PanPane-PanebräiPanebrittchenPanebroutPanefëscherPanefléckerPanejeërPanejeërPanadePanama, PanamashuttPanam(a)s-Panam(a)sholzPanam(a)sschielPanariPanaschPanachéPanascheepanaschéierenPanachagepanaschéiertPandPandouerPanechpanéierenPanéiermielPanéiergrimmelenPanéilpang, pangsdegPangPangkoch, -kuchPangkuchspanPanierPankratiusPannPannPannPanneauPanoram(m)apan(t)schenPan(t)schertPantPantëffelchenpantegPantoffel, PantuffelPantoffelheldPantomin, PañtominPanzPanz-PanzbrudderPanzguertPanzmajouerPanzrappechtPanzrëssPanzschlagPanzspeckPanzvollistPanzerpanzerengepanzertPanzerpäerdPapPap-PapämerPapbiischtPapdëppenPapgräzPapgreezPapschosselPapschosselpapegPapegkät, -keetpapenPaperPapeierPapeteriePapt(e)riPapierP. glacé, P. couchéP. chinéP. mâchéP. musiquePapillonPapillottePapijottPappPappaPappe(n)-PappendälPappendeelPappendagPappejongPappekandPappemeedchenPappegei, Papagei, Poppegei, PoppegiPappenheimerPaperassepapperegpapper-lapp, -lapapp, -lappa, -lapaaPart | Pan (Ösl.: Pann) F.: 1) «Pfanne» — eng äerde, bleche, eise, koffer P. — d'P. as verbrannt (durchgebrannt, darin bereitete Speisen brennen daher leicht an) — sou gët an der P. (auch: sou gët de Bräi) geréiert (in Uhrzeigerrichtung, auch übtr.: nach der gewohnten Art und Weise) — en Ä an der Pan (Spiegelei) — Raa.: d'P. klaken (s. d. sub 3) — déi kleng P. an déi grouss schloen ( a. alles aufbieten, was das Haus vermag — b. es sich gut sein lassen) — engem d'Är an d'P. schloen (zum Zeichen, daß jem. als Freier genehm ist — dagegen: de Paangech (s. d.) gebak kréien — abgewiesen werden — cf. Noss) — en as drun wéi d'P. an der Fuesent (s. d. sub 1) — e vergeet wéi de Gréif (s. d. sub 1) an der P. — deen huet eng mat der P. kritt (er ist nicht recht bei Trost) — een op der P. (Pännchen) hun (das Bedürfnis haben einen Bauchwind streichen zu lassen) — Spw.: besser e Gif an der P. wéi en Hiecht am Weier (besser den Sperling in der Hand als die Taube auf dem Dach) — hiirt Kleed huet eppes un der Pan geloosst (sie hat sich in der Küche geschwärzt); 2) «Zündpfanne» — cf. Pännchen sub 2) — Zussetz.: Aasch-, Bett-, Kuche-, Kranze-, Pangkuchs-, Taartepan; 3) «Schöpfgefäß» (beim Keltern gebraucht) — cf. Boll, Schäff, Schäffel, Schwéngspan.
Pane- -bräi M. (lok.: Panebraiche) — im Kinderspiel: P. maachen (die Hände der verschiedenen Mitspieler werden reihum aufeinander gelegt, die zu unterst liegende Hand herausgezogen und wieder oben hin gelegt — im Nösl. heißt dieses Spiel: Pankich baachen); -brittchen (lok.: Vianden — zu Brot — Braten) M.: «Schweinefilet»; -brout N.: «Pfannenbrot» (im Ggs. zu Brot aus Brotkörben); -fëscher M.: «unsportlicher, nur auf das Fangen vieler Fische (auch untermaßiger) erpichter Fischer»; -flécker M.: 1) «Pfannenflicker» (abfällig für Blechschmied, Spengler); 2) «zotiges Lied»; -jeër M.: «Aasjäger, Schießer»; -stäerchen, -stäerz(el)chen, -stéch, -stéisser(chen), -wappertchen, -wippchen, -wippert, -wuppert M.: «Bachstelze» (Motacilla) — cf. Baachstäerzchen — dafür auch: Jappmännchen (Eschweiler/Wiltz), Wippwapp, Wipperche (Esch-Sauer), Neol. Baachstelz — giele P. (Viehstelze — M. flava) — groe, bloe, wäisse P. (Bachstelze — Motacilla alba) — Wanterp. (Gebirgsstelze — Motacilla cinerea) — en huet Been ewéi e P. (sehr dünne Beine).
Panade (wie frz.) F.: «Brotsuppe».
Panama, Panamashutt M.: «Panamahut, Hut aus feinem Stroh».
Panam(a)s- -holz N.: «Panamholz»; -schiel F.: «Panamaschale» (Quillaja saponaria — früher zum Waschen feiner Stoffe und empfindlicher Farben gebraucht).
Panari (Ton: 2. u. 3) M.: «Nagelgeschwür» — dafür meist: Ëmlaf (s. d.), rosene Wurem.
Panasch (Ton: 2) M.: «Helmbusch, Federbusch» — hien huet mat P. gewonnen (mit Glanz) — frz. panache.
Panaché (wie frz.), Panaschee (Ton: 3) M.: «Bier oder Wein mit Sprudel».
panaschéieren intr. Verb.: «panaschieren» — dazu: Panachage (wie frz.) M.: «Panaschierung».
panaschéiert Verbadj.: «panaschiert, buntfleckig» — panaschéierte Liguster.
Pand (Pl. Pänn, Pänner — Echt.: Peen) M. und N.: «Pfand» — op P. léinen (auf Pfand leihen) — wat gës de mer fir mäi P.? (Frage des Finders an den Verlierer, damit dieser den Verlust merken soll) — si hu P. gespillt (Pfänderspiel) — e P. aléisen (einlösen) — Zussetz.: Ënnerpand.
Pandouer (lok.: Pandu(e)r) M.: 1) «Pandur» (mit der Nebenbedeutung der Grausamkeit) — e frësst, flucht, säift wéi e P. — si hausen ewéi d'Pandoueren — P. maachen (die ganze Schüssel leeren); 2) «Art Kartenspiel»; 3) «eßbare Platterbse» (Lathyrus sativus) — dafür auch: Dompouer, Domporen, Kächer II, Lënjhouer, Lëns(j)ouer, Lenzonen.
Panech M. — s. Paangech.
panéieren trans. Verb.: «panieren» — ech hätt dat do (scil.: Meedchen) léiwer réi, wéi dech panéiert an a Botter gebroden — e panéierte Schnitzel — eng panéiert Kotelett.
Panéiermiel N.: «Paniermehl» — dafür meist: Chapelure (s. d.). [Bd. 3, S. 312]
Panéiergrimmelen Pl. F.: «(körniges) Paniermehl».
Panéil F.: «Paneel» (Füllung in Tür und Wand) — e wor esou wëll, en huet d'Panéilen ageschloen.
pang, pangsdeg Interj. (lautmalend): «bautz» — p. (du) luch en do — et huet eng Kéier pang gemaacht, an du war et geschitt — dafür auch: bang.
Pang M.: «Bettseite».
Pangkoch, -kuch M. — s. Paangech.
Pangkuchspan F.: «Pfannkuchenpfanne».
Panier (wie frz., Ton: 1 — Pl. Panjeën) M.: 1) «Körbchen mit Spielmarken» (bei verschiedenen Kartenspielen) — maach de P. alt an d'Rei, da fänke mer un (lege die Spielmarken bereit, zähle die Spielmarken ab) — ech hu mäi P. (habe meine Spielmarken in vorgesehener Zahl) — loosse mer e P. spillen — de P. as eidel, mir musse bäisetzen; 2) «Seitenbausch des Reifenrocks» (Ga).
Pankratius Heiligenname: «Pankratius» — Wetterregel: P., Servatius a Bonifatius derbäi, dat sin där Helleger a gestreng Hären dräi (dass déi streng Hären zum Schënner wären — D) — Pankraz, Servaz a Bonifaz, déi maachen dem Bauer a Gäertner baang, zëm Gléck d'streng Häre regéiere nët laang (D) — cf. Äishellegen.
Pann I F.: «Panne, Störung» — eng P. um Auto, am Elektrëschen, am Tëlefon usw.; 2) (übtr.) «Hemmung».
Pann II F.: «Art Seidensamt».
Pann III. F. — s. Pan.
Panneau (wie frz., Ton: 1) M.: 1) — s. Panéil; 2) «Holzplatte»; 3) «Reklame-, Anschlagtafel».
Panoram(m)a M.: 1) «Panorama»; 2) — s. Pallramma.
pan(t)schen trans./intr. Verb.: «panschen» (Wein, Milch verfälschen); 2) «planschen».
Pan(t)schert M.: «Panscher» — Zussetz.: Wäipan(t)schert — cf. Schmierert sub 3). | |