LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Panzerpäerd bis Par, Por (Bd. 3, Sp. 313a bis 314b)
 
Panzerpäerd N. — in der Ra.: hie kënnt do opgedonnert wéi e P.
 
Pap (Nösl.: Papp) M.: «Pappe, Kleister» — 't as eppes ewéi P. (z. B. von einer mißglückten weißen Tunke) — P. opmaache fir ze tapezéieren.
 
Pap- -ämer M.: «Kleistereimer»; -biischt F.: «Kleisterbürste»; -dëppen N.: «Kleistertopf»; -gräz, -greez F.: «Schimmel des Kleisters»; -schossel F.: 1) «Kleistertopf»; 2) auch M.: «Buchbinder» (spöttisch — Gestalt in «De Scholdschäin» von Dicks); 3) «Schmeichler, Schönredner» — dazu das Dim.: Papschësselchen (iron. Kosewort).
 
papeg Adj.: 1) «klebrig»; 2) «süßlich, widerlich, schmeichlerisch» — sou e papegt Wiese geet mer géint de Stréch — ee! deen as esou p. — dazu: Papegkät, -keet F.
 
papen trans./intr. Verb.: «pappen» — d'Schong p. (die Schuhsohlen mit Kleister zusammenkleben oder auch nur einreiben).
 
Paper M.: «Spielball» (lok. Remerschen).
 
Papeier M. — s. Pabeier.
 
Papeterie (wie frz.), Papt(e)ri F.: «Papierhandlung» — cf. Pabeierbuttéck.
 
Papier (wie frz., Ton: 1 oder 2) M.: «Artikel für die Zeitung, den ein Autor einreicht» (Druckerspr.) — dazu: P. glacé, P. couché (wie frz., beide Ton: 1) M. (Druckerspr.): «Kunstdruckpapier»; P. chiné (wie frz., beide Ton: 1) M.: «Papier, das in der Papiermasse feine Fädchen aus Seide, Farbstreifchen, Härchen usw. enthält» (Druckerspr.); P. mâché M.: «Papiermaché»; P. musique (wie frz., beide Ton: 1) M.: «Notenpapier» — in der Ra.: dat geet ewéi P. m., Pappieesmusek (reibungslos, schnell, wie am Schnürchen — nach der frz. Ra.: c'est réglé comme papier à musique).
 
Papillon (wie frz., Ton: 1) M.: 1) «kleiner Streuzettel» (Reklamezettel, auch für Zirkulare, die Handwerker oder neue Geschäfte [in der Nachbarschaft] austeilen lassen); 2) «Fliege» (Kravatte); 3) «Schmetterling» (lok. z. B. Rodingen).
 
Papillotte (wie frz.), Papijott F.: «Haarwickel aus Papier».
 
Papp (Pl. Pappen, Päpp — letzteres meist spaß., Dim. Pappa, Pappchen, Pappi(chen), Pappes(chen), Paps(chen) M.: «Vater» — 't as dem (séngem) P. säi Jong (er ist das Lieblingskind des Vaters, auch: er ist dem Vater in allem ähnlich) — du bas dem Papp säi Beschten — 't as de P. ewéi duergespaut, wéi aus dem Gesiicht geschnidden — e gläicht séngem P. wéi eng Drëps Waasser (där aner) — et kënnt säi P. sin (er sieht seinem Vater sehr ähnlich) — dat huet e vu séngem P. — hie kennt säi P. nët méi (er verleugnet seinen Vater, seine Herkunft) — 't as e geléinte P. (Stiefvater) — ech hu säi P. getréischt nach gutt kannt (seinen Vater selig noch gut gekannt) — drohend sagen Kinder: dat son ech méngem P., dat gët méngem P. gesot — en as dem P. säi Jong (weil der Vater eine hohe Stellung hat, wird der Sohn auch begünstigt) — et kënnt him gutt, datt säi P. éier (virun him — früher, eher) op der Welt war — ähnlich: 't as gutt, datt s de däi P. richteg gewielt haats (sein Vermögen, sein Ansehen, seine Stellung kommt dir zugute, ohne ihn wärest du zu nichts gekommen) — et as keng Konscht fir P. ze gin (Vater werden ist nicht schwer) — dat hëlleft dem P. op d'Mamm (Aphrodisiacum) — et duerf een d'Hand nët géint de P. ophiewen — ech gin nët [Bd. 3, S. 314] géint mäi P. — d'Pappe wore Bridder — spaßh.: dat do as näischt fir méngem P. säi Jong (das ist nichts für mich) — 't muss een de Kanner en ale P. versuergen (cf. Kand) — déi halen de P. fir domm (sie halten mich für dumm) — follecht dem P. (folgt meinen Rat) — dat glääft de P. (s. gläwen) — lo geet de P. heem (jetzt gehe ich heim) — Kinderspiel: P. a Mamm spillen — Kinderreim: mäi P. an däi P., déi gin an de Bësch, se fänken e Fësch, wi wa wutsch, wohin sollen wir spazieren gehen, wi wa wutsch! — mit dem Hausnamen verbunden: Schneidesch-, Wonesch-, Milleschpapp — in spaßh. Anreden und Ausrufen: Pabbo!, o Pabbo! o Mammopabbo! (s. d.) — Zussetz.: Grouss-, Schwéier-, Stéi(f)papp (s. d.) — Ammenspr.: Apappa, Gottipapp, Himmelspapp — cf. auch: Vueder.
 
Pappa M.: «Papa» — dann auch mit folgendem Vornamen, Familiennamen oder Spitznamen: «gemütlicher, alter Herr» — de P. Müller, de P. Klein — cf. frz.: le père X.
 
Pappe(n)- -däl, M., -deel F.: «väterliches Erbteil»; -dag M.: «Vatertag»; -jong M.: «Knabe, der sich stärker zum Vater hingezogen fühlt als zur Mutter»; -kand N.: 1) «Liebling des Vaters»; 2) «Kind, das sich mehr zum Vater hingezogen fühlt als zur Mutter»; -meedchen N. — s. -kand sub 2).
 
Pappegei, Papagei, Poppegei, Poppegi M. und F.: 1) «Papagei» — 't as een ewéi eng P., en tuddelt alles no; 2) «aufgedonnerte Frau».
 
Pappenheimer M. — wie hd. — im Ausdruck: ech kenne méng P.
 
Paperasse (wie frz., Ton: 3 — Pl. Papperassen) F.: «Papierkram» — si erstécken an der P. — cf. Gepabeiesch sub Pabeier.
 
pappereg Adj.: «nach dem Vater verlangend» (vom Kind gesagt) — wéi as dat Kand esou p.! — cf. mammereg sub 1).
 
papper-lapp, -lapapp, -lappa, -lapaa Interj. (abweisend): «nein, durchaus nicht, ich glaube nicht daran, daraus wird nichts» — p. dat stëmmt nët — substantiv.: dat as alles Papperlappa(a) (leeres Gerede, Geschwätz).
 
Part (wie frz.) F., Paart M. und F.: «Teil, Anteil» — jidderee séng P. — de meeschte P. (meistensteils, der größte Teil) — den eelste Jong huet virof de véierte P. kritt, an du mat deenen aner Kanner gedeelt — ech wëll näischt wéi mäi P. a wat mer rechtes (von rechtswegen) zoukënnt — ech fir mäi P. sin näischt doërëmmer — séng P. as nët déck — äm säi P. halen (zu jem. stehen) — Echt.: en Paart Béicher, en Paart Gehëlz (eine Quantität) — cf. Parti, apaartéi.
 
Par, Por (phV. Poar, Poër, Echt.: Pouer) F.: «Pfarrei» — eng grouss, gutt, déck, schéi P. (Pfarrei mit viel Einkommen, auch: mit guten Pfarrkindern) — eng kleng, schlecht P. — eng duebel P. (Doppelpfarrei) — den Affer as haut fir d'P. — d'ganz P. (die ganze Pfarrgemeinde) — eng P. versinn (versehen) — wéi wäit geet är P.? (räumliche Ausdehnung) — dat Duerf wor séng éischt P. (er amtierte dort zuerst als Pfarrer) — en hëlt keng P. méi un (der Geistliche nimmt keine Pfarrstelle mehr an) — si sin nët an därselwechter P. (sie haben verschiedene Weltanschauungen) — mat der P. (mit der Pfarrprozession) goen — Ra.: a sénger P. deet en Hellege kee Wonner (s. helleg sub 1) — Spw.: jidderee priedegt fir séng P. (jeder sorgt für sich und die Seinen).

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut