Luxemburger Wörterbuch

Pult (Pl. Pulten, Pulter) N.: «Pult» — de Schoulmeeschter souz ewell om P. wéi ech koum (sagt das Kind) — d'éischt P. (erster Spieler einer Instrumentalgruppe im Orchester) — Zussetz.: Dirigente-, Noutepult.

Pult- -daach M.: «Pultdach»; -deckel M.: «Pultdeckel».

Puni (lok.: Düdelingen, Esch-Alz.) M.: «Feldhüter».

Punjar M. — s. Ponjar.

Punkt M. — s. Ponkt.

punktschwäässen trans. Verb.: «punktschweißen» (elektrisch).

Punktur F.: 1) (kollektiv) «alle Schriftzeichen, außer Buchstaben und Ziffern»; 2) † «Vorrichtung an der Schnellpresse um einen genauen Wiederdruck zu erreichen» (Druckerspr.).

Pup (Dim. Pipi, Piipchen) M.: 1) «Furz» — en huet e P. am Kapp — wann hien e P. (Pipi) queesch (sëtzen) huet, da jäizt en ewéi e Mäerder — e P. mat enger Flätsch; 2) a. «Hinterer, Gesäß» — cf. Pup(p)es; b. «After» — bleif nët esou laang um Dëppe sëtzen, dat as de P. gezänkt (da gët d'Nout nach méi grouss — sagt die Mutter zum Kind — Du); 3) «Menschenkot» — Ammenspr.: e Pup(i), Pipi maachen — dat as P. (Scheiße).

Pup-/pup- -aasch M.: «Angeber, Windbeutel»; -ämer M.: «Toiletteneimer»; -egal Adv.: «einerlei, schnuppe» — dat as mir p. -falsch Adj.: «ganz falsch»; -hais-chen N.: «Abort»; -(e)lach N.: «After» — cf. Aaschlach;

pupeg Adj.: «eingebildet, affektiert» — eng p. Gesellschaft — p. Leit — e schwätzt esou p.

pupen, poupen intr. Verb.: 1) «furzen» — wien huet elo gepuupt? 2) «seine Notdurft verrichten» — wien huet dann hei gepuupt? — Ra.: du hues gutt p., wann déi aner drécken (du hast leicht reden, wenn die andern die Arbeit machen) — Zussetz.: erpupen — s. erpopen.

pupereg Adj./Adv.: 1) «Drang zum Furzen, zum Darmentleeren verspürend»; 2) «ängstlich» — et wor mer al p. gin.

Pupert, Poupert M.: 1) «unreinlicher Mensch» — cf. Faschtert; 2) «Angsthase, Feigling» — Zussetz.: Sandpupert (s. d.).

Pup(p)es M.: «Gesäß, Hintere» — drohend: mäi léiwe Jong, elo kriss de de P. gefrueden (du erhälst Prügel).

Pupeslach N. — s. Pup(e)lach.

Pupille (wie frz.) F.: «Mündel, Pflegekind» — Neol.: P. de la Nation F.

Pupliee, Pupp(e)li M.: «Pappel» — s. Pëppel.

Puppelbock M.: «Käferart».

Puppelchen, Puppeli, Puppeléi M. — s. Pippelchen.

Puppeléisbuert M.: «Pappeldiele, Pappelbrett» (Wb.06).

puppsat, pupsat, puppchessat Adj.: «ganz satt, übersatt» — lo sin ech p. — hie wor gëscht p. (total betrunken) — dees do sin ech awer p. (dies langt mir nun aber vollauf) — cf. bauchsat.

pur Adj./Adv.: 1) «rein, unvermindert» — dat as puren Alkool, Branntewäin — et as p. Gold (aus purem Gold) — hie verdréit keng p. Mëllech oder d'Mëllech nët p. — dat duerfs de nët p. drénken; 2) «bloß, nichts als» — déi Zopp as p. Waasser — dat as puurt Geschwätz — e seet dat aus purer Dommheet — et as puren Äfalt — dat as jo puren Onsënn — vu purem Näid (vor lauter Neid) kann deen emol nët schlofen — et as de puren Näid, dee schwätzt — et as eng p. Formalitéit (eine reine Formsache).

Püree (wie frz., Ton: 1), Pirree, Pirri, Purri M. und F.: «Püree» — Zussetz.: Äppel-, Bire-, Gromprepüree — cf. Bulli, Piipchen sub 2).

Pourparler (wie frz., Ton: 2) — (Pl. Pourparleën) M.: «Verhandlung, Unterredung» — si sin a Pourparleë fir eng nei Gesellschaft ze grënnen.

Purpelsblumm F.: «roter Fingerhut» — cf. Fangerhutt sub 2)a.

Purrett F. — s. Porrett. [Bd. 3, S. 396]

Purge (pγrS), Pürsch F.: «Abführmittel» — hien huet eng P. geholl — du muss eng P. maachen — dazu: pürjhéieren —s. porj(h)éieren.

Purschelli M.: «Ameise» — cf. Bujheli.

puschen — s. fuschen.

Puschert M. — s. Fuschert.