PublikumsspillerpublizéierenpuchenPuddelPuddelhondPuddelPuddelstréchPuddelschnouerPuddelpuddel-puddelfettpuddelnaasspuddelnakegpuddelenGepuddelsPudderPudder-PudderbéchsPudderdousPudderflätschPudderkëschtPudderkrautPudderschnéiPudderzockerpudderenPudding, PuddéngPuddingspolverPudelPudelPuecht, PiechtPachtPuecht-puecht-PuechtlandPuechtmannpuechtweisPuechtzäitpuechten, piechten, pachtenGepuechts, GepachtsPu(e)garekiischtPueles, PollesPuelesdagpuënPuënt, Puänt, PointePuerPuerpuere puerPuer-puer-PuerdëppenpuerweisPuerzäitpuerenPu(e)rpanterchenPuertPuerzPuetPuetPuffPuffPuffPuffpuffPuffärempuffegpuffenpuffenGepuffspuffenPuffer(t)PuffeschPufferPuffertPuh, PuhanpuiiPuisettPujhelPouletPulisPullPuddelPullPullchenpullenPulliPulliPullméckPullower, Plo(u)werPultPult-PultdaachPultdeckelPuniPunjarPunktpunktschwäässenPunkturPupPup- | Publikumsspiller M.: «Sportler, der sich zur Schau trägt» (Sportspr.). publizéieren trans. Verb.: «veröffentlichen» — e Buch, eng Zeitung p. — d'Gesetz as nach nët publizéiert.
puchen (lok.: Süden; im Ösl., in der Sauergegend nicht gebräuchlich) trans. Verb.: 1) «(mit Kraft) werfen, schleudern, stoßen» — d'Kand pucht alles op de Buedem — en huet mech op de Buedem (op d'Säit) gepucht (zu Boden, zur Seite geschleudert) — Mutter mahnend zu dem Kind: et duerf een déi aner Kanner nët mat Steng (ze) p. — puch mer de Balleg (heihinner)! (wirf mir den Ball zu!) — entrüstet: en huet mer et duer gepucht, wéi wann ech en Hond wir (von einem Gegenstand, auch einer bissigen Bemerkung) — drohend: maach dech elei eraus, soss puchen ech der d'Kachmaschin op d'Panz — puch em eng an d'Säit (stoße ihn in die Seite); 2) «einen Schlag versetzen» — ech hun em eng gepucht — Zussetz.: eraus-, zerpuchen.
Puddel I M.: «Pudelhund» — gelegtl. auch: Puddelhond M.
Puddel II (Kegelspiel) M.: «Pudel» (bestand früher darin die Kegelkugel bei der Sandbunn — s. d. — neben oder über den Dill, die Auflage (Holzbohle) zu werfen; heute, sie über die Markierung der Auflage hinaus zu werfen; Verstoß gegen die Spielregel, Fehlwurf, meist zählen die geworfenen Kegel nicht) — de P. as mat enger Schnouer (duurch e Stréch) gezeechent — du hues dräi Meter P. geworf — de P. muss geruff gin (wirft ein Spieler P., so muß vom Gegenspieler Puddel gerufen werden, unterläßt er dies so gelten die geworfenen Kegel) — mer loossen de P. gëllen (halten die Regel P. nicht ein, z. B. wenn Ungeübte mitspielen) — dazu: Puddelstréch M.; -schnouer F.
Puddel III (lok. z. B. Echt., Vianden: Pudel) 1) M.: «Pfuhl, Pfütze, kleine (schmutzige) Wasserlache» — de Wäschbur war nëmme méi ee P. (enthielt fast kein Wasser mehr) — cf. Pull I — Zussetz.: Äsche-, Mëschte-, Héngerpuddel; 2) F.: «kleine Wäsche» (oft in der Küche gemacht).
puddel- -fett Adj.: «sehr fett» — du fidders den Hond ze gutt, en as jo p.; -naass Adj.: «pudelnaß» — Pompjeeslidd von Dicks: deen nët wäicht aus der Gaass, dee ma mir puddel-, puddel-, puddelnaass — d'Kanner hun an der Baach gespillt a sech p. gemaacht — cf. mëscht-, pëtznaass; -nakeg (meist: potzp.) Adj.: «pudelnackt».
puddelen (lok. Echt.: pudelen) Verb.: intr./trans. 1) a. «plantschen, pudeln» (in Wasser, Sand, Staub) — d'Kanner p. am Waasser — d'Hénger p. am Sand, am Stëbs; b. «eine kleine Wäsche besorgen, sudeln» — cf. Puddel III sub 2); 2) «pantschen» — Wäi p.; 3) a. «Jauche zum Düngen ausfahren»; b. «mit Jauche düngen» — Rommele p. — cf. pullen, piffen sub 1); 4) refl.: «sich plätschernd baden, waschen, daß das Wasser aufspritzt» — si hu sech an der Baach gepuddelt — en huet sech e bëssche [Bd. 3, S. 393] gepuddelt, mä nët gewäsch — Abl.: Gepuddels N. — wat féiers du do e G.! — dat as kengt Gewäschs, dat as nëmme G. — cf. piddelen.
Pudder (Dim. Pidderchen) M. und N.: «Puder» — Zussetz.: Äer-, Féiss-, Hoer-, Kanner-, Lais-, Schongpudder.
Pudder- -béchs F.: «Puderdose»; -dous F.: «Puderdose»; -flätsch F.: «Puderquaste» (Ga); -këscht F.: «Puderdose» — du mengs, hatt wir an d'P. gefall (von einem Mädchen [einer Frau] gesagt, das [die] sich auffällig gepudert hat); -kraut N.: «Bärlapp» — dafür auch: Äerdmass(t), Blëtzpollever (-kraut), Hexemoss; -schnéi M.: «Pulverschnee»; -zocker M.: «Puderzucker, Staubzucker» — cf. Schmullzocker.
pudderen trans. Verb.: 1) «pudern, mit Puder bestreuen» — d'Kand as wond, 't muss gepuddert gin — pudder e bësselchen Zocker iwwer d'Taart! — übtr.: en as gepuddert gin (Ga: er wurde hart bestraft); 2) refl.: «sich pudern, Puder auflegen» — sech p. a molen (pudern und schminken).
Pudding, Puddéng M.: «Pudding» (Dessertspeise).
Puddingspolver M.: «Puddingpulver».
Pudel M.: «Gassenmensch» (Ga).
Pudel (lok. Var.) s. Puddel I, II, III.
Puecht, Piecht (-ç-,) Pacht (-x-) (Nösl.: Pacht -ç-, neben vereinzelt: Paït; Echt., Wiltz: Poacht -x-) F. und M.: 1) «Landpacht, Pachtgeld» — de P. muss elo bezuelt gin (Pachtzins) — Mäertesdag wor soss de P. fälleg — si hun et nëmmen op P. — e sëtzt op P. (hat all sein Land nur gepachtet) — Folkl.: beim Umzug der Fischer und Schiffsbauer am Nikolausabend in Echt. riefen die Fischer: hätte mir éis Poacht bezoalt; die Schiffsbauer: hätte mir éis Bäm bezoalt; 2) (meist M.) «Pachtvertrag, Pachtdauer» — de P. leeft op dräi, sechs, néng (Jor) — säi P. leeft iwwert d'Jor of — ech hun de (d') P. nach bis iwwer zwee Jor — cf. Bal III; 3) M.: «Bez. für Familienangehörige, die z. B. aus wirtschaftlichen Gründen ledig bleiben müssen» — lok. Echt.: d'Meedche wäerd wol den iwwige Poacht am Haus spille mussen — Ra.: dorëmmer goen wi den ale Poacht (verlassen, einsam, schlecht besorgt).
Puecht-/puecht- -land N.: «Pachtland»; -mann M.: «Pächter» — cf. Piechter; -weis Adv.: «pachtweise»; -zäit F.: «Pachtzeit».
puechten, piechten, pachten (phV. s. unter Puecht) trans. Verb.: 1) «pachten» — e Stéck (Feld), e Gaart, eng Juegd p. — en huet alles gepuecht, wat en huet; 2) «in Pacht nehmen, lange benutzen, beanspruchen» — et mengt een, si hätten d'Kelebunn gepuecht — mengs de éieren, du häss mech gepuecht? (ich stände dir immer zur Verfügung?) — hues du méng Féiss gepuecht? (dsgl.) — du mengs grad hien hätt d'Wouerecht gepuecht — Abl.: Gepuechts, Gepachts N. — mat deem G. bezuelt een denen aneren hir Stécker — Zussetz.: verpachten, dazu: Verpachtung.
Pu(e)garekiischt F.: «Knorpelkirsche» — s. Bigarreau.
Pueles, Polles männlicher Vorname: «Hippolyt» — zu Hüncheringen: Puelesdag M.: «Festtag des hl. Hippolyt (13. August) mit Pferdesegnung» — cf. Hippolyt. | |