PëntPënte-, PéintepattPëntPënterchenpënterlechPënternellpënternellechPënterstéckPëntschPënzeblummPënzerPëpp(i), PëpsPëppchenPëppcheszwirPëppelPëppelbuertPëppel-de-Mëmmel, PëppelmëmmelPëpperellperPèrePerch, PerrechPerchendrotPerrechvéiPerdrigonperduperfektperfektion(n)éierenperfektionnéiertPerfektiounPergament, Pergement, Perjement, ParjementPergamentpabeierPergamottbirPeriodperiodeschPerkalperquamsPerlemott, PerlamottperlénkpermanentPermanentePermanenzPermanencePermangpermettéiertPermisPermissiounPermissiouns-kaartPermissiounsziedelPerrechPerrierPerrucheperséinlechPerséinlechkätPerserpersesch, persischPersianerPersiennePersonalPersonnelPersonaaljen, PersonalienPersonnelpersonnelPersounPerteP. de CaissepertinentPervencheperzentPerzepter, PerssepterPerzeptioun, PersseptiounPeschtPescht-PeschtfäilPeschthellegenPeschtjoër(en)PeschtkrankPeschtkrankPeschtkrautPeschtmoukPeschtvullPeschtzäit(en)peschtelenzegpësperegpësperenGepëspersPëssPësspësseg, pessigPëssegkeetPëss(e)lerpëssenPessimistpessimistisch, -eschPëstelpëstelenGepëstelsPëstelerPestlenzPet-en-l'airPeteñlör, Pet eñlär | Pënt I (lok.: Redingen: Péint, Syrtal: Pint) F.: «Maßeinheit» — heute nur mehr in der auch bereits veralteten Zussetz.: Pënte-, Péintepatt M.: «Trinkgefäß von bestimmter Größe» — Ra. (lok.: Redingen): en huet eng Nues wéi e Péintepatt (eine recht ansehnliche Nase).
Pënt II F.: «Nagelart beim Nachenbau» — Pënten a Blécke woren aus Holz — cf. Puënt.
Pënterchen M. — s. Pénkerchen sub 1).
pënterlech Adj.: 1) «schön geformt» (von Pferden gesagt); 2) «anspruchsvoll, geziert» (selten) — cf. pëmperlech, zëmperlech.
Pënternell F. — s. Pëmpernell sub 1).
pënternellech Adj.: «anspruchsvoll, kleinlich» — ech sin esou p. mat méngem Stot (lok.: Luxbg.-Stadt) — cf. pënterlech.
Pënterstéck N.: «etwas Ausgezeichnetes, vor allem zartes Fleisch».
Pëntsch ON.: «Pintsch» — Dorf der Gemeinde Wilwerwiltz, Kanton Wiltz — 103 — zu P. wor d'Porkiirch vum Kiischpelt (s. d.).
Pënzeblumm (lok.: Wilwerwiltz) F.: «Narzisse» (nach dem Fln. als Standort) — cf. Narcisse, Lorblumm.
Pënzer M. — s. Pänzer(t).
Pëpp(i), Pëps Kosename für (kleine) Mädchen: «Püppchen» — auch als Rufname — cf. Popp und das Folg.
Pëppchen (Dim. zu Popp — s. d.) F.: 1) «Püppchen» — im alten Tanzreim: hopp, Marjännchen, looss déng Pëppercher danzen — mir schneide Pëppercher (aus — zusammenhängender Fries von miteinander ausgeschnittenen kleinen Figuren) — neben der eigtl. Bed. «kleine Puppe» — bes. a. «zierliches, nettes Kind»; b. «nettes, adrettgekleidetes Mädchen»; c. (abfällig) «zimperliche(s), eingebildete(s) Frau, Mädchen» — och, 't as esou eng P.; 2) a. «Verband am Finger»; b. «Bund gehechelten Flachses, auch: in Strängchen geraffter Zwirn-» — cf. fäin sub 1); c. «zusammengewachsene Kartoffeln» — cf. Zweewuess; d. — s. Bléilomp; 3) a. «Schmetterlingspuppe» (Wb.06); b. «Maikäferlarve» — dafür auch Neol.: Pupp; 4) a. «Achtelliterflasche» (nur zum Ausschank von Branntwein) — cf. Jëfferchen sub 5); b. «ein Glas (ein zehntel Liter) Branntwein, das zwei grouss Drëppen enthält».
Pëppcheszwir M. — s. Böttercherszwir, Rädercherszwir — reng wéi P.
Pëppel F.: 1) «Pappel» (Populus) — erscheint auch als: Pëppelchen, Pëppelter, Pëppelweid, Poppel, Poppelweid, Poppelter, Pupp(e)li, Pupliss, Pampili, Pampiljen, Pampuljen, Pampuljebam — Arten: Pampuljen (P. nigra), Waasserhusar (P. fastigiata), Kanada P. (P. canadensis) — Lantago P. (P. balsamifera) — kanadesch, italienesch, schwaarz P.; 2) «Espe» — dafür auch: Pëppelchen, wëll Puppli, wëll Pëppelter, Zidderpëppel, Eller, (s. d.), Espel.
Pëppelbuert M. — s. Buert M.
Pëppel-de-Mëmmel, Pëppelmëmmel (lok.: Vianden) M.: «Salamander» — cf. Mill sub V.
Pëpperell M. — s. Päipel.
per Präp.: «per, durch, mit» — p. Avion, Auto, Zuch — per pedes (zu Fuß) — p. (par) force — p. du mat engem sin (auf du mit jem. sein).
Père (wie frz.) M.: 1) «Senior, Vater» — de P. X huet gesot — cf. den alen Här (s. d. sub 4); 2) «Pater».
Perch, Perrech (Echt.: Peerch, lok. Schieren: Pierch — Päerch) F.: «Pferche» — cf. Park sub 2), Zouschlag — dazu: Perchendrot M. — s. Parkdrot; Perrechvéi N. (lok. z. B. Schieren: Pieerjhevéi) — s. Parkvéi.
Perdrigon (wie frz.) M.: «Katharinenpflaumenbaum».
perdu (wie frz.) Verbadj. — im Ausdruck: à fonds perdu (auf Lebensrente).
perfekt Adj./Adv.: «perfekt, vollkommen» — e perfekte Ligener, e perfekten Äfalt, Dabo — hien as p. a séngem Handwierk — e schwätzt p. englesch — elo as den Handel p. — entschuldigend: et as nët alles p. op der Welt.
perfektion(n)éieren refl. Ver.: «sich perfektionieren, sich weiter ausbilden» — hien huet sech am Englesche perfektionnéiert — si hun sech gutt perfektionnéiert (z. B. sie haben den Maschinenpark verbessert) — dazu das Verbadj.: perfektionnéiert — eng p. Maschin.
Perfektioun F.: 1) «Perfektion, Vollkommenheit» — du hues d'P. nach nët erreecht — d'P. as nët vun dëser Welt; 2) konkret auf Personen bezogen: [Bd. 3, S. 344] eng P. vun engem Déngschtmeedchen — hatt as eng P.
Pergament, Pergement, Perjement, Parjement M.: «Pergament» — Echt.: äich hoan et op Parjement (habe es schriftlich) — dazu: Pergamentpabeier M.
Pergamottbir F. — s. Bergamottebir.
Period F.: 1) «Periode, Zeitabschnitt»; 2) «Menstruation» — cf. Dag sub 4), Kiirmes sub 8), Fändel, rouden — dazu: periodesch Adj./Adv.: «periodisch».
Perkal (Ton: 1) M.: «Perkal» (Stoffart).
perquams — s. firqua(a)ms.
Perlemott, Perlamott M. — s. Palamott.
perlénk — im Kinderreim: P., perzénk, perschlipperchen, perschlapperchen, d'Päerd päifen (s. MKr. Nr. 497-499).
permanent Adj./Adv.: «andauernd» — en as an enger permanenter Roserei — en houscht (hustet) p.
Permanente (wie frz., lok.: Permeñt) F.: «Dauerwelle» (Haar) — ech gi mer eng P. maache loossen.
Permanenz (wie hd.), | |