LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Polkas- bis Pommedetta (Bd. 3, Sp. 368b bis 369b)
 
Polkas- -druecht F.: «auffallende, geschmacklose Kleidung» (Wb.06); -meedchen N.: «aufgedonnertes Frauenzimmer, das die Aufmerksamkeit auf sich ziehen will» (Wb.06).
 
Pollack (Ton: 1, lok. Ton: 2 — lok.: Porlack — auch abfällig gebraucht) M.: 1) «Pole» — cf. Pol II; 2) (Ton: 2) «allgemein für Person aus dem Osten (Slawe, Ungar), die nur gebrochen deutsch spricht».
 
Pollackenaasch M. — in der Ra.: e Gesiicht (s. d.) wéi e P.
 
Pollert (selten gebr.) M.: «im Frühjahr entästete Weide» (C).
 
Polles männlicher Vorname — s. Hippolyt.
 
polnesch, poolnesch Adj.: «polnisch» — virum Krich si p. Kniecht a Meed bei äis (vun de Bauere) gedangt gin — p. Judden.
 
Polonaise (wie frz.) F.: «Polonaise».
 
Polster M. und N.: «Polster» — hatt huet Polsteren (scil.: Fett) am Réck (Fettpolster — cf. Bourrelet, Burreli sub 1).
 
Polster- -blumm F.: «Sumpfdotterblume» — cf. Pëlpes sub c; [Bd. 3, S. 369] -hummer M.: «Polsterhammer»; -nol M.: «Polsternagel»; -miw(w)el M.: «Polstermöbel».
 
polsteren trans. Verb.: «polstern» — dazu das Verbadj.: gepolstert — e gepolsterte Stull (Stuhl) — si as gutt gepolstert (sie ist fett, hat Speckschicht am Gesäß).
 
poltreg (lok.: boltreg) Adj.: 1) (lok.: Redingen) «aufgedunsen, pausbackig» — e poltregt Gesiicht — hien as déi lescht Zäit sou p. gin, dat steet mech näischt Gutts un (z. B. von einem Greis, aufgedunsen im Gesicht); 2) «puffig, plump» (Kleider) — si huet wuel deiert, ma zevill poltregt Gezei — cf. poffeg; 3) «grell, aufallend» (von Farben) — cf. jäizeg.
 
Polver, Pollever, Polwer, Poulver (Dim.: Pëlverchen) M. und N.: 1) «Pulver, Staub» — de Buedem as ewéi P. — d'Hee as dréchen wéi (Schnauf a) P. (staubtrocken) — et kann een et zu P. verreiwen — Zussetz.: Insekte-, Juck-, Néitschpolver; 2) «Schießpulver» — d' (de) P. as naass — schwaarzt P. — Ra.: wann deen d'P. misst erfannen, da géing et an dausend Jor nach kee Krich gin — ee Gléck nëmmen, datt d'P. erfond as! — Zusatz: wann s du et häss missen erfannen . . . — deen elo as kee Schotz P. wäert — ech sin elo no där Kränkt kee Schotz P. méi wäert (ich bin nach dieser Krankheit sehr schwach) — e geet an d'Luucht (Höhe) wéi P. — en huet säi P. all verschoss (cf. Munitioun).
 
Polver-/polver- -beidel M.: «Pulvertasche»; -damp M.: «Pulverrauch»; -dréchen Adj.: «staubtrocken»; -faass N.: «Pulverfaß»; -hais-chen N.: «Pulverlager» (lok.: Echt.); -holz N.: «Pulverholz, Faulbaum» (Frangula alnus); -huer N.: «Pulverhorn»; -kummer F.: «Pulverkammer» (zum Sprengen in Brücken eingebaut); -mageséng M.: «Pulvermagazin»; -millen ON.: «Pulvermühle» (Vorort von Luxemburg-Stadt); -schläim M. — in der (mil.) Ra.: en huet de P. nët erfond (er ist sehr dumm); -schnéi M.: «Pulverschnee»; -tur M.: «Pulverturm der früheren Festung Luxemburg».
 
Polz (lok. Red.: Poulz) M.: «dicker, unförmiger Blumenstrauß» — en hat mer esou e P. bruecht, ech wousst nët wouhin dermat (C).
 
polzeg Adj.: «polterig» — Echt.: d'Jonge säi mi p. wi d'Meedercher.
 
Pommad F.: «Pomade, Salbe».
 
pommadeg Adj./Adv.: 1) «geziert»; 2) «bedächtig, gemessenen Schrittes» — im Echt. Hämelmouslidd: du gäs am Summer wi am Wanter su ganz pommadisch (neuerdings: promenadech) uni Lanter — cf. pommaléi.
 
Pommadekapp M.: «fader Mensch».
 
Pommadegkät, -keet F.: «Geziertheit».
 
pommaléi Adj.: «pomadig, gemächlich, erträglich, ziemlich wohl» (Ga).
 
Pommedettaim Kinderreim — s. Ponternetti.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut