LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Portri, Portréi, Portrait bis Postkalenner (Bd. 3, Sp. 373b bis 374b)
 
Portri, Portréi, Portrait (wie frz., Ton: 1) M.: «Porträt, Bildnis» — sech e P. maache loossen — säi P. wor an der Zeitung — e P. arumme (loossen) — ech wëllt emol nët, datt mäi P. do héing (ähnlich: emol nët do ofgemoolt sin — cf. ofmolen) — hien as ganz de P. vu séngem Papp — Zussetz.: Familjeportri.
 
Portris- -mécherM.: «Photograph»; -rumm F.: «Bildrahmen».
 
Pos F.: 1) «Arbeiten, Unterhalt am Oberbau des Eisenbahndammes» — hie schafft an der P. (cf. Poseur sub 1) — frz. pose; 2) a. «Stellung, Haltung» — en huet eng onnatiirlech P. op deem Bild; b. «Pose» — wat huet dat Framënsch sech eng P. gin! 3) «Zeitaufnahme, Belichtung(szeit)» — d'Zäit vun der P. [Bd. 3, S. 374]
 
Posaun F.: «Posaune» — dafür meist: Trombonn — Zussetz.: Zugposaun, ausposaunen.
 
Posaunenengel M. — wie hd. — Ra.: hien huet e puer Baken ewéi e P. (pausbäckiger Mensch).
 
Posäerd F.: «Art grauer Lehm» (Töpfererde?).
 
Posch F.: «Damenhandtasche» — eng grouss P. (Einkaufs-, Reisetasche — nie in der Bed. des franz.: poche) — eng lieder, daims, stoffte, lackéiert P. — eng Plasticksposch.
 
Poschpabeier (lok.: Echt.), Posspabeier M. — s. Fusch-, Pauspabeier, Poss.
 
poschéiert Verbadj.: «poché» (Küchenspr.) — poschéiert Äer (verlorene Eier — frz. œufs pochés).
 
Poschett, Pochette (wie frz., Ton: 1) F.: 1) «kleine Damenhandtasche» — cf. Posch; 2) «Ziertaschentuch» (z. B. in der Jackentasche); 3) «(Zündholz-)Mäppchen».
 
Poschwanz M.: «Pfauentaube».
 
poséieren intr./trans. Verb.: 1) «posieren, Modell sitzen»; 2) «schauspielern» — kuck wéi déi Dämmercher p.! 3) «posieren, setzen» — Hasteng gi poséiert (gesat).
 
poséiert Verbadj.: «gesetzt, posiert» — e poséierten Här.
 
Poseur (wie frz., Ton: 1), Posär M.: 1) «Rottenarbeiter» — dafür auch: Rottenaarbechter; 2) «Effekthascher».
 
Positioun F.: «Rang, Stellung, Lage» — hien huet eng gutt P. beim Stat — e Mann a sénger P. däerf sech näischt esou erlaben — do si mer an enger dommer P.! — wann ech a sénger P. wir! — cf. Plaz.
 
positiv Adj./Adv.: «positiv, tatsächlich» — e positiivt Wëssen (wirkliches Können, Wissen) — ech weess p., datt et esou as — dat as ganz p.
 
Positiv M.: «Positiv» (Lichtbild).
 
Positur (lok.: Postur, Pastur) F.: 1) «(angenommene) Positur, Haltung» — sech a P. stellen, geheien; 2) «Gestalt» (dafür lok. Westen nur: Postur) — wat eng P.! (welch komische Gestalt!) — cf. Pos sub 2).
 
Poss I F. — s. Praff.
 
Poss II, Posspabeier M.: «Seidenpapier» — waart, du kriss nach een a Posspabeier agewéckelt (zu einem anspruchsvollen Mädchen, das an jedem Liebhaber etwas zu beanstanden hat) — cf. Seidepabeier, Poschpabeier.
 
Possekel (Ton: 2, selten und veraltet) M.: 1) «(großer) Hammer»; 2) «wunderlicher Mensch, Sonderling».
 
possen (lok. Echt.: poassen, lok. Rosport: poosten) trans. Verb.: 1) «pfropfen» — dafür meist: praffen, cf. passen III; 2)dazu das Verbadj.: gepoosst «pockig, pockennarbig» — en huet d'Gesiicht ganz gep. — lok. Echt., dafür auch: ponkeg, geponkegt — cf. poukeg.
 
Possmesser N.: «Pfropfmesser» — cf. Praffmesser.
 
Post (lok. Mosel: Poscht) F.: 1) a. «Postgebäude, Postbetrieb» — et gët eng nei P. op der Gare gebaut — déi grouss P. (Hauptpostamt) — an deem Haus wor déi al P. — ech hun en op (an) der P. begéint — e schafft (as) an (op) der P. — ech gi méng Suen (Geld) op d'P. sichen — d'P. as ëm sechs Auer zou; 2) a. «Postbeförderung, Briefschaften» — mir schécken et mat der P. — iron.: mer man e Käppche (s. d. sub II, 1)) vun zwéi Su drop, da schécke mer dech mat der P. — den Datum vun der P. zielt; b. (Pl. Posten) «Briefsendungen und Briefschaften in Briefbeuteln zur Beförderung» — eng P. maachen — d'P. zoumaachen (Kartenschluß fertigen) — d'P. as fort — déi Bréisseler P. (Postsendungen, die von Brüssel aus eingehen) — déi franséisch, preisesch Poste sin nach nët eran — d'P. verdelen (die Briefschaften im Postamt sortieren, verteilen auf die Zustellbezirke); c. «Tagespost, Korrespondenz» — dafür auch: Courrier — d'P. gët an der Stad zwemol verdeelt, ausgedroen — as P. fir mech do? — d'P. ënnerschreiwen; 3) «Nachricht» — dat do as keng gutt P. — déi lescht P. — cf. Zeidéng, Zeidong — Zussetz.: Bréif-, Flug-, Haapt-, Pakéitpost.
 
Post- -auto M.: «Postautobus» — im bes.: a. «Wagen zur Beförderung von Postsachen»; b. «Autobus zur Beförderung von Postsachen und Personen»; c. «Autocar» — heute dafür auch: Buss; -beamten M.: «Postbeamte» — dafür auch: Postier; -direkter M.: «Postdirektor»; -direktioun F.: «Postdirektion»; -guichet M.: «Postschalter»; -haff M.: «Binnenhof des Postgebäudes»; -hengscht M.: «Postbeamte» (spöttisch); -inschpekter M.: «Postinspektor»; -kaart F.: «Postkarte»; -kalenner M.: «Jahreskalender, von den Briefträgern zu Neujahr gratis verteilt»; [Bd. 3, S. 375]

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut