PollackPollackenaaschPollertPollespolnesch, poolneschPolonaisePolsterPolster-PolsterblummPolsterhummerPolsternolPolstermiw(w)elpolsterengepolstertpoltregPolver, Pollever, Polwer, PoulverPolver-polver-PolverbeidelPolverdamppolverdréchenPolverfaassPolverhaischenPolverholzPolverhuerPolverkummerPolvermageséngpolvermillenPolverschläimPolverschnéiPolverturPolzpolzegPommadpommadegPommadekappPommadegkät, -keetpommaléiPommedettaPommeranzPompadurPompelPompel-PompelämerPompelämerPompelschlësselPompelschwengelPompelstäilpompelenGepompelsPompernéckelPompernellchenPompesgléck, Plompesgléck, Pompjeesgléck, BompjesgléckPompjee, Pompjen, (-chen)Pompjees-Pompjeesaax(t)PompjeesautoPompjeesämerPompjeesbauPompjeesfändelPompjeesfestPompjeeshellemPompjeeskapPompjeeskommandantPompjeesläderPompjeesschakoPompjeesschlauchPompjeesuniformPompongPondPond--gewiicht, Ponte-, Ponnsgewiicht-stän, -steen, PontestänPond(s)weisPondPonjar, Punjar, Poignardponkeg, geponkegtPonkt, PunktPonktejeërponktëmponnerweis, pënnerweisPonniPonnisfrisurpoñschenPontPonte-PontefaassPontekappPontPonte(n)-ponte(n)-PontebuerPontendauPontelachpontevollPontestoppPontebirPonternetti, PontappiPontestän, -steenPontius | Pollack (Ton: 1, lok. Ton: 2 — lok.: Porlack — auch abfällig gebraucht) M.: 1) «Pole» — cf. Pol II; 2) (Ton: 2) «allgemein für Person aus dem Osten (Slawe, Ungar), die nur gebrochen deutsch spricht».
Pollackenaasch M. — in der Ra.: e Gesiicht (s. d.) wéi e P.
Pollert (selten gebr.) M.: «im Frühjahr entästete Weide» (C).
Polles männlicher Vorname — s. Hippolyt.
polnesch, poolnesch Adj.: «polnisch» — virum Krich si p. Kniecht a Meed bei äis (vun de Bauere) gedangt gin — p. Judden.
Polonaise (wie frz.) F.: «Polonaise».
Polster M. und N.: «Polster» — hatt huet Polsteren (scil.: Fett) am Réck (Fettpolster — cf. Bourrelet, Burreli sub 1).
Polster- -blumm F.: «Sumpfdotterblume» — cf. Pëlpes sub c; [Bd. 3, S. 369] -hummer M.: «Polsterhammer»; -nol M.: «Polsternagel»; -miw(w)el M.: «Polstermöbel».
polsteren trans. Verb.: «polstern» — dazu das Verbadj.: gepolstert — e gepolsterte Stull (Stuhl) — si as gutt gepolstert (sie ist fett, hat Speckschicht am Gesäß).
poltreg (lok.: boltreg) Adj.: 1) (lok.: Redingen) «aufgedunsen, pausbackig» — e poltregt Gesiicht — hien as déi lescht Zäit sou p. gin, dat steet mech näischt Gutts un (z. B. von einem Greis, aufgedunsen im Gesicht); 2) «puffig, plump» (Kleider) — si huet wuel deiert, ma zevill poltregt Gezei — cf. poffeg; 3) «grell, aufallend» (von Farben) — cf. jäizeg.
Polver, Pollever, Polwer, Poulver (Dim.: Pëlverchen) M. und N.: 1) «Pulver, Staub» — de Buedem as ewéi P. — d'Hee as dréchen wéi (Schnauf a) P. (staubtrocken) — et kann een et zu P. verreiwen — Zussetz.: Insekte-, Juck-, Néitschpolver; 2) «Schießpulver» — d' (de) P. as naass — schwaarzt P. — Ra.: wann deen d'P. misst erfannen, da géing et an dausend Jor nach kee Krich gin — ee Gléck nëmmen, datt d'P. erfond as! — Zusatz: wann s du et häss missen erfannen . . . — deen elo as kee Schotz P. wäert — ech sin elo no där Kränkt kee Schotz P. méi wäert (ich bin nach dieser Krankheit sehr schwach) — e geet an d'Luucht (Höhe) wéi P. — en huet säi P. all verschoss (cf. Munitioun).
Polver-/polver- -beidel M.: «Pulvertasche»; -damp M.: «Pulverrauch»; -dréchen Adj.: «staubtrocken»; -faass N.: «Pulverfaß»; -hais-chen N.: «Pulverlager» (lok.: Echt.); -holz N.: «Pulverholz, Faulbaum» (Frangula alnus); -huer N.: «Pulverhorn»; -kummer F.: «Pulverkammer» (zum Sprengen in Brücken eingebaut); -mageséng M.: «Pulvermagazin»; -millen ON.: «Pulvermühle» (Vorort von Luxemburg-Stadt); -schläim M. — in der (mil.) Ra.: en huet de P. nët erfond (er ist sehr dumm); -schnéi M.: «Pulverschnee»; -tur M.: «Pulverturm der früheren Festung Luxemburg».
Polz (lok. Red.: Poulz) M.: «dicker, unförmiger Blumenstrauß» — en hat mer esou e P. bruecht, ech wousst nët wouhin dermat (C).
polzeg Adj.: «polterig» — Echt.: d'Jonge säi mi p. wi d'Meedercher.
Pommad F.: «Pomade, Salbe».
pommadeg Adj./Adv.: 1) «geziert»; 2) «bedächtig, gemessenen Schrittes» — im Echt. Hämelmouslidd: du gäs am Summer wi am Wanter su ganz pommadisch (neuerdings: promenadech) uni Lanter — cf. pommaléi.
Pommadekapp M.: «fader Mensch».
Pommadegkät, -keet F.: «Geziertheit».
pommaléi Adj.: «pomadig, gemächlich, erträglich, ziemlich wohl» (Ga).
Pommedetta — im Kinderreim — s. Ponternetti.
Pommeranz F.: «Pomeranze, Orange» (Wb.06).
Pompadur M.: 1) «karolinischer Gewürzstrauch» (Calycanthus floridus); 2) «Pompadur» (Strickbeutel).
Pompel F.: 1) a. «Pumpe, Wasserpumpe» — mir hun eng P. op dem Pëtz — ech gin op d'P. (Wasser pumpen, trinken) — d'P. as ofgelaf (zieht Luft) — d'P. zitt nët (un) — eng hydraulesch P.; b. «Luftpumpe» — léin mer déng P., ech hu keng Loft méi am Rad; 2) «Stechheber, Weinpumpe» — setz d'P. an d'Faass, da schmaache mer emol; 3) «Tankstelle» — ech muss nach op d'P. fueren (zur Tankstelle fahren) — Zussetz.: Autos-, Bensin(s)-, Drock-, Feier-, Loft-, Mëllech-, Piff-, Rad-, Velos-, Waasser-, Wäin-, Zitäerspompel; 4) «Quaste» — cf. Bompel. | |