| Pëtzjhicken Pl.: «Kletten» (lok. z. B. Grümmelscheid).
Pëtz-zaang F.: «Beiß-, Zwickzange».
Pëtz III F. — s. Péitchen II, Pout I sub 2.
Pëtz IV (lok.) F.: «Knospe» — cf. A sub 2)b, Patsch.
pëtzen I trans. Verb.: 1) «Wasser aus dem Pëtz aufziehen, schöpfen» — géi pëtz emol en Ämer Waasser; 2) «trinken» (alkoholische Getränke) — loosse mer emol ee p. goen (einen Schnaps, ein Bier, ein Glas Wein) — cf. pouzen sub 2).
pëtzen II trans./intr. Verb.: 1) a. «zwicken, kneifen» (Konjug., Nösl. Präs.: ich pëtzen; Prät.: ich pott; Konj. Prät.: ich pëtzt; Part. Prät.: gepëtzt, gepott) — en huet mech an den Aarm gepëtzt — et duerf een d'Medercher nët an den Hënner p., soss kritt een eng op d'Fangeren — ich pëtzt na bëssche mi fest (Nösl.: ich würde noch etwas fester kneifen, auch iron.); b. (lok.: Rosport für zesummepëtzen) «die Augenlider zusammenkneifen» — pëtz déng Aen nët esou!; 2) «durchlochen» — d'Billjeë p. — Zussetz.: op-, zoupëtzen; übtr.: 3) a. «erwischen» — en as gepëtzt gin — d'Jhandaarmen hun d'Schmoggler gepëtzt; b. «strafen» — deen as al gepëtzt gin (wurde empfindlich gestraft); c. «aufregen, erbittern» — dat hat e gepëtzt; 4) «stehlen» (Wb.06).
Peuple (wie frz.), Pöpel, Pöbel M.: «Pöbel, Volk».
pf, pfë, pft, pföö (auch: pë, pöö) Interjekt. der Ablehnung, des Spottes, der Geringschätzung — cf. f sub 2, weiter pä, pu, pi — pf, wat läit mir do drun! — pfë, sou e Rebbi!
ph Laut f — s. unter f.
Pian(n)o M.: 1) «Klavier» — en huet P. geléiert — e spillt gutt (schlecht) P. — drohend: ech haen der eng, datt déng Zänn der am Aasch P. spillen; 2) «Geldkasse mit Tastatur» — dréck op de P. — ouni P. (ohne Buchung).
Pian(n)o(s)- -buttéck M., -geschäft N.: «Klaviergeschäft». -professer M. «Klavierlehrer»; -schlëssel M.: 1) «Klavierpartitur»; 2) «Instrument zum Klavierstimmen»; -stëmm F.: «Klavierpartitur»; -stëmmer M.: «Klavierstimmer»; -stonn F.: «Klavierstunde»; -stull M. «Klavierschemel, Drehstuhl».
Piär, Piäerchen — s. Pierre, Péiter,
pichen trans. Verb.: «Bierfässer mit brennendem Pech dichten» (in Neudorf, Clausen rollte man die Bierfässer mit dem brennenden Pech über die Straße) — cf. pechen.
Pick I F.: 1) «Picke, Spitzhacke» — dafür auch: Piosch (s. d.) — cf. Péckel; 2) «Dorn, Stachel, Spitze» — d'Rousen hu Picken — ech muss mer nach déi Picken aus dem Fanger zéien — e Bengel mat enger P. (dient zum Aufheben von Papierfetzen, Laub usw.) — Schlappe mat Picken (Dornschuhe) — Raa.: a wa Picken an Hägafele féilen, ech gin (lasse mich unter keinen Umständen abhalten) — ech souz wéi op Picken an Dären (op Där, op Pickdär, op pickegen Där, wéi op Dëschtelen an op Där — ich wartete mit großer Ungeduld) — op de Picke sin (in großer Ungeduld — Ga) — Zussetz.: Fleeschpick; 3) «Klette» — cf. Kliet sub 1); 4) (Dermat.) — Dim.: Pickchen, Pl. Picke(r)cher — Pickelchen, Pl. Pickelcher — auch M.: «Pickel, Finne, juckendes Knötchen».
Pick II (Nösl.: Péck) M.: «(heimlicher) Groll, Pik» — in der Ra.: e P. op een hun.
Pick III, Péck M.: «Treberwein» — frz. piqué.
Pick IV M.: «Stich, schlechter Geschmack» — d'Ham huet e P., si schmeckst — dafür auch: Pickert (s. d. sub 2).
Pick- -bull M.: «grauer Traminer» (Wb. 06); [Bd. 3, S. 348] -där — s. Pick I sub 2); -jhang (lok.: Ehnen) M.: «Weinpanscher»; -villchen M. — s. Péckvillchen.
Pickebäänchen (lok.: Vianden) — M. — s. Pick II.
Pickee M.: «Pikee» (Stoffart).
Pickees- -broscht F.: «Hembrust aus Pikee» — dafür auch: eng pickéiert Hiemerbroscht; -decken F.: «Bettüberwurf aus Pikee»; -jhilli M.: «Weste aus Pikee» — dafür auch: e pickéierte Jhilli.
pickeg Adj.: 1) «stachelig, spitzig» — pickegen Drot (Stacheldraht, dafür auch: Pickendrot) — eng p. Kréischel (Stachelbeere) — p. Där (Dorne) — lok. Bodange: e pickegen Apel (Stechapfel) — e pickege Bart; 2) «schnippisch, angriffslustig» — du bas haut esou p. — eng p. Bemierkung.
pickéieren trans. Verb.: 1) «junge Pflanzen versetzen» — dafür meist: repickéieren (s. d.) — wann d'Zellerien nët (re)pickéiert sin, da gin et keng Knollen; 2) a. «punktieren» (Handwerkerspr.); b. «durchlöchern».
pickéiert I Verbadj.: 1) «(stock-)fleckig» — de Pabeier, d'Äppel si p.; 2) «gekränkt, beleidigt, gereizt» — en as huerteg p. (schnell gekränkt); 3) «gespickt» — e pickéierte Brot (Braten). | |