Luxemburger Wörterbuch

Pergamentpabeier M.

Pergamottbir F. — s. Bergamottebir.

Period F.: 1) «Periode, Zeitabschnitt»; 2) «Menstruation» — cf. Dag sub 4), Kiirmes sub 8), Fändel, rouden — dazu: periodesch Adj./Adv.: «periodisch».

Perkal (Ton: 1) M.: «Perkal» (Stoffart).

perquams — s. firqua(a)ms.

Perlemott, Perlamott M. — s. Palamott.

perlénk — im Kinderreim: P., perzénk, perschlipperchen, perschlapperchen, d'Päerd päifen (s. MKr. Nr. 497-499).

permanent Adj./Adv.: «andauernd» — en as an enger permanenter Roserei — en houscht (hustet) p.

Permanente (wie frz., lok.: Permeñt) F.: «Dauerwelle» (Haar) — ech gi mer eng P. maache loossen.

Permanenz (wie hd.), Permanence (wie fr.) F. — dat as e Näidsak a P. (ein unverbesserlicher Neider).

Permang M. — s. Parmang.

permettéiert Verbadj.: «gestattet, erlaubt» (iron. und affektiert, permettéieren wird sonst kaum gebraucht) — in der Ra.: dat as dach nët p. (auch: gepermettéiert, gepermertéiert, permertéiert).

Permis (wie frz., Ton: 1) M.: 1) a. «Erlaubnisschein» — in Zussetz.: Fëscher(eis)-, Juegdpermis; b. «Führerschein» (Auto) — dafür meist: Führerschäin; 2) «Erlaubnis» (iron. oder spaßh.) — en hat kee P. fir mat äis erauszegoen.

Permissioun F.: 1) «Erlaubnis» — ech hun dofir keng P.; Mil.: 2) «Urlaub, Ausgang» — hien as a P. (er hat Ausgang, Urlaub) — en huet d'P. gestrach kritt; 3) «Erlaubnisschein, Urlaubsschein» — weis emol déng P.

Permissiouns-kaart F., -ziedel M.: «Erlaubnisschein, Urlaubsschein» (Mil.).

Perrech F. — s. Perch.

Perrier (wie frz., Ton: 1) M.: «Schiefergrubenarbeiter» — cf. Läkëppert.

Perruche (wie frz.) F.: «Sittich» (Vogel).

perséinlech (-s- u. -z-, Echt.: pər/zinliç) Adj./Adv.: «persönlich» — nu gëf nët p. (anzüglich) — de Bréif as fir dech p. — dat si p. Saachen — du muss p. higoen (in eigener Person) — hien huet sech p. missen entschëllege goen — prahlend: ech kennen de Minister p.

Perséinlechkät (-s- u. -z-) F.: 1) «Persönlichkeit» — dat as eng stadbekannt P. — auch: Stadperséinlechkät — iron.: a méng P.?; 2) «persönliche Beleidigung» — an nu keng Perséinlechkäten; 3) Pl.: «Autoritäten» — dafür auch: Personalitéit(en) — si haten d'Perséinlechkäten all agelueden.

Perser Adj.: «Perser, persisch» — e Perser Teppech.

persesch, persisch Adj.: «persisch» — p. Woll.

Persianer M.: «Persianer Mantel» — dafür meist: Astrakan.

Persienne (wie frz., Ton: 1 oder 2 — Pl. Persiennen) F.: «Sommerlade».

Personal (-s-) N. u. M., Personnel (wie frz.) M.: «Personal» — d'P. vun der Bunn (Eisenbahnerpersonal) — de ganze P. gouf entlooss.

Personaaljen, Personalien (-s-) F. Pl.: «Personalien».

Personnel M. — s. Personal, dann auch: «Personaldiensstelle des Staates» — e schafft um P.

personnel (-s-) Adj.: «persönlich, eigenhändig» — e personnelle Bréif.

Persoun (-s-, Echt.: pər/zun) F.: «Person» — eng dichteg P. (stattliche) — et as eng schéi (schöne) P. — sou eng elle P. — eng agebilt, domm, gräisslech, knaschteg, komesch P. — ech, fir méng P. (was mich anbetrifft) — ech kennen déi P. nët (oft abfällig, verächtlich) — eng P. ist oft eine Frau aus dem Volk, eng Madamm gilt in gewissen Kreisen als vornehmer.

Perte (wie frz., Pl. Perten) F.: 1) «Verlust» — en huet vill Perte(n) am Geschäft — dat do as keng grouss P. (cf. Verloscht) — dazu: P. de Caisse F.: «Kassenentschädigung»; 2) (nur Pl.) «Weißfluß».

pertinent Adj.: «frech»— cf. impertinent.

Pervenche (wie frz., Ton: 1) F.: «Immergrün, Singrün» (Vinca) — cf. Birefank.

perzent — s. Prozent.

Perzepter, Perssepter M.: «Postvorsteher» — dafür auch: Rezepter, Postperzepter.

Perzeptioun, Persseptioun F.: «Postperzeption» (Hauptpostamt) — eng P. éischt, zweet, drëtt Klass — eng Sous-P. (Unterperzeption) [Bd. 3, S. 345]

Pescht (Sauer und Norden -st) F.: 1) «Pest, bösartige Seuche» — dafür auch: Pescht(e)lenz — séngerzäit si ganz Dierfer mat (un) der P. ausgestuerwen — et as eppes ënner de Leiden wéi eng P. (ausgebrach) — dat sténkt ewéi d'(eng) P. — 't méngt een, en hätt d'P. (wenn jem. allgemein gemieden wird) — si fäerten hien ewéi d'P. — auch (lok.: Echt.): der Pestlenz holl dich, soll dich geséin hoan! 2) übtr.: «ekliges, verleumderisches Frauenzimmer» — elle P., déi s de bas! — hatt as (behëlt sich wéi) déi rengste P. — du faul P. (Faulenzer) — cf. verpeschten — Zussetz.: Héngerpescht.