Luxemburger Wörterbuch

Pirree, Pirri, Purri M. und F.: «Püree» — Zussetz.: Äppel-, Bire-, Gromprepüree — cf. Bulli, Piipchen sub 2).

Pourparler (wie frz., Ton: 2) — (Pl. Pourparleën) M.: «Verhandlung, Unterredung» — si sin a Pourparleë fir eng nei Gesellschaft ze grënnen.

Purpelsblumm F.: «roter Fingerhut» — cf. Fangerhutt sub 2)a.

Purrett F. — s. Porrett. [Bd. 3, S. 396]

Purge (pγrS), Pürsch F.: «Abführmittel» — hien huet eng P. geholl — du muss eng P. maachen — dazu: pürjhéieren —s. porj(h)éieren.

Purschelli M.: «Ameise» — cf. Bujheli.

puschen — s. fuschen.

Puschert M. — s. Fuschert.

Pusel, Pousel (Nösl.: Pousel(esch)) F.: «langsam, umständlich, oberflächlich arbeitende Frau».

puseleg Adj.: «knifflig, heikel» — eng p. Aarbecht as et fir e Knuet (Knoten) lasszeman — puselege Buedem.

puselen, pouselen intr. Verb.: 1) a. «pusseln»; b. «nebensächliche Arbeiten (im Haushalt) verrichten» — e pouselt e ganzen Dag durech d'Haus an e mécht nët fir fënnef Su, mécht näischt zerguttst — cf. koschteren, bosselen; 2) «pudeln» — d'Kanner p. am Sand — cf. puddelen, pauselen.

Puss(i) M.: 1) a. «Katze» (Ammenspr.); b. «Katzenname»; 2) «Kosename für Mädchen».

pusséieren trans./intr. Verb.: 1) «vorwärts bringen» — deen as schéi pusséiert gin — refl.: hie weess sech iwerall ze p. — frz. pousser; 2) «flirten» — cf. kolen.

Poussette (wie frz., Ton: 1) F.: «Kinderschiebewagen» — dat Meedchen elo as nach nët aus der P. komm (ist noch nicht erwachsen, noch naiv).

Pusta (spaßh., lok.: Wiltz) F.: «Puste» — d'P. as mer ausgaang.

Puter (lok. z. B. Bous/Remich, Greiveldingen, Bech-Kleinmacher, auch: Bueter) M.: «Getreideschwinge» — dazu: bueteren — cf. Reider sub 1).

Poutrelle (wie frz., Ton: 1) F.: «Eisenträger».

Putsch (Pl. Pitsch, Dim. Pitschelchen) M.: 1) «Büschel» — e P. Gras — e P. Gréngs fir an d'Zopp — e P. Zalot (Salatkopf) — e P. Péiterséileg — e P. Hor (Haare) — d'Hor sin em ausgaang mat ganze Pitsch — ee mam P. huelen (an den Haaren fassen); 2) a. «Stirnhaar des Pferdes»; b. «Haarschleife»; c. «Hutschleife» — e P. om Hutt wéi e Kéimaufel; d. «(weiße) Haube» (lok.: Ospern, Lannen); 3) (Nösl.) — s. Pautsch I; 4) — s. Butsch II sub 3); 5) in Verbindung mit: gemeng (gemein): gemenge P. — a. «gewöhnlicher Mensch» — an esu e gemäne P. wollt sich an éis Familjen eraschmockelen (Du — Villa Fina); b. «der gewöhnliche Soldat» (Wb.06); c. «untergeordneter Beamter oder Angestellter» (Wb.06).

Putsch(ar)menéierchen F.: «Bartnelke» — s. Pa(c)katuffi.

Putsch(e)blumm F.: 1) «Bartnelke» (lok. z. B. Lorentzweiler, Schwebsingen) — s. Pa(c)katuffi; 2) — s. Patscheblumm.

putschen trans. Verb.: 1) — s. bootschen sub 2) — dazu: geputscht Verbadj. — geputschte (gebootschte) Grompren; 2) refl.: «sich am Ofen wärmen».

Putschi (lok.: Arlon: Putschéi) F. und M.: 1) «Haube» — wat déi Fraleit awer Spichten ënner dem P. hun! — cf. Bok sub 1), Hauf, Putsch sub 2)d.; 2) M.: «Krauskopf» — cf. Putsch sub 1) und 2).

Putt F. — s. Pout.

Putter, Puter F.: «Balken» — frz. poutre.

Puttert M. — s. Poutert.

Putznies-chen F.: «Kohlmeise» (Parus major) — cf. Schielmäs.

puu — s. pu.

Pouvoir (wie frz., Ton: 1 — Pl.: Pouvoirën) M.: «Vollmacht, Gewalt» — en huet P. kritt — hien huet de P. bis zu enger bestëmmter Zomm ze goen — dazu: Fondé de pouvoir (wie frz., beide Ton: 1) M.: «Bevollmächtigter» — engem plein(s) Pouvoirë gin — déi dräi Pouvoirën (aus dem frz. übernommen: die drei Gewalten) — d'Riichter soen, si wiren e P. — cf. Vollmacht.

Puz M.: «kleiner, plumper (oft verwachsener) Mensch, Zwerg» — cf. Binz, Buz.

puzeg Adj.: «zwerghaft, verkümmert» — e puzegt Kand — d'Kand wor ganz verpuuzt (zusammengeschrumpft — C) — cf. butzeg.