PostPost-PostautoPostbeamtenPostdirekterPostdirektiounPostguichetPosthaffPosthengschtPostinschpekterPostkaartPostkalennerPostkarPostkäerchenPostkäässPostcaissierPostkommiPostquittungPostkutschPostkutschepäerdPostmännercherPostmandaPostmandatPostministerPostpäerdPostpakPostpackéitPostperzepterPostrezepterPostrestantePostsakPostschalterPostscheckPoststempelPostverwaltungPostwonPostzäächenPostzuchpostéierenPostéierongposteléierenPosteléiers, GeposteléiersPostenPoste(n)-PostenhaischenPostemantelPostenPostierPostillPostillonPostilljo(ng)PostichePostulant(in)postuléierenPosturPotPot-au-feuPotellPotellaPotent, PodentPoterPoterenPote(r)kréischelpoterenGepotersPoterowendPotererPoter-hannes, -néckel, -tinnesPoteriePotierPottjen, PottchenPoteauPottoPotsakPottPottPottaschPottelPottel-pottel-PotteldarpottelhäerchenPottelrouspottelroutpoddelroutPottelstackPotti, PoddiPottpurri, PopurriPottschamb, PottschamberPottschambs-PottschambsblummPottschambsdappPottschambsdréierPottschambsdréierPottschambsfabrikPottschambskréimerPotzjénkelpotzpuddelnakeg, -nuddelnakeg, -nuddelplakegpoupouf | Post (lok. Mosel: Poscht) F.: 1) a. «Postgebäude, Postbetrieb» — et gët eng nei P. op der Gare gebaut — déi grouss P. (Hauptpostamt) — an deem Haus wor déi al P. — ech hun en op (an) der P. begéint — e schafft (as) an (op) der P. — ech gi méng Suen (Geld) op d'P. sichen — d'P. as ëm sechs Auer zou; 2) a. «Postbeförderung, Briefschaften» — mir schécken et mat der P. — iron.: mer man e Käppche (s. d. sub II, 1)) vun zwéi Su drop, da schécke mer dech mat der P. — den Datum vun der P. zielt; b. (Pl. Posten) «Briefsendungen und Briefschaften in Briefbeuteln zur Beförderung» — eng P. maachen — d'P. zoumaachen (Kartenschluß fertigen) — d'P. as fort — déi Bréisseler P. (Postsendungen, die von Brüssel aus eingehen) — déi franséisch, preisesch Poste sin nach nët eran — d'P. verdelen (die Briefschaften im Postamt sortieren, verteilen auf die Zustellbezirke); c. «Tagespost, Korrespondenz» — dafür auch: Courrier — d'P. gët an der Stad zwemol verdeelt, ausgedroen — as P. fir mech do? — d'P. ënnerschreiwen; 3) «Nachricht» — dat do as keng gutt P. — déi lescht P. — cf. Zeidéng, Zeidong — Zussetz.: Bréif-, Flug-, Haapt-, Pakéitpost.
Post- -auto M.: «Postautobus» — im bes.: a. «Wagen zur Beförderung von Postsachen»; b. «Autobus zur Beförderung von Postsachen und Personen»; c. «Autocar» — heute dafür auch: Buss; -beamten M.: «Postbeamte» — dafür auch: Postier; -direkter M.: «Postdirektor»; -direktioun F.: «Postdirektion»; -guichet M.: «Postschalter»; -haff M.: «Binnenhof des Postgebäudes»; -hengscht M.: «Postbeamte» (spöttisch); -inschpekter M.: «Postinspektor»; -kaart F.: «Postkarte»; -kalenner M.: «Jahreskalender, von den Briefträgern zu Neujahr gratis verteilt»; [Bd. 3, S. 375] -kar, -käerchen F.: «kleiner Karren zum Befördern von Postsachen»; -kääss F.: «Postkasse»; -caissier M.: «Postkassierer»; -kommi M.: «Postbeamte» (Dienstgrad); -quittung F. — wie hd.; -kutsch (Ton: 1 und 2) F.: 1) «Postkutsche» — et mengt een et wir een nach an der Zäit vun de Postkutschen; 2) «Fehlgeburt» — spaßh. nach dem frz. fausse-couche geformt; -kutschepäerd N.: «gut genährtes, starkes Pferd»; -männercher (lok.: Clerf) Pl. M.: «Briefmarken»; -manda, -mandat (wie frz., Ton: 2) M.: «Postanweisung» — cf. Mandat; -minister M.: «Postminister»; -päerd N.: «Postpferd» — dat as eppes ewéi e P. (von einer kräftigen, starken, energischen und arbeitsamen Frau) — e kënnt do wéi e P. (schwerfällig); -pak, -packéit M.: «Postpaket»; -perzepter, -rezepter M.: «Postperzeptor, Vorsteher eines Hauptpostamtes»; -restante (wie frz.) Adj.: «postlagernd»; -sak (meist Pl.: -säck) M.: «Briefbeutel zum Versand von Postsachen»; -schalter M.: «Postschalter» — cf. -guichet; -scheck M.: 1) «Postscheck-, Zahlungsanweisung»; 2) «Postscheckkonto» — ech hun näischt méi om P.; 3) «Postscheckamt» — hie schafft am P.; -stempel M. — wie hd.; -verwaltung F. — wie hd.; -won M.: «Postwagen» (Abteil des Zuges in dem Post befördert wird); -zäächen † N.: «Briefmarke» — cf. Käppchen II sub 1); -zuch M.: «Bahnpostzug».
postéieren trans./refl. Verb.: «aufstellen, Posten anweisen» — d'Jeër gi bei der Klappjuegd postéiert — ech hat mech ënne postéiert.
Postéierong F.: «Nachtposten der Grenzaufseher» (Wb.06).
posteléieren (lok.: postelen) intr./ trans. Verb.: 1) a. «(müßig) hin und her gehen, sich scheinbar zu schaffen machen, um unauffällig ein Gespräch mitzuhören, einen Vorgang zu verfolgen» — wat hues du hei ze p., géi dénger Wee; b. «umherwandeln» — e konnt nët schlofen, en as d'ganz Nuecht duurch d'Haus posteléiert — Abl.: Posteléiers, Geposteléiers (lok.: Gepoostels) N. — wat féiers du fir e P. op, setz dech an da bas de roueg; 2) «postulieren» — cf. postuléieren.
Posten I M.: 1) «Stellung, Amt» — en héie P. (hohe Stellung); 2) a. «Wachtposten» — de P. as mech ruffe komm; b. «Wache» — op P. stoen (Wache stehen, auch: lange auf etwas, auf jem. warten müssen) — Meldespruch: Zaldot X melt d'Wuecht mat näischt Neis um P. — übtr.: hie wor ëmmer op P., wann een e gebraucht huet — et muss een op P. sin, wann et gëlt; 3) «Rechnungsposten» — dee P. steet nach ëmmer op — Zussetz.: Brandposten.
Poste(n)- -hais-chen N.: «Schilderhaus» — dafür auch: Schëllerhais-chen; | |