PuddelPullPullchenpullenPulliPulliPullméckPullower, Plo(u)werPultPult-PultdaachPultdeckelPuniPunjarPunktpunktschwäässenPunkturPupPup-pup-PupaaschPupämerpupegalpupfalschPuphaischenPup(e)lachpupegpupen, poupenpuperegPupert, PoupertPup(p)esPupeslachPupillePupliee, Pupp(e)liPuppelbockPuppelchen, Puppeli, PuppeléiPuppeléisbuertpuppsat, pupsat, puppchessatpurPüreePirree, Pirri, PurriPourparlerPurpelsblummPurrettPurgePürschpürjhéierenPurschellipuschenPuschertPusel, Pouselpuselegpuselen, pouselenPuss(i)pusséierenPoussettePustaPuterPoutrellePutschPutsch(ar)menéierchenPutsch(e)blummputschengeputschtPutschiPuttPutter, PuterPuttertPutznies-chenpuuPouvoirFondé de pouvoirPuzpuzegRRaachRaach-RaachfaassRaachfaassRaachhaischenRaachholzRaachkrautraacheg, raachelzegraachenRaachesraacheregRaacher(t)RaachercoupéRaaspelraaspelenraaspeleg, -igRaaspelRaaspenRaasselRaasselRaasseldéierraasselenGeraasselsRaasselerRaasselesch | Puddel (s. d. sub III — Wösl.: Poul — Pl. Pill, Pullen, Puddelen, Nösl.: Pl. Piddel, Dim. Piddelchen — Dim. Pillchen, Péilchen — s. d.) M.: 1) a. «Wasserpfuhl, Pfütze, Lache, Tümpel» — Raa.: aus engem P. an deen anere sprangen (aus einer Notlage in die andere kommen) — de Pill d'Aen austrieden (unachtsam durch die Straßen gehen, auch: auf dem Wege säumen, bes. von Kindern beim Nachhausegehen) — hien huet scho vill Pill d'Aen ausgetratt (ist viel marschiert, auch: hat viel Verdruß, Unannehmlichkeiten gehabt) — et muss een nët hupp soen, dees et wir een iwwer de P. (de Gruef) — dee Fräsch gehéiert nët an dëse P. — in lok. Stellenbez.: am Puddel (Echt.), Hällepull (Luxemburg-Stadt), Schoofspull, Wiltzpull (Esch-Sauer), Schwéngspuddel, Leempuddel — Zussetz.: Mëschtepull; b. «Jauchepfuhl»; c. «Jauche»; 2) «(zu) große Menge einer Flüssigkeit» — wat hues du mer e P. Kaffi, Mëllech, Zopp gin! — wat gët dat e P. an de Bauch (bei vielem Trinken von Wein, Bier, Wasser); 3) «Meer, bes. Atlantischer Ozean» — an de siwenzeger Jore sin der vill iwwer de [Bd. 3, S. 395] (grousse) P. gaangen (nach Amerika ausgewandert).
Pull II (Nösl.) M.: «Pfahl» — s. Poul I.
Pullchen M.: «Kinderbrei» (C) — cf. Breichen sub Bräi.
pullen trans. Verb.: «mit Jauche düngen» — cf. piffen sub 1).
Pulli I F.: «Riemenscheibe, Rolle am Aufzug» — eng muffléiert P. — eng taljéiert P. (am Flaschenzug — C) — frz. poulie.
Pulli II (lok.: Arlon: Polli) M.: 1) «Pferd» (Ammenspr.) — P. spillen — e P. vum Nekleesche kréien; 2) «Rufname des Pferdes» (Ammenspr.).
Pullméck F.: «Schlammfliege» (Eristalis tenax) — cf. Schäissméck.
Pullower, Plo(u)wer M.: «Pullover».
Pult (Pl. Pulten, Pulter) N.: «Pult» — de Schoulmeeschter souz ewell om P. wéi ech koum (sagt das Kind) — d'éischt P. (erster Spieler einer Instrumentalgruppe im Orchester) — Zussetz.: Dirigente-, Noutepult.
Pult- -daach M.: «Pultdach»; -deckel M.: «Pultdeckel».
Puni (lok.: Düdelingen, Esch-Alz.) M.: «Feldhüter».
Punjar M. — s. Ponjar.
Punkt M. — s. Ponkt.
punktschwäässen trans. Verb.: «punktschweißen» (elektrisch).
Punktur F.: 1) (kollektiv) «alle Schriftzeichen, außer Buchstaben und Ziffern»; 2) † «Vorrichtung an der Schnellpresse um einen genauen Wiederdruck zu erreichen» (Druckerspr.).
Pup (Dim. Pipi, Piipchen) M.: 1) «Furz» — en huet e P. am Kapp — wann hien e P. (Pipi) queesch (sëtzen) huet, da jäizt en ewéi e Mäerder — e P. mat enger Flätsch; 2) a. «Hinterer, Gesäß» — cf. Pup(p)es; b. «After» — bleif nët esou laang um Dëppe sëtzen, dat as de P. gezänkt (da gët d'Nout nach méi grouss — sagt die Mutter zum Kind — Du); 3) «Menschenkot» — Ammenspr.: e Pup(i), Pipi maachen — dat as P. (Scheiße).
Pup-/pup- -aasch M.: «Angeber, Windbeutel»; -ämer M.: «Toiletteneimer»; -egal Adv.: «einerlei, schnuppe» — dat as mir p. -falsch Adj.: «ganz falsch»; -hais-chen N.: «Abort»; -(e)lach N.: «After» — cf. Aaschlach;
pupeg Adj.: «eingebildet, affektiert» — eng p. Gesellschaft — p. Leit — e schwätzt esou p.
pupen, poupen intr. Verb.: 1) «furzen» — wien huet elo gepuupt? 2) «seine Notdurft verrichten» — wien huet dann hei gepuupt? — Ra.: du hues gutt p., wann déi aner drécken (du hast leicht reden, wenn die andern die Arbeit machen) — Zussetz.: erpupen — s. erpopen.
pupereg Adj./Adv.: 1) «Drang zum Furzen, zum Darmentleeren verspürend»; 2) «ängstlich» — et wor mer al p. gin.
Pupert, Poupert M.: 1) «unreinlicher Mensch» — cf. Faschtert; 2) «Angsthase, Feigling» — Zussetz.: Sandpupert (s. d.).
Pup(p)es M.: «Gesäß, Hintere» — drohend: mäi léiwe Jong, elo kriss de de P. gefrueden (du erhälst Prügel).
Pupeslach N. — s. Pup(e)lach.
Pupille (wie frz.) F.: «Mündel, Pflegekind» — Neol.: P. de la Nation F.
Pupliee, Pupp(e)li M.: «Pappel» — s. Pëppel.
Puppelbock M.: «Käferart».
Puppelchen, Puppeli, Puppeléi M. — s. Pippelchen.
Puppeléisbuert M.: «Pappeldiele, Pappelbrett» (Wb.06).
puppsat, pupsat, puppchessat Adj.: «ganz satt, übersatt» — lo sin ech p. — hie wor gëscht p. (total betrunken) — dees do sin ech awer p. (dies langt mir nun aber vollauf) — cf. bauchsat.
pur Adj./Adv.: 1) «rein, unvermindert» — dat as puren Alkool, Branntewäin — et as p. Gold (aus purem Gold) — hie verdréit keng p. Mëllech oder d'Mëllech nët p. — dat duerfs de nët p. drénken; 2) «bloß, nichts als» — déi Zopp as p. Waasser — dat as puurt Geschwätz — e seet dat aus purer Dommheet — et as puren Äfalt — dat as jo puren Onsënn — vu purem Näid (vor lauter Neid) kann deen emol nët schlofen — et as de puren Näid, dee schwätzt — et as eng p. Formalitéit (eine reine Formsache).
Püree (wie frz., Ton: 1), Pirree, Pirri, Purri M. und F.: «Püree» — Zussetz.: Äppel-, Bire-, Gromprepüree — cf. Bulli, Piipchen sub 2).
Pourparler (wie frz., Ton: 2) — (Pl. Pourparleën) M.: «Verhandlung, Unterredung» — si sin a Pourparleë fir eng nei Gesellschaft ze grënnen. | |