — d'Pafen hu Sëtzer bei de Wale (Wahlen) gewonn.
 
Pafe(n)- -begierlichkät, -keet F. — s. Bauerelëmmelzegkät; [Bd. 3, S. 308] -bippercher Pl. F.: 1) «Belemniten»; 2) «Kartoffelsorte»; -dall Ortsbez.: «Pfaffenthal» (Vorstadt von Luxemburg) — iron.: am P. sin och fei Leit — dat si Pafendaller Manéieren — Neckreim: déi Pafendaller Gecken / se leien op den Hecken / se leien op de Kuelen / der Deiwel soll se huelen — cf. MKr. Nr. 608 — déi Pafendaller Säckdréier — dazu: Pafendallerbierg M. -frësser M.: «Pfaffenfresser»; -geméch N.: «Pfaffengetue» — cf. -zirk; -gutt N.: «Kirchengut» — im Spw.: P. dät sele gutt (von Geistlichen ererbtes Gut (Kirchengut) bringt selten Glück); -haass M.: «Pfaffenhaß» — P. geet iwwer d'Graf; -hittchen M.: «Spindelbaum» — roude P. (Evonymus europaeus) — schwaarze P. (Rainweide, Ligustrum vulgare) — auch: -schéng(el)chen; -kanner Pl. N.: «Samenkolben der Herbstzeitlose im Frühling» — dafür auch: Houerekanner; -kënnercher Pl. N. 1)s. Pafenhittchen; 2) (lok. z. B. Ehnen, Consdorf) «Aronstab» — cf. Aroumblumm, Zierwuerzel; -millen Stellenbez.: «Fünfbrunnen» (Kloster, Hof und Mühle bei Ulflingen); -sak M.: 1) «lange, weite Tasche» — an e P. geet vill, e P. huet kee Buedem — d'as eppes ewéi e P. (es hat kein Ende); 2) «Hirtentäschel» — cf. Häerzkraitchen, Täschekraitchen; -schéng(el)chen M. — s. -hittchen; -schwitz M.: «Pfaffenknecht»; -stéck N.: «Lendenbraten, Filet, das beste Stück Fleisch am Tier»; -täsch F. — s. -sak sub 1); -zirk M.: «Pfaffengetue».
 
pafeg Adj.: 1) «bigott» — cf. quiseleg; 2) «klerikal» (politisch) — cf. Paf sub 3) — dazu: Pafegkät, -keet F.
 
paff I Adj.: «verblüfft, verdutzt» — ech wor ganz p. — ech si p. — cf. platt sub 3).
 
paff II Interj. — im Abzähl-, Kinderreim: mir schéisse mat Kanounen, piff, p. Bounen.
 
Paff M.: 1) (lok.: Vianden) «Pfiff» — dafür dort auch: Paffert; 2) in den neg. Raa.: 't huet em mol nët e (de) P. gedon, et deet em kee P. (es hat ihm nicht das Geringste geschadet, ausgemacht) — dat deet kee P. wéi (schmerzt gar nicht) — deen as kee P. wäert (taugt gar nichts) — cf. Fatz M., — dafür auch: Batz.
 
paffen intr. Verb.: «paffen» — cf. patschen sub 3).
 
Paffert M.: 1) «starker Raucher» — cf. Patschert sub 1); 2) (lok.: Vianden) «Pfiff» — s. Paff sub 1).
 
pagare (spaßh., italienisch) trans./ intr. Verb.: «(be)zahlen» — p., son d'Italiener — lo as et awer p. (jetzt heißt es zahlen) — cf. paien.
 
Pai (kurz) F.: «Löhnung, Lohn» — eng déck, gutt, kleng P. — d'P. siche goen (die Löhnung abheben) — et gët (nees) geschwë P. — d'P. dropman — hie versäift séng ganz P., an d'Fra an d'Kanner hun näischt z'iessen — en huet séng ganz P. mat (bei) der Kaart verspillt — d'Fra kritt d'P. (die Löhnung wird an die Frau ausgezahlt) — en huet keng P. méi kritt (er wurde entlassen) — e kritt alles vun der P. ofgehalen — ech wette méng P. (Paitut), datt et stëmmt — si hun eng duebel P. (Doppelverdiener, Mann und Frau) — du hues gutt téinen, bei iech kommen e puer Paiën eran — Zussetz.: Kellereis-, Mëllech-, Molkereispai (s. d.).
 
Pai- -dag M.: «Lohntag» — P., sot d'Fra zum Mann, d'Pai eraus, d'Schong aus, d'Trap aus; -tut F.: «Lohnkuvert» — en huet d'P. verluer; -ziedel M.: «Lohnzettel».
 
Paia(a)ss M. — s. Paillasse I und II.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut