pantegPantoffel, PantuffelPantoffelheldPantomin, PañtominPanzPanz-PanzbrudderPanzguertPanzmajouerPanzrappechtPanzrëssPanzschlagPanzspeckPanzvollistPanzerpanzerengepanzertPanzerpäerdPapPap-PapämerPapbiischtPapdëppenPapgräzPapgreezPapschosselPapschosselpapegPapegkät, -keetpapenPaperPapeierPapeteriePapt(e)riPapierP. glacé, P. couchéP. chinéP. mâchéP. musiquePapillonPapillottePapijottPappPappaPappe(n)-PappendälPappendeelPappendagPappejongPappekandPappemeedchenPappegei, Papagei, Poppegei, PoppegiPappenheimerPaperassepapperegpapper-lapp, -lapapp, -lappa, -lapaaPartPaartPar, PorPar-Por-ParbuchPorbuchPardéngschtPordéngschtPargaartPorgaartParguttPorguttParhausPorhausParhärPorhärParkandPorkandParkiirchPorkiirchParkiirfechtPorkiirfechtParmassPormassParprëssëssiounPorprëssëssiounParregëschterPorregëschterParwiddemPorwiddemParadparadéierenParademarschParadäisParadisParadishuttParaffParaffinParaffinnenuelegParagraphParajhenParalellparalell | panteg Adj.: «kahmig» — de Wäi gët p. — cf. Pant.
Pantoffel, Pantuffel M. und F.: 1) «Pantoffel» — ënner dem P. stoen — e war nach (schons) an de Pantoffelen (noch nicht [nicht mehr] fertig angezogen) — cf. Schlapp F.; 2) «Schuh» (spaßh.) — wat hues du fir Pantoffelen? — dazu: Pantoffelheld M. — wie hd.
Pantomin, Pañtomin (Ton: 3) F.: «Pantomime» — Echt.: si hoan en Zäitche matenä P. gespillt.
Panz (phV. cf. LSA Karte 2) [ganz], Pl. Pänz, Dim. Pänzchen — Pl. Echt.: Pënz, Dim. Pënzchen) F.: 1) «Pansen, erster Magen der Wiederkäuer» — d'P. as fir Kuddelfleck ze maachen — d'Kou huet d'P. opgelaf; 2) (übtr. derb) «Wanst, Magen, Leib, Bauch» — wat huet deen eng P.! — eng P. ewéi eng Bauchbidden — der Däiwel mag deem d'P. ewechschleefen! (er hat sehr viel gegessen) — Verwünschung: der Däiwel huel (hëlt) der d'P. — deen daagt (dem Däiwel) an der P. näischt — deen huet der Däiwel an der P.! — hues de keng Schimt an der P.? — du domm P. do! — du verfroosse P.! — hie kennt nëmme séng (bet.) verfroosse P. — hien as sénger P. kee schlechten Här — en as sénger P. getrei — en huet sech d'P. (eng P.) voll gefriess, an du as e gaang — lo hu mer d'Pänzchen erëm gefëllt — si haten sech eng P. voll gesoff, et hätt ee kënnen eng Séissel op hirem Nuebel klappen — en huet sech d'P. schwenke gelooss (er hat sich freihalten lassen) — deen huet all Dag d'P. voll (ist betrunken) — en huet d'P. voller Feierowend (dsgl.) — wat haten déi erëm d'P. voll! — kommen ech voll heem, da wënscht méng Fra mer nach e Fudder (derbäi) an d'P. — du kriss der laanscht d'P., 't gët der laanscht d'P., mäi léiwe Jong (bekommst Prügel) — ech hun e mam Fouss op d'P. gestouss (gerannt), datt et gequackst huet — ech rennen dech mam Fouss op d'P., datt s de vrecks — ech krut se (scil.: d'P.) al gerappt (wurde streng ausgescholten) — en as faul an der P. (er ist tuberkulös, auch: er ist nicht gesund) — en huet sech d'P. erkaalt (erkältet) — e läit mat der fauler P. nach am helle Virmëtteg am Bett — ech hun d'Aarbecht (hun alles) op der P. — dat as der gutt op der (dommer) P. (schadet dir rein gar nichts) — hien as ellen op d'P. gaang (gefall — er ist arg hingefallen) — bleif du dach mat der (mat dénger dommer) P. doheem, ewech do; 3) «Wölbung» — 't as eng P. an der Strooss — de Schlauch huet eng P. — d'Faass rënnt an der P.; 4) «Knirps, Bube» — nu kuck emol déi verdréinte [Bd. 3, S. 313] P.! — gitt der ewech, dir kleng Pänz! — cf. Pänzer(t) — Zussetz.: Béier-, Déck-, Drecks-, Friess-, Frooss-, Grompre-, Kou-, Lidder-, Saufpanz.
Panz- -brudder M.: «Dickwanst»; -guert F. u. M.: 1) «Bauchriemen» (Pferdegeschirr — dafür auch: Wantriär (frz. ventrière)); 2) «Leibriemen, -gürtel» — maach, datt d'P. nët räisst (gesagt, wenn jem. viel ißt); 3) «Korsett, Schnürleib» (spaßh.); -majouer M.: «dickleibiger Mensch»; -rappecht F.: «Schelte, Gardinenpredigt» — wat krut ech eng P.!; -rëss M.: 1) «Faßumriß, -umfang» (Küferspr.); 2) «Bauchumfang»; -schlag M.: 1) «Sturz, Fall» (burschikos) — wat hun ech e P. gemaacht, zéng Meter durech d'Luucht; 2) «Aufschlag auf das Wasser bei mißglücktem Kopfsprung» — cf. Plongeon; -speck (lok. Binsfeld: Pannspeck) M.: «Speck vom Bauch»; -vollist M.: «Betrunkener» (spaßh.) — et wore gëscht nawell vill Panzvollisten eraus.
Panzer M. — wie hd. — stur ewéi e P.
panzeren trans. Verb. — wie hd. Verbadj.: gepanzert — e gepanzerte Won (Mil.).
Panzerpäerd N. — in der Ra.: hie kënnt do opgedonnert wéi e P.
Pap (Nösl.: Papp) M.: «Pappe, Kleister» — 't as eppes ewéi P. (z. B. von einer mißglückten weißen Tunke) — P. opmaache fir ze tapezéieren.
Pap- -ämer M.: «Kleistereimer»; -biischt F.: «Kleisterbürste»; -dëppen N.: «Kleistertopf»; -gräz, -greez F.: «Schimmel des Kleisters»; -schossel F.: 1) «Kleistertopf»; 2) auch M.: «Buchbinder» (spöttisch — Gestalt in «De Scholdschäin» von Dicks); 3) «Schmeichler, Schönredner» — dazu das Dim.: Papschësselchen (iron. Kosewort).
papeg Adj.: 1) «klebrig»; 2) «süßlich, widerlich, schmeichlerisch» — sou e papegt Wiese geet mer géint de Stréch — ee! deen as esou p. — dazu: Papegkät, -keet F.
papen trans./intr. Verb.: «pappen» — d'Schong p. (die Schuhsohlen mit Kleister zusammenkleben oder auch nur einreiben).
Paper M.: «Spielball» (lok. Remerschen).
Papeier M. — s. Pabeier.
Papeterie (wie frz.), Papt(e)ri F.: «Papierhandlung» — cf. Pabeierbuttéck.
Papier (wie frz., Ton: 1 oder 2) M.: «Artikel für die Zeitung, den ein Autor einreicht» (Druckerspr.) — dazu: P. glacé, P. couché (wie frz., beide Ton: 1) M. (Druckerspr.): «Kunstdruckpapier»; P. chiné (wie frz., beide Ton: 1) M.: «Papier, das in der Papiermasse feine Fädchen aus Seide, Farbstreifchen, Härchen usw. enthält» (Druckerspr.); P. mâché M.: «Papiermaché»; P. musique (wie frz., beide Ton: 1) M.: «Notenpapier» — in der Ra.: dat geet ewéi P. m., Pappieesmusek (reibungslos, schnell, wie am Schnürchen — nach der frz. Ra.: c'est réglé comme papier à musique).
Papillon (wie frz., Ton: 1) M.: 1) «kleiner Streuzettel» (Reklamezettel, auch für Zirkulare, die Handwerker oder neue Geschäfte [in der Nachbarschaft] austeilen lassen); 2) «Fliege» (Kravatte); 3) «Schmetterling» (lok. z. B. Rodingen).
Papillotte (wie frz.), Papijott F.: «Haarwickel aus Papier». | |