LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Plakert bis Plastron (Bd. 3, Sp. 356b bis 357b)
 
Plakert IIIM.: «französisches Fünffrankenstück in Silber».
 
Plaquette (wie frz., Ton: 1) F.: 1) «(kleine) Platte»; 2) «kleine (Erinnerungs-)Schrift».
 
Plandi (Pl. Plandiën) M.: «etwas außergewöhnlich Großes» — wat Plandiën hues de un! (große Schuhe) — dat as e P. vun engem Hutt.
 
Planéit M. und F.: 1) «Planet» — du liefs op enger (engem) aner (anere) P.; 2)(nur F.) «Horoskop, Wahrsagezettel» — op der Fouer hun d'Leit soss Planéite gezunn (gedréckt) — dazu: PlanéitefraF.: «Verkäuferin der Wahrsagezettel».
 
Plang (Pl. Plangen) M.: 1) «Plan, Vorhaben, Vorschlag» — de P. as an d'Waasser gefall (aus dem Vorhaben wurde nichts) — Ra.: een am P. loossen (jem. im Stich lassen) — aufmunternd: Riski (de) P.! (nicht gezögert!) — wat hues du fir Plangen an der Kopp! — dat sin esou sénger Plangen (seltsame Pläne) — en huet esou séng Plange (Absichten) fir an Amerika ze goen — dat do as nët de P. (so läßt sich die Angelegenheit nicht regeln) — ech hun elo en anere P. wéi mer dat maache kënnen — séng Plangen entdaachen näischt — iron.: et si mer ewell méi Plange futti gaang, wéi dem beschte Bauer Kéi; 2) «Entwurf» — de P. vum neie Stadhaus; 3) «Lageplan» — de P. vun der Stad as elo nei opgeholl gin; 4) «Arbeitsplan, Einteilung» — den neie Plang an de Schoulen huet elo aner Stonnen — Ra.: e gudde P. as hallef Aarbecht; 5) «(Vorder-, Hinter-) Grund eines Bildes, einer Bühne» — om viischte, hënneschte P.; 6) «Ebene» — dat läit op engem anere P.; 7) «Pfandhaus» (Ga) — ech hu méng Auer an de P. gedroen; 8) Plan incliné (wie frz. — Bergbau) M.: «schiefe Ebene, Rampe zum Verladen von Eisenerz» — Zussetz.: Fouer-, Fahrplang.
 
plangen trans./intr. Verb.: 1) «planen, beabsichtigen, vorhaben» — wat huet der da geplangt? — dorunner brauchs de nët laang ze plangen, dat gët näischt — si p. alt, fir eng nei Schoul ze bauen — hie plangt, fir sech ze bestueden; 2) «sich Zukunftsbilder machen» — e plangt un eppes — si p. alt fir sech en Auto ze kafen, si p. alt un engem Auto — substantiv.: [Bd. 3, S. 357] Plangen N. — d'P. kascht näischt; 3) «herumsitzen, -stehen und plaudern, erzählen» — sid dër rëm drun ze p.? — a wat plangt der dann alt? (was erzählt ihr?) — Abl.: Geplangs N. — hien huet Freed um G. — all (dat) G. as näischt wäert.
 
Planjhéierdësch M.: «Zurichtetisch» (Gerbereispr.).
 
Plank F.: 1) «Planke» (Holz); 2) «großer, starker Zahn» (meist Pl.) — wat huet dee Planken am Monn; 3) Stellenbez. (z. B. in Vianden): op der P. (Stelle oberhalb der Festungsmauer).
 
Plancher (lok.: Westen — wie frz., Ton: 1) M.: «Fußboden» — e Parquees-P. — cf. Parquet II.
 
Planti (Westen: Plantéi, Plañti) M.: «junge Baumpflanzung» — Zussetz.: Dänneplanti.
 
Planton (wie frz., Ton: 1) M.: 1) «Laufbursche, Bote»; 2) «militärische Ordonnanz» (Ga).
 
Planz (lok.: Plaanz) F.: 1) «Pflanze» — Zussetz.: Apdektesch-, Bësch-, Doktesch-, Feld-, Gaarde-, Gëft-, Geméis-, Heel-, Setz-, Som-, Waasserplanz — im bes. (meist Pl. Planzen); 2) a. «Setzling, Pflänzling» — Planze setzen (Setzlinge stecken) — d'Planze versetzen (repikieren) — Zussetz.: Buche-, Eeche-, Fichte-, Geméis-, Kabes-, Zalote-, Zellerisplanz usw.; b. (Nösl.) «Fichtenpflänzling» — ee-, zwee-, dräijäreg Planzen — märr sen am Gang Planzen ze setzen; c. (Nösl.) «Fichtenschonung»; d. (Mosel) «Rebensetzling».
 
Planze(n)- -buedem M.: «guter Boden, Erde zum Pflanzen»; -etikett F.: «Schildchen mit dem Pflanzennamen»; -frënd M.: «Botaniker» — dafür auch lok. (spaßh.): Äerdflou; -geck M.: «Pflanzenliebhaber, bes. Blumennarr»; -kenner M.: «Botaniker» — cf. -frënd; -mëscht M.: «guter Pflanzendünger»; -press F.: «Pflanzenpresse».
 
planzen trans. Verb.: 1) «pflanzen» — Kabes, Zalot, Zelleri p. (Kohl-, Salat-, Selleriepflänzlinge stecken) — Nösl.: mer sen am Gang ze p. (im Begriff Fichten anzupflanzen) — a Reie p. — mam Setzer, Setzpoul p.; 2) «im Frühjahr den Garten bestellen» (C) — ech hun nach guer nët geplanzt, de Buedem as nach ze kal — eng Kautsch p. — Zussetz.: be-, ëm-, ver-, uplanzen.
 
plapperen intr. Verb.: «ausplaudern» — dafür auch: bätschen (s. d. sub 2), maulen (s. d. sub 4).
 
placéieren trans. Verb.: 1) «placieren, in eine Stellung bringen» — mir hun d'Kanner elo all placéiert — hien as gutt placéiert (hat eine einträgliche Stellung) — de Jhang huet him de Jong op d'Eisebunn placéiert (eine Stellung, einen Arbeitsplatz bei der Eisenbahn verschafft) — säi Meedchen as gutt placéiert (hat gut geheiratet); 2) «einen bestimmten Platz zuweisen» — a wou solle mer déi sëlleche Leit all p.? — hues de se all placéiert kritt?; 3) «anlegen, unterbringen» (Kapital) — ech hu méng Suen all gutt placéiert — hien huet säi Verméigen an Aktie placéiert — cf. uleën; 4) refl.: «sich klassieren» — en huet sech als drëtte placéiert — cf. klasséieren — dazu: gutt placéiert Verbadj.: 1) «gut gestellt» — e gutt placéierte Mann; 2) in der Wendung: ech si gutt p. fir dat ze wëssen (sitze an der Quelle).
 
Placeuse (wie frz., Ton: 1) M.: «Platzanweiserin» (Kino, Theater).
 
Placement (wie frz., Ton: 1 oder 3, dann ohne Nasalierung), Plassemang M.: 1) «Kapitalanlage» — da's e gudde P.; 2) «das angelegte Kapital».
 
Plastik I (Ton: 1) M.: 1) «Kunststoff» — haut as ewell ganz vill Geschir aus P. — dazu in Zussetz.: Plastiks-ämer M.; -bittchen F.; -becher M.; -geschir N.; -hatt F.; -plättchen F.; -rouer M., -schnouer F. usw.; 2) «Plastilin».
 
Plastik II F.: «Plastik» (Bildhauerkunst).
 
Plastron (wie frz., Ton: 1),

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut