LWB Luxemburger Wörterbuch
 
poasselen bis Polemik (Bd. 3, Sp. 367a bis 368a)
 
poasselen (lok.: Echt.) intr. Verb.: «planlos umhergehen, sich zu schaffen machen» — en as dorëmmer gepoasselt, wi wann en nët mi bei Trust wir — cf. boschelen, bosselen, pouselen — dazu: Poassler M., Poasselesch F.
 
Poast F. — s. Praff.
 
Pobeier M. — s. Pabeier.
 
Podarem M.: «Waffenschein, Jagderlaubnisschein» — auch wie frz.: Port d'armes.
 
Podasch, Pottasch (Ton: 1, lok. Consdorf: Padasch) M.: «Pottasche».
 
Podaschbrenner M.: «Pottaschsieder».
 
Podaschkessel M.: «Kessel in dem Pottasche gekocht wird» (P. haben einen sehr dicken, eisernen Boden).
 
Podest M.: «Podest».
 
Podestentrap F.: «Treppe mit Absatz» — andere Arten: Wendeltrap, Dréitrap.
 
Podex (Ton: 1) M.: «Gesäß» — cf. Pokes sub 2), Hënner, Aasch.
 
Podimmche im Kinderreim: Immche, Podimmche — cf. Éimche.
 
Podokes (Ton: 2) M. — s. Pokes sub 2), Podex.
 
Poesie F.: 1) «Gedicht, Dichtkunst» — dat do as P.; 2) M.: «Poesiealbum» — schreif mer eppes a mäi P. (bitten die Kinder) — dafür auch: P.-album M.
 
Poéit M.: «Poet, Dichter» (Wb.06).
 
poéitesch Adj.: «poetisch» (Wb. 06).
 
Poërz, Poa(r)z, Puerz (Dim. Poërzchen) F.: «Halblitergefäß aus weißem Steingut, für Wein, Bier und Viez» — dafür auch: Schëmmel, wäisse Patt (s. d.).
 
poffeg, puffeg Adj.: «puffig» — cf. boll, bolleg, poltreg.
 
Pohunn, Pouhunn (Ton: 1 — Nösl.: Puhan) M.: «Pfau» (Hahn und Huhn, lok. für Huhn: Pohong, Pouhong) — gebotzt wéi e P. (aufgedonnert).
 
Pohunnefieder F.: «Pfauenfeder».
 
Poschwanz M.: «Pfauentaube».
 
Pointe (wie frz.) F.: «Pointe» — en huet d'P. (vun der Geschicht) nët verstan — 't as keng P. dran — eng P. hun (einen leichten Rausch haben — Ga) — cf. Puënt.
 
Pokéitchen M. — s. Pa(c)katuffi, Bouquet.
 
pokelig, pookleg Adj.: «puffig, gebauscht» — dat Kleed as esou p. (wirft unelegante Falten, ist gebauscht) — de Pullover as sou p. gestréckt.
 
Pokes (Ton: 1) M.: 1) «Tasche» (jenisch); 2) «Gesäß» — dafür auch: Podokes, Pup(p)es, Dokes, Hënner, Aasch — Ra.: Mueresstonn huet Gold am Monn, awer Bläi am P. — du kriss de P. gesicht, gefrueden (du bekommst Schläge) — cf. Dokes; 3) «pockennarbiger Mensch» — cf. Poukes, Podex.
 
Pol I (lok. Var. zu: Poul — s. d.) M.: «Pfahl» — in der Ra.: op P. a Mol (cf. op Hol a Mol) — d'Schwäin hänkt um P. (bei der Hausschlachtung).
 
Polwuerzel F.: «Pfahlwurzel» — dafür auch: Awuerzel.
 
Pol II M.: «Pole» — cf. Pollack.
 
Pol III, Poli männlicher und weiblicher Vorname: «Paul, Pauline» — s. Paul, Polin, Polett.
 
Poléier(er) M.: «Polierer».
 
Poléier- -holz N.: «Glättholz»; -eisen N.: «Fugkelle»; -stol M.: «Glättstahl, Poliereisen»; -stréi N.: «Schachtelhalm» (Equisetum hiemale — wurde früher zum Scheuern und Polieren gebraucht) — cf. Schuefstréi; -zant M.: «Polierbein». [Bd. 3, S. 368]
 
poléieren (lok.: baléieren) trans. Verb.: «polieren, glätten» — op esou poléierte(m) Buedem rëtscht ee ganz liicht — (op) frësch p.
 
Polemik (Ton: 2 oder 3) F.: «Polemik» — Zussetz.: Zeidungspolemik.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut