LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Pick- bis Pidoir (Bd. 3, Sp. 347b bis 349a)
 
Pick- -bull M.: «grauer Traminer» (Wb. 06); [Bd. 3, S. 348] -därs. Pick I sub 2); -jhang (lok.: Ehnen) M.: «Weinpanscher»; -villchen M. — s. Péckvillchen.
 
Pickebäänchen (lok.: Vianden) — M. — s. Pick II.
 
Pickee M.: «Pikee» (Stoffart).
 
Pickees- -broscht F.: «Hembrust aus Pikee» — dafür auch: eng pickéiert Hiemerbroscht; -decken F.: «Bettüberwurf aus Pikee»; -jhilli M.: «Weste aus Pikee» — dafür auch: e pickéierte Jhilli.
 
pickeg Adj.: 1) «stachelig, spitzig» — pickegen Drot (Stacheldraht, dafür auch: Pickendrot) — eng p. Kréischel (Stachelbeere) — p. Där (Dorne) — lok. Bodange: e pickegen Apel (Stechapfel) — e pickege Bart; 2) «schnippisch, angriffslustig» — du bas haut esou p. — eng p. Bemierkung.
 
pickéieren trans. Verb.: 1) «junge Pflanzen versetzen» — dafür meist: repickéieren (s. d.) — wann d'Zellerien nët (re)pickéiert sin, da gin et keng Knollen; 2) a. «punktieren» (Handwerkerspr.); b. «durchlöchern».
 
pickéiert I Verbadj.: 1) «(stock-)fleckig» — de Pabeier, d'Äppel si p.; 2) «gekränkt, beleidigt, gereizt» — en as huerteg p. (schnell gekränkt); 3) «gespickt» — e pickéierte Brot (Braten).
 
pickéiert II Adj.: «aus Pikee» — s. Pickees-.
 
Pickéit M.: «Pickett» (Kartenspiel) — dazu: Piquet voleur (wie frz.) zu dräi — Piquet chasseur (wie frz.).
 
Pickel, Péckel M.: «Spitzhacke» — cf. Pick I, Piosch.
 
Pickelhauf F.: «Pickelhaube».
 
picken, pécken trans./intr. Verb.: 1) a. «picken» (von Hühnern, Vögeln: mit dem Schnabel hacken und aufnehmen) — d'Hénger hun de Kallek vun de Mauere gepickt — d'Hénger schären a p. — d'Vulle p. an de Päerdsdrecker — déi gesonn Hénger p. déi krank op den Doud; b. übtr.: «ohne Appetit essen, wählerisch sein im Essen» — iess a pick nët esou an den Teller (op dem Teller)! — dat as nët giess, dat as nëmme gepickt — cf. plécken sub 4); 2) a. «stechen» (von Insekten, stacheligen Pflanzen) — d'Brennessele p., bleif ewech — haut p. d'Beie (Bäle) gär (bei schwülem Wetter) — et huet eng Harespel mech gepickt; b. «mit dem Messer, Dolch, der Nadel stechen» — huel dech an Uecht virun deem, dee pickt gär — et gouf erëm ee gepickt — d'Kou wor opgelaf, se gouf gepickt — Ammenspr.: d'Schwäi gët gepickt (beim Schlachten) — zum Kleinkind: lo p. ech dech, pick, pick — cf. quiken I; c. (unpersönlich) «einen stechenden Schmerz verursachen, ein kratzendes Gefühl geben» — et pickt mech am Hals, am Bauch — substantiv.: Picken N.: ech hun esou e P. am Leif — cf. Pickert sub 1 und 2); 3) refl.: «sich mit einem kleinen, spitzen Gegenstand (Nadel, Dorn, Stachel) stechen» — ech hu mech mat der Nol (Nadel) gepickt — gëf uecht, pick dech nët!; 4)in der Redewendung: openee p.; a. «rivalisieren»; b. «hadern, sticheln» — wat huet dir ëmmer openeen ze p. (wéi d'Hénger); 5) «beleidigen, aufregen» — dat huet e gepickt (das beleidigte, traf ihn) — dat pickt een (regt auf) — en as gepickt (er ist beleidigt, auch: er ist dumm) — Abl.: Gepicks N.
 
Pickendrot (Ton: 1) M.: «Stacheldraht» — cf. pickeg sub 1).
 
Pickenhenercher (lok.: Vianden) M. Pl.: «Mauerpfeffer» (Sedum acre).
 
Pickert M.: 1) «Stich, stechender Schmerz, stechendes Weh»; 2) «stechender Geschmack»; 3) «Amboß der Schieferdecker» — dafür auch: Haeisen; 4) «Knicker» — cf. Jhick I sub 1); 5) «Abneigung, Widerwille, Hader» — hien huet e klenge P. op mech — cf. Pick II.
 
Picki M. — s. Kuttepicki, Händscheschnidder.
 
pickfein Adj. — wie hd.
 
Picknick M. (wie hd.) — dazu: picknicken intr. Verb. — si hu (ge-)picknickt.
 
Pick-up (englisch gesprochen) — auch: Piggup (Ton: 2) M.: «Plattenspieler».
 
Piddel I Pl. von Puddel (s. d.).
 
Piddel II M.: 1) «Kloben» (Wb.06); 2) «Dorn in einem Sperrschloß».
 
piddelen (lok.: pidelen) trans./intr. Verb.: «(an etwas) herumfingern, -stochern, -bohren» — wat piddels de sou un deem Roff (Wundkruste, Ausschlag) — en huet d'Kuuscht vum Schwier (Geschwür) lass gepiddelt — piddel nët an der Nues — iess (iß), a piddel nët esou! — wat piddels de do, schaff léiwer eppes — piddel dach nët esou un deem Stoff(t) (zupfe nicht die Fäden dieses Stoffes aus); 2) übtr.: «nörgeln» — du hues ëmmer ze p. an ze schnuddelen; 3) «grübeln» (Wb.06) — Abl.: Gepiddels N. — cf. puddelen, kriw(w)elen sub 2). [Bd. 3, S. 349]
 
Piddeler M.: 1) «Kleinigskeitskrämer»; 2) «langsamer Arbeiter» — dazu dem Fem.: Piddeleschcf. Äschepiddelchen.
 
Piddel(er)ei F. — s. Gepiddels sub piddelen.
 
piddeleg (lok.: pidelig) Adj.: «kleinlich, tüftelig» — eng p. Aarbecht (Arbeit, die viel Geduld, Mühe und Zeit erfordert).
 
Piddem M.: «einzelner, losgelöster Faden eines gewebten Stoffes» — cf. Pisem, Fisem.
 
piddemeg Adj.: «faserartig, zerfasert» — s. fisemeg.
 
Pidoir (wie frz.),

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut