PermisPermissiounPermissiouns-kaartPermissiounsziedelPerrechPerrierPerrucheperséinlechPerséinlechkätPerserpersesch, persischPersianerPersiennePersonalPersonnelPersonaaljen, PersonalienPersonnelpersonnelPersounPerteP. de CaissepertinentPervencheperzentPerzepter, PerssepterPerzeptioun, PersseptiounPeschtPescht-PeschtfäilPeschthellegenPeschtjoër(en)PeschtkrankPeschtkrankPeschtkrautPeschtmoukPeschtvullPeschtzäit(en)peschtelenzegpësperegpësperenGepëspersPëssPësspësseg, pessigPëssegkeetPëss(e)lerpëssenPessimistpessimistisch, -eschPëstelpëstelenGepëstelsPëstelerPestlenzPet-en-l'airPeteñlör, Pet eñlärPetitPetit-BeurrePetit-Beurre-s-KuchPetit-FourPetit-GrisPetit-PoisPëtibouPetitiounpetitionnéierenPëtrolPëtrols-PëtrolsbehälterPëtrolsfaarfPëtrolsfaassPëtrolsfläschPëtrolsgäppchenPëtrolsgerochPëtrolsgestankPëtrolsiefchenPëtrolskanPëtrolskännchenPëtrolskänkiPëtrolskluckPëtrolskrouPëtrolslampPëtrolslanterPëtrolsluuchtPëtrolspompelPëtrolsuewenPëtrolswickPëtschend, PëtschdPëtschfierkelpëtschnaassPëtschtPëttchenPëtten, PettenPettendierchen, -däerchenPëttenerPetuniaPëtzPëtz-pëtz-PëtzbuergerPëtzketten |  Permis (wie frz., Ton: 1) M.: 1) a. «Erlaubnisschein» — in Zussetz.: Fëscher(eis)-, Juegdpermis; b. «Führerschein» (Auto) — dafür meist: Führerschäin; 2) «Erlaubnis» (iron. oder spaßh.) — en hat kee P. fir mat äis erauszegoen.
Permissioun F.: 1) «Erlaubnis» — ech hun dofir keng P.; Mil.: 2) «Urlaub, Ausgang» — hien as a P. (er hat Ausgang, Urlaub) — en huet d'P. gestrach kritt; 3) «Erlaubnisschein, Urlaubsschein» — weis emol déng P.
Permissiouns-kaart F., -ziedel M.: «Erlaubnisschein, Urlaubsschein» (Mil.).
Perrech F. — s. Perch.
Perrier (wie frz., Ton: 1) M.: «Schiefergrubenarbeiter» — cf. Läkëppert.
Perruche (wie frz.) F.: «Sittich» (Vogel).
perséinlech (-s- u. -z-, Echt.: pər/zinliç) Adj./Adv.: «persönlich» — nu gëf nët p. (anzüglich) — de Bréif as fir dech p. — dat si p. Saachen — du muss p. higoen (in eigener Person) — hien huet sech p. missen entschëllege goen — prahlend: ech kennen de Minister p.
Perséinlechkät (-s- u. -z-) F.: 1) «Persönlichkeit» — dat as eng stadbekannt P. — auch: Stadperséinlechkät — iron.: a méng P.?; 2) «persönliche Beleidigung» — an nu keng Perséinlechkäten; 3) Pl.: «Autoritäten» — dafür auch: Personalitéit(en) — si haten d'Perséinlechkäten all agelueden.
Perser Adj.: «Perser, persisch» — e Perser Teppech.
persesch, persisch Adj.: «persisch» — p. Woll.
Persianer M.: «Persianer Mantel» — dafür meist: Astrakan.
Persienne (wie frz., Ton: 1 oder 2 — Pl. Persiennen) F.: «Sommerlade».
Personal (-s-) N. u. M., Personnel (wie frz.) M.: «Personal» — d'P. vun der Bunn (Eisenbahnerpersonal) — de ganze P. gouf entlooss.
Personaaljen, Personalien (-s-) F. Pl.: «Personalien».
Personnel M. — s. Personal, dann auch: «Personaldiensstelle des Staates» — e schafft um P.
personnel (-s-) Adj.: «persönlich, eigenhändig» — e personnelle Bréif.
Persoun (-s-, Echt.: pər/zun) F.: «Person» — eng dichteg P. (stattliche) — et as eng schéi (schöne) P. — sou eng elle P. — eng agebilt, domm, gräisslech, knaschteg, komesch P. — ech, fir méng P. (was mich anbetrifft) — ech kennen déi P. nët (oft abfällig, verächtlich) — eng P. ist oft eine Frau aus dem Volk, eng Madamm gilt in gewissen Kreisen als vornehmer.
Perte (wie frz., Pl. Perten) F.: 1) «Verlust» — en huet vill Perte(n) am Geschäft — dat do as keng grouss P. (cf. Verloscht) — dazu: P. de Caisse F.: «Kassenentschädigung»; 2) (nur Pl.) «Weißfluß».
pertinent Adj.: «frech»— cf. impertinent.
Pervenche (wie frz., Ton: 1) F.: «Immergrün, Singrün» (Vinca) — cf. Birefank.
perzent — s. Prozent.
Perzepter, Perssepter M.: «Postvorsteher» — dafür auch: Rezepter, Postperzepter.
Perzeptioun, Persseptioun F.: «Postperzeption» (Hauptpostamt) — eng P. éischt, zweet, drëtt Klass — eng Sous-P. (Unterperzeption) [Bd. 3, S. 345]
Pescht (Sauer und Norden -st) F.: 1) «Pest, bösartige Seuche» — dafür auch: Pescht(e)lenz — séngerzäit si ganz Dierfer mat (un) der P. ausgestuerwen — et as eppes ënner de Leiden wéi eng P. (ausgebrach) — dat sténkt ewéi d'(eng) P. — 't méngt een, en hätt d'P. (wenn jem. allgemein gemieden wird) — si fäerten hien ewéi d'P. — auch (lok.: Echt.): der Pestlenz holl dich, soll dich geséin hoan! 2) übtr.: «ekliges, verleumderisches Frauenzimmer» — elle P., déi s de bas! — hatt as (behëlt sich wéi) déi rengste P. — du faul P. (Faulenzer) — cf. verpeschten — Zussetz.: Héngerpescht.
Pescht- -fäil M.: «Pestpfeil» (an Fenstern und Türen — cf. HDk. S. 151 ff.); -hellegen M.: «Pestheiliger»; -joër(en) N. (Pl.): «Pestjahr(e)»; -krank Adj.: «pestkrank» — substantiv.: Peschtkranken M.; -kraut N.: «Pestwurz» (Petasites officinalis) — cf. Ieselskraut; -mouk F.: «Faulpelz»; -vull M.: «Seidenschwanz» (Bombycilla garrulus) — dafür auch: Hongervull; -zäit(en) F. (Pl.): «Pestzeit(en)» — a Peschtzäiten as d'Duerf ausgestuerwen.
peschtelenzeg Adj.: «mürrisch, grantig» (bes. von Kindern) — se gin esou p.
pëspereg Adj.: 1) «zierlich»; 2) «zimperlich, gespreizt» — cf. pësseg.
pësperen (lok. Westen: -schp-) intr. Verb.: «wispern, flüstern» — wat huet dir do mateneen ze p.? — ze p., bei de Leiden zou, as onmanéierlech — en huet him eppes an d'Ouer gepëspert — Schnellsprechübung: ech pësperen der eppes; wat pëspers de mer dann? — engem p. (jem. zuflüstern — Pennälerspr.) — Abl.: Gepëspers N. — Zussetz.: Leitsgepëspers. | |