LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Päerds- bis Päerdskamp (Bd. 3, Sp. 329a bis 330a)
 
Päerds- (oft als steigernder Begriff) -aarbecht F.: «schwere Arbeit, Riesenarbeit»; -äter M.: «Pferdeeiter» — cf. Äterzooss; -bauer M.: «Bauer, der Zugpferde besitzt» — cf. Bauer, Kéi-, Uessebauer; -bier N.: «Brombeere» (Frucht, auch lok. Strauch) — mir hu P. gekacht (Brombeeren zu Gelee gekocht) — amerikanescht P. (wohlriechende Himbeere — Rubus odoratus) — cf. Bréimelheck — dafür auch: Bréim(en), Bromel(dar), Bromelter, Bromeren(heck), Brimmen-, Primmen(heck), Schwaarz-, Schwäärzbier, Brom(m)elen, Brimmeren, Primberen, Schmääspel. -bierheck F., -bierstack M., -bierstrénk M. Pl.: «Brombeerstrauch»; -biffdeck M.: «Pferdesteak»; -bir F.: «Birnenart» — lok. verschieden: a. «große, saftige Birne» (an Birnbäumen, die häufig die Bannscheide bildeten, dafür auch: Driichterbir — s. d.) b. «harte Birne, Steinbirne» — eng Nues wéi eng P. (gedunsene, vom Trinken gerötete Nase); -birel M.: «aus Weiden geflochtener Behälter mit dem den Pferden der Hafer vermessen wurde, Inhalt ca. 1 Sester» — cf. Bierel; -blumm F.: 1) «Pfingstrose» (Paeonia) — cf. Päischtrous; 2) «Teufelskralle» (Phyteuma spicatum) — cf. Hoerkapp, Rabonzel, Raponzel; -boun F.: «Feldbohne» (Vicia faba equina); 2)s. Mierboun; -decken F.: 1) «Pferdedecke»; 2) «rauhe Wolldecke als Bettdecke» — cf. Schaarz; -déif M.: «Pferdedieb» — P. a Kielechsdéif (Pferdediebstahl war ein sehr arges Vergehen, Pferdediebe wurden den Kirchenräubern gleichgestellt) — d'Mëlleren an d'P. halen hir Ouschteren den allerleschte Sonndeg — Spottname für die Einwohner von Ettelbrück: déi Ettelbrécker Päerdsdéif (MKr. Nr. 593); -déngscht M.: «anstrengender Dienst» — cf. -aarbecht; -dokter M.: 1) «Vieharzt»; 2) «(grober) Arzt, der starke Medikamente (Pferdekuren) verschreibt»; -dränk F.: «Pferdetränke, -schwemme»; -dreck M.: «Pferdekot» — cf. -kniedel; -dronk M.: «starke, bittere Medizin» (wie sie Pferden gereicht wird); -féiwer F.: «hohes Fieber» — cf. Féiwer sub 1); -fleesch N.: «Pferdefleisch» (Pferdefleisch zu essen war verpönt, um anzudeuten, daß es Pferdefleisch sei, scharrte man mit den Füßen) — P. as séiss — cf. Hü; -fockert M.: «Pferdehändler» (meist pej. — sonst -händler); -force F.: «große Stärke» — dee Kärel huet eng P.; -fouss M.: 1) «Pferdefuß»; 2) «Klumpfuß»; -fréi(t) F. — in der Ra.: an aller P. (sehr früh); -fudder N.: «Pferdefutter»; -gebëss N.: «Pferdegebiß» (kräftige Zähne); -geck M.: «Pferdenarr, leidenschaftlicher Pferdeliebhaber»; -gedold F.: «sehr große Geduld» — do muss een awer eng P. hun, fir esou eppes nozelauschteren — cf. Schoofsgedold; -gëllewibel (lok. Vianden) M. — s. -krécher; -geschir N.: «Pferdegeschirr»; -gras N.: «gem. Windhalm» (Apera spica-venti); -goût M.: «eigentümlicher Geschmack» — cf. Goût sub 4); -handel M.: «Pferdehandel» — de P. as e kriddelecht Geschäft, eng quote Saach — op de P. goen; -händler M.: «Pferdehändler»; -hellegen M.: «Schutzpatron der Pferde» — d'Päerdshelleg sin de Léinert (Leonhard), den Celsus, de Poules (Hippolyt) an de Mäerten (Martin); -hor N.: «Pferdehaar» — d'P. am Waasser solle lieweg gin a wuessen, an d'Waasser geluegt gin et Laangfësch (C) — d'P. si fréier geholl gi fir an d'Vullestréck ze man — kleng geschnidde P. hun d'Duerfjongen (d'Hochzäitsgäscht) dem Brautpuer (odder soss engem) an d'Bett gesträt, fir se z'exteren; de Schneider huet alt, fir ee rosen ze man, engem e P. an d'Box gebutt; -houf M.: «Pferdehuf»; -jong M.: 1) «Pferdeknecht»; 2) «grober, unflätiger Mensch»; [Bd. 3, S. 330] -kamp M.: 1) «Pferdekamm, Striegel»; 2) «Mähne des Pferdes»;

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut